Η σοβιετική οικονομία της ελεύθερης αγοράς

09:33 21/1/2015 - Πηγή: Athina984

Από το Νεκτάριο Β. Νώτη

Στην Ελλάδα, έχουμε πάρει εξ αρχής στραβά πολλά πράγματα, καταστάσεις και θεσμούς. Ουκ ολίγες γενιές ανδρώθηκαν τη δεκαετία του '80 με τη νοοτροπία του "πάρτα όλα".

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέβαινε στις εκλογές του 1981, υποσχόμενος έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ,

που ήταν το ίδιο συνδικάτο (υπόσχεση, που ουδέποτε - και ευτυχώς - τήρησε), κέρδισε τη μάχη εύκολα, μεταξύ άλλων, για ένα πολύ σημαντικό λόγο :

για το γεγονός ότι ξύπνησε μέσα από τον Έλληνα τον - καλώς εννοούμενο - τσαμπουκά του.

Μόνο, που - στις δύο τετραετίες που κυβέρνησε - έκανε αυτό τον τσαμπουκά, ιδεολογία.

Έμαθε τους Έλληνες να ζουν πλουσιοπάροχα με δανεικά... με τα λεφτά των άλλων, δηλαδή, βλέπε κοινοτικά κονδύλια, τα οποία πήγαιναν συχνά οπουδήποτε αλλού, εκτός από το σκοπό για τον οποίο χορηγούνταν.

Έμαθε τους Έλληνες να έχουν δικαιώματα, αλλά όχι υποχρεώσεις.

Έμαθε τους Έλληνες να απολαμβάνουν τα αγαθά της καπιταλιστικής Δύσης, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το κεφάλαιο και την ελεύθερη οικονομία.

Η στάση αυτή ζωής έχει διαποτίσει το μυαλό του μέσου Έλληνα πολίτη.

Τρεις δεκαετίες μετά, η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από ουκ ολίγες στρεβλώσεις, τόσο γιατί το κράτος κρατάει ομήρους επαγγελματίες και επιχειρηματίες, μέσω αναχρονιστικών νόμων και κανονιστικών πλαισίων, όσο και γιατί ο φορολογούμενος έχει μάθει πως - σε όποιο επαγγελματικό καθεστώς και αν είναι - πρέπει να περιμένει πάντα το χέρι βοηθείας του Δημοσίου:

Αν είναι δημόσιος υπάλληλος, επειδή πληρώνεται από εκεί...
Αν δραστηριοποιείται επιχειρηματικά - σε μικρό ή μεγάλο βαθμό -, επειδή θεωρεί ότι θα πάρει επιδοτήσεις και ότι - αν τα πράγματα δεν πάνε καλά - το κράτος θα τον σώσει...
Αν είναι αγρότης, ας μην το συζητήσουμε...
Αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος, επειδή θεωρεί δεδομένο πως - όποια στραβή και αν του τύχει - το κράτος θα είναι εκεί να τον στηρίξει.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δημιουργήθηκε ένα μοντέλο ελεύθερης αγοράς, που λειτουργεί σε πλαίσιο σοβιετικής οικονομίας. Τόσο οι δομές της οικονομίας, όσο και οι αντιλήψεις των πολιτών, δεν έχουν καθόλου - μα καθόλου - νοοτροπία ανάληψης ρίσκου και των επιπτώσεων αυτής.

Αυτό συμβαίνει και με τα στεγαστικά δάνεια όλα τα τελευταία χρόνια, και - πολύ περισσότερο - προέκυψε ξαφνικά με τα στεγαστικά σε ελβετικό φράγκο.

Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να προαναγγείλουν παρεμβάσεις υπέρ όσων είχαν πάρει το διπλό ρίσκο, τόσο του δανείου για αγορά κατοικίας, όσο και της συναλλαγματικής ισοτιμίας !

Εν έτει 2015...
Σε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης...

Κι όμως !
Και, το φοβερό είναι ότι και οι ίδιοι οι λήπτες αυτών των δανείων ζήτησαν αμέσως την κρατική ομπρέλα να τους προστατέψει !

Είναι οι ίδιοι, που - στις καλές εποχές - απολάμβαναν όλα τα καλούδια της ελεύθερης αγοράς, αλλά πάντα, και ταυτόχρονα, είναι εναντίον των "κερδοσκόπων", που θέλουν να επενδύσουν στη χώρα μας, που στην ουσία τους προσφέρουν δουλειά και τα μέσα για το επίπεδο ζωής που έχουν - ή είχαν προ κρίσης - χτίσει.

Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί, που κάθε φορά σπεύδουν να χαϊδέψουν στοργικά αυτές τις κατηγορίες ψηφοφόρων, όπως οι γονείς το κακομαθημένο παιδί τους.

Η λογική αυτή, πάντως, της προστασίας των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο θα μπορούσε άνετα να εφαρμοστεί και σε όσους χάνουν λεφτά από επενδύσεις στο χρηματιστήριο ή οπουδήποτε αλλού.

Σας φαίνεται περίεργο ;

Είναι ακριβώς το ίδιο περίεργο με την παρέμβαση στα συγκεκριμένα δάνεια.

Αλλά, είπαμε...

Ζούμε στη σοβιετική οικονομία της ελεύθερης αγοράς.

Υ.Γ. Να σημειώσω ότι ουδείς - συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα το συγκεκριμένο κείμενο - επιθυμεί και χαίρεται να βλέπει τον κόσμο να χάνει το σπίτι του ή τα χρήματά του από κάποια ατυχή ή λανθασμένη επένδυση.
Επιπλέον, επειδή κάποιοι θα πουν ότι οι συγκεκριμένοι δανειολήπτες δεν ενημερώθηκαν σωστά, μετά από όσα έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα με το Χρηματιστήριο, δε δικαιολογώ κανέναν τους.
Δεν ξέρεις ;
Ρωτάς.
Δεν καταλαβαίνεις τις απαντήσεις ή δε σου καλύπτουν τους φόβους και τις ανησυχίες σου ;
ΔΕΝ παίρνεις τέτοιο δάνειο.