No Man's Land στους δρόμους της Αθήνας

10:02 5/5/2014 - Πηγή: Athina984

Η περιπατητική παράσταση διερεύνησης, No Man's Land, του διακεκριμένου Ολλανδού σκηνοθέτη και εικαστικού Dries Verhoeven, έχει στηθεί στους δρόμους της Αθήνας, στο πλαίσιο του Fast Forward Festival, της Στέγης, μέχρι τις 11 Μάιου. Ο δημιουργός του "No Man's Land" Ντρις Φερχόφεν μίλησε στον Αθήνα

98.4 και τη Νάνσυ Αγγελοπούλου.

Είκοσι θεατές συναντιούνται σε έναν κεντρικό σταθμό της πόλης (Μοναστηράκι) με είκοσι οικονομικούς μετανάστες και πολιτικούς πρόσφυγες. Κάθε θεατής, έχοντας ένα iPod που του δίνει ηχητικές πληροφορίες, ακολουθεί τον «δικό» του μετανάστη-οδηγό για έναν περίπατο στην πόλη. Η παράσταση έχει αναπροσαρμοστεί ειδικά για την παρουσίασή της στην Αθήνα, αφού πρώτα παρουσιάστηκε στην Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ισπανία.

Ερώτηση: Θα μας μιλήσετε για το "No man's land", περί τίνος πρόκειται;

Απάντηση: Πρόκειται για μία περφόρμανς διερεύνησης, μία παράσταση που τη βιώνεις. Μια πιθανή συνομιλία με ανθρώπους που νιώθουν να βρίσκονται χωρίς πνευματική πατρίδα, που δεν είναι Αθηναίοι, ανθρώπους που έχουν υπάρξει μετανάστες, ξένοι που έχουν έρθει στην Ελλάδα και πιθανώς δεν έχουν έρθει σε επαφή με Έλληνες. Ποια θα ήταν η πιθανή κουβέντα που θα μπορούσε κάποιος να κάνει μαζί τους. Αυτό που κρύβεται στη σιωπή, που πιστεύω ότι υπάρχει μεταξύ των Ελλήνων και των μεταναστών που ζουν στην Αθήνα. Στην περφόρμανς βρίσκεσαι μία ώρα μαζί με κάποιον που δεν έχεις ξανασυναντήσει και δε θα ξαναδείς και βρίσκεστε μαζί σιωπηλοί στους δρόμους της Αθήνας χωρίς άλλους θεατές και επικοινωνείτε σε ένα άλλο επίπεδο. Παρότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μη μιλά Ελληνικά παίρνεις μια ιδέα για το τι μπορεί να σκέφτεται. Αυτό που προσπαθούμε, είναι να ανακαλύψουμε όλες τις πιθανές του σκέψεις. Ακολουθείς αυτόν τον άνθρωπο, ακούς τις σκέψεις του που έχουν προκύψει από συνεντεύξεις που κάναμε μαζί τους.

Ερώτηση: Πως επιλέξατε τον περίπατο, ως τρόπο παρουσίασης;

Απάντηση: Είναι κάτι που συμβαίνει γενικά πιστεύω με τον τρόπο που έχω να κάνω θέατρο, μου αρέσει να κάνω θέατρο αντισυμβατικά, όχι μέσα σε θέατρο όπου τις περισσότερες φορές λίγοι και καλοί είναι καλεσμένοι, οι συνήθεις "ύποπτοι" = θεατρόφιλοι. Κάνοντας μία περφόρμανς στο δρόμο, όλοι οι άνθρωποι και αυτοί που δεν παρακολουθούν πολιτιστικά δρώμενα, βλέπουν το ζευγάρι. Γιατί κανονικά δε βλέπεις πολλές Ελληνίδες να ακολουθούν έναν μαύρο άνδρα και τώρα θα το βλέπεις αυτό κάθε ώρα (επαναλαμβανόμενες παρουσιάσεις της περφόρμανς). Θα δεις 20 ανθρώπους να ακολουθούν 20 μετανάστες και φυσικά θα αναρωτηθείς τι μπορεί αυτό να σημαίνει. Ελπίζω να μην επικοινωνήσω μόνο με το θεατή του δρώμενου αλλά και με τους ανθρώπους που ζουν στις γειτονιές, για παράδειγμα στον Κεραμεικό τον οποίο διασχίζει ο περίπατος- ότι θα δουν αυτά τα ζευγάρια. Κάτι άλλο που πιστεύω, είναι ότι αυτό το είδος θεάτρου είναι πιο αληθινό, γιατί στην πραγματικότητα πολλές φορές βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να περπατούν στους δρόμους, μαύρους ανθρώπους, με μπούργκα- με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο λες "ας μην έρθουμε σε επαφή", "αυτός δεν είναι ένας απ' τους δικούς μου", και εδώ τους βλέπεις στο αληθινό περιβάλλον, τους βάζω στο δρόμο και σου επιτρέπω να επικοινωνήσεις μαζί τους.

Ερώτηση: Τι ακούς στα ακουστικά που σου δίνονται;

Απάντηση: Είναι ένα θεατρικό έργο, δεν είναι απλά μία συνέντευξη, ακούς πιθανές σκέψεις (αυτών των ανθρώπων). Παρότι αυτός ο άνθρωπος είναι σιωπηλός, δεν τον βλέπεις να μιλά -μπορεί φυσικά να σε κοιτάξει κάποιες στιγμές και να νιώσεις ότι έρχεστε σε επαφή- ακούς από τα ακουστικά μία Ελληνική φωνή να σου διηγείται την ιστορία του.

Ερώτηση: Από που προέρχονται οι συμμετέχοντες στο δρώμενο, είναι άνθρωποι που μένουν στην Ελλάδα;

Απάντηση: Κάποιοι από τους συμμετέχοντες έχουν λάβει μέρος και σε παρουσιάσεις (του No man's land) σε άλλες χώρες και τους καλέσαμε (και εδώ). Σα θεατής δε ξέρεις αν o μετανάστης, ο πρόσφυγας που ακολουθείς μένει στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη.

Ερώτηση: Έχετε πει ότι στην Αθήνα, η συνθήκη είναι τόσο επείγουσα ώστε πρέπει να δοθεί μια συγκινητική, ποιητική, όσο και γεμάτη νόημα απάντηση στο τι μπορεί να σημαίνει “διαπολιτισμικό περιβάλλον”. Πιστεύετε ότι η περφόρμανς απαντά σε αυτό το ερώτημα;

Απάντηση: Το ελπίζω. Αυτό που συνειδητοποιώ από τότε που ξεκινήσαμε το No man's Land είναι ότι η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα είναι οι χώρες τις Ευρώπης που δέχονται τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών. Πράγμα το οποίο γεννά πολλές συζητήσεις, κατά τη γνώμη μου, για το πως το αντιμετωπίζει η κάθε χώρα. Είναι υπεροπτικό (εκ μέρους των υπολοίπων χωρών) να λένε στην Ελλάδα ότι πρέπει να "τακτοποιήσει" με υπευθυνότητα αυτούς τους ανθρώπους, όταν από τη μία υπάρχει το ζήτημα της ανεργίας και από την άλλη πολλοί άνθρωποι "τσουβαλιάζονται" στην Ελλάδα και δεν έχουν διέξοδο προς άλλη κατεύθυνση γιατί οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες λένε, "Είστε οι πρώτοι, η είσοδος προς την Ευρώπη". Απ' αυτό και μόνο καταλαβαίνω ότι στην Ελλάδα αντιμετωπίζετε μια πρόκληση και προφανώς εγείρεται το ερώτημα, πως θα ανταπεξέλθετε, πως θα έρθετε σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους που, προφανώς, σε οικονομικό επίπεδο η ύπαρξή τους στην Ελλάδα δε βοηθά. Δε μπορώ να μιλήσω εκ μέρους των Ελλήνων, αλλά πιστεύω, όταν κάποιος μιλά για μια πολυπολιτισμική κοινωνία όλα ξεκινούν με συζήτηση, με το να μιλάς με το γείτονά σου (μετανάστη/ πρόσφυγα) πριν αρχίσεις να σχηματίζεις γνώμη γι' αυτόν, πριν αρχίζεις να σκέφτεσαι τι πιστεύει αυτός για σένα ή τι προβλήματα μπορεί να σου προκαλέσει. Αυτό που κατά τη γνώμη μου χρειαζόμαστε, σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, είναι ένας τόπος όπου οι άνθρωποι θα ερχόμαστε σε επαφή, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς να κάνουμε υποθέσεις ο ένας για τον άλλο. Αυτό, θέλω να πιστεύω ότι θα το καταφέρουμε με αυτή την περφόρμανς σε ένα βαθμό.

Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1272
http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1674