Η Κ. Σπανού στον ΑΘΗΝΑ984

13:42 28/1/2014 - Πηγή: Athina984

Η Συνήγορος του Πολίτη, Καλλιόπη Σπανού, μίλησε στις 28/1 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για τη διοικητική μεταρρύθμιση:

Δημοσιογράφος: Διοικητική μεταρρύθμιση εν μέσω κρίσης... Νομίζω ότι όποιος το ακούσει, του έρχεται στο μυαλό αυτό το κύμα απολύσεων και θα έλεγα ότι η έννοια της διοικητικής μεταρρύθμισης έχει συνδεθεί με αυτό και έχει φορτιστεί αρνητικά.

Κ. Σπανού: «Ναι. Αυτό δυστυχώς πρέπει να προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε. Είναι μεγάλο λάθος. Η διοικητική μεταρρύθμιση είναι ζητούμενο

στην Ελλάδα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια και η συγκυρία που οδηγεί σε τέτοιου είδους μέτρα, κακώς επηρεάζει το περιεχόμενο της διοικητικής μεταρρύθμισης και την αντίληψη γι' αυτό. Πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό. Βεβαίως τέτοια μέτρα έχουν σημαντικές κοινωνικές επιπτώσεις και στη διοίκηση και στο κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι θέματα τα οποία μπορεί κάποιος εύκολα να τα παραμερίσει. Όμως η διοικητική μεταρρύθμιση είναι ένα μεγάλο θέμα και διαρκές ζητούμενο. Επομένως, καλό είναι αυτά τα δύο να τα δούμε χωριστά, να δούμε και τα σημεία επαφής τους, αλλά να μην τα ταυτίσουμε εξ' ολοκλήρου. Η κρίση απλώς αναδεικνύει με μεγάλη πλέον έμφαση και δραματικότητα τι δεν έχουμε κάνει στο παρελθόν. Είναι μια στιγμή που πρέπει να στηριχτούμε στη διοίκηση για να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις δυσκολίες και αυτή η διοίκηση δεν έχει καταφέρει εδώ και δεκαετίες -θα έλεγα-, να φτάσει στο επίπεδο των απαιτήσεων μιας σύγχρονης διοίκησης. Αυτό λοιπόν η κρίση μας το κάνει τόσο σαφές, σε σημείο που πλέον δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Η διοίκηση έχει παραμείνει σ' ένα μοντέλο λειτουργίας άλλων εποχών και απαιτήσεων ως δομή, λειτουργία, διαδικασίες και ανθρώπινο δυναμικό εν μέρει. Ας μην ξεχνάμε ότι θεωρητικά υπήρχε ένα "πάγωμα" προσλήψεων για περίπου τριάντα χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όντως υπήρχε. Απλά είχε δημιουργηθεί ένα ζήτημα στην ηλικιακή πυραμίδα. Βεβαίως είχε πολλές εξαιρέσεις. Αυτή η έλλειψη όμως μιας σταδιακής στελέχωσης, η οποία θα δημιουργούσε σε ένα δυναμικό διαφόρων ηλικιών, μας οδήγησε τώρα στο να έχουμε μια γηρασμένη δημοσιοϋπαλληλία, η οποία πρέπει σιγά σιγά να μεταρρυθμιστεί. Λόγω συνταξιοδοτήσεων εξ' ορισμού κατεβαίνει ο μέσος όρος ηλικίας. Δεν υπήρχαν όμως προσλήψεις συστηματικά για ν' ανανεώνεται το προσωπικό».

* Για τον ΑΣΕΠ:

Δημοσιογράφος: Ο θεσμός του ΑΣΕΠ αποτέλεσε μια τομή στον τρόπο επάνδρωσης της δημόσιας διοίκησης; Δηλαδή, άλλαξε κάποια πράγματα επί της ουσίας ή έστω επιχείρησε να αλλάξει; Δημιούργησε νέα δεδομένα;

Κ. Σπανού: «Νομίζω πως ναι. Είναι μια κατάκτηση του πολιτικού μας συστήματος πρώτα απ' όλα... Από την άλλη βεβαίως και η δουλειά του ΑΣΕΠ δεν ήταν εύκολη, διότι είχε να αντιμετωπίσει πολλές προσπάθειες, ας πούμε, να φύγουν από τον έλεγχο του οι διαδικασίες. Ωστόσο, η τρομερή συγκέντρωση όλων των προσλήψεων σ' έναν φορέα δημιούργησε τεράστιο βάρος στον ΑΣΕΠ και τον έκανε πιο δυσκίνητο και τις διαδικασίες πιο βαριές. Αυτά τα προβλήματα έδιναν επιχειρήματα σε κάποιους στο να παρακαμφθεί τελικά ο ΑΣΕΠ. Αυτό μπορεί να διορθωθεί. Εκτιμώ ότι η μεγαλύτερη πραγματική, αλλά και συμβολική προσφορά του ΑΣΕΠ είναι ότι εν πάση περιπτώσει πρέπει και υπάρχουν διαδικασίες οι οποίες ελέγχονται. Ίσως είναι και καιρός να περάσουμε και σε άλλα μοντέλα, που πιθανόν να είναι λίγο ριζοσπαστικά. Νομίζω ότι αν κάποιος κληθεί να επιλέξει συνεργάτη, με βάση τη δουλειά του οποίου θα κριθεί και ο ίδιος, θα διαλέξει τον καλύτερο».

* Για τα κοινωνικά κριτήρια του ΑΣΕΠ:

Δημοσιογράφος: Ορισμένες φορές, κάποια συστήματα αξιολόγησης δίνουν έμφαση σε κοινωνικά κριτήρια και λιγότερα σε αξιολογικά κριτήρια σε ό,τι αφορά στις γνώσεις και την εμπειρία των υποψηφίων...

Κ. Σπανού: «Αυτό ισχύει. Έχει συμβεί. Ο ΑΣΕΠ είναι μια διαδικασία, της οποίας τα κριτήρια, με βάση τα οποία θα γίνει η μοριοδότηση, προδιαγράφονται από το νόμο. Όταν η μοριοδότηση γίνεται με κριτήρια που αναφέρονται σε προσόντα, οδηγεί σε κατάταξη βάση προσόντων. Αν αναφέρεται σε κοινωνικά κριτήρια, τότε η κατάταξη γίνεται βάση αυτών κριτηρίων. Δεν ανήκει στον ΑΣΕΠ αυτό το κομμάτι. Ο ΑΣΕΠ πρέπει να εφαρμόσει αυτό που έχει προβλεφθεί, αλλά και σ' αυτό δεν πρέπει να αλλάξει η αντίληψη. Μπορούμε να καταλάβουμε, επί ίσων προσόντων, το να υπάρξει μια μέριμνα για ορισμένες κοινωνικές κατηγορίες που θεωρούνται ότι πρέπει να υποστηριχτούν. Όχι όμως να αθροίζονται ταυτόχρονα κριτήρια που αναφέρονται σε προσόντα, με κριτήρια που αναφέρονται σε τελείως διαφορετικά πράγματα, όπως η κοινωνική ή οικογενειακή κατάσταση κάποιου. Διότι εκεί τα κριτήρια γίνονται ασαφή. Όταν μιλάμε για αξιοκρατία, μιλάμε για μια σειρά προσόντων, τυπικών και ουσιαστικών. Από αυτό έχει ανάγκη η διοίκηση και όχι από ανθρώπους που έχουν επιλεγεί με κοινωνικά κριτήρια. Χρειάζεται ανθρώπους που έχουν τα κατάλληλα εφόδια για να υπηρετήσουν τις λειτουργίες της. Από εκεί και έπειτα, αν έχουμε άτομα των ίδιων προσόντων, μπορούμε βεβαίως να μπουν και κάποια κοινωνικά κριτήρια. Δεν πρέπει όμως τα κριτήρια να αναμειγνύονται και να χάνεται η σαφήνεια του πώς τελικά επιλέγουμε προσωπικό. Έχουν μονοπωλήσει την προσοχή τα θέματα του προσωπικού, είτε στο επίπεδο των προσλήψεων είτε στο επίπεδο των προαγωγών, τοποθετήσεων και όλων αυτών και πιστεύω ότι αυτό έχει φτάσει τελικά να καλύπτει σημαντικά ένα κομμάτι απραξίας σε άλλους τομείς, ίσης αξίας αν όχι και πιο σημαντικούς για τη λειτουργία της διοίκησης, δηλαδή, θέματα διαδικασιών και δομών. Το θέμα είναι να υπάρχει μια διοίκηση που να μπορεί να παράσχει τις υπηρεσίες και τα αγαθά που πρέπει και να μπορεί να στηρίξει τις οικονομικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες. Έχει σημασία λοιπόν τι παρέχει αυτή η διοίκηση, τι αποτέλεσμα έχει, ποιους αποδέκτες έχει και αν τελικά είναι φιλική προς τον πολίτη...»

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ