Η Θ. Δραγώνα στον ΑΘΗΝΑ984

12:05 11/11/2014 - Πηγή: Athina984

Η καθηγήτρια κοινωνικής ψυχολογίας και πρόεδρος του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάλεια Δραγώνα, μίλησε σΤΙς 11/11 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Ηλία Κανέλλη.

Μεταξύ άλλων είπε:

* Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία:

«Όλο το τμήμα μας είναι ανάστατο, διότι στηρίζεται σε μια συλλογική διαδικασία. Είμαστε ένα πρότυπο

τμήμα όσον αφορά τις συλλογικές μας διαδικασίες. Έχουμε μία αύξηση 117%. Έχουμε τη μεγαλύτερη αύξηση απ' όλα τα τμήματα του πανεπιστημίου, έχουμε 22 μέλη ΔΕΠ και ο λόγος που έχουμε τόσο μικρό αριθμό διδασκόντων είναι γιατί το προσωπικό έχει συρρικνωθεί δραματικά με τις συνταξιοδοτήσεις και δεν προσλαμβάνονται νέοι. Οπότε, αυτή τη στιγμή, η αναλογία διδασκόμενοι προς διδασκομένους είναι κατά πολύ δυσμενέστερη, σε σχέση με άλλα τμήματα του πανεπιστημίου Αθηνών που πλήττονται επίσης από μαζικές μετεγγραφές. Αλλά το δικό μας τμήμα είναι ιδιαίτερο, διότι εμείς δίνουμε παιδαγωγική διδακτική επάρκεια. Δηλαδή, σημαντικό μέρος του προγράμματος σπουδών μας αποτελείται από εργαστηριακά μαθήματα, από διδακτικές ασκήσεις, που δεν μπορούν να διεξαχθούν χωρίς την εποπτεία των διδασκόντων σε πολύ μικρές ομάδες φοιτητών. Έχουμε πολλά μαθήματα ερευνητικής μεθοδολογίας που θέλουν μικρές ομάδες. Είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Έχουμε μία αναλογία 15 προς 1. Είναι αδύνατον να γίνουν αυτά τα μαθήματα σε ομάδες άνω των 40 ή 50 ατόμων. Δεν μπορούν να γίνουν με 200 άτομα. Είναι τεράστιο πρόβλημα. Βλέπουμε προσπάθειες ετών να διαλύονται, διότι ο μόνος τρόπος αυτή τη στιγμή ν' ανταποκριθούμε είναι να διασφαλιστεί περαιτέρω προσωπικό, το οποίο το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο, γιατί δεν βλέπω πώς θα υπάρξουν κονδύλια για περισσότερους διδάσκοντες... Μακάρι να ήμασταν σε μια χώρα και σε τέτοια κοινωνική στιγμή που θα μπορούσαν οι άνθρωποι να δίνουν από το υστέρημα του χρόνου τους. Κανένας δεν πρόκειται να συγκινηθεί. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν με εθελοντική εργασία».

Και πρόσθεσε: «Επιπλέον, αντιμετωπίζουμε πρόβλημα υλικοτεχνικής υποδομής. Η μεγαλύτερή μας αίθουσα χωράει 160 άτομα. Δεν μπορεί να χωρέσει 400. Είμαστε τμήμα που έρχονται οι φοιτητές. Είναι πάντα εκεί. Έχουμε φοιτητές που κάθονται στο πάτωμα. Σήμερα δηλαδή που θα κάνουμε τη διαμαρτυρία την ώρα του μαθήματος, οι φοιτητές κάθονται στο πάτωμα, είναι έξω από την αίθουσα και δεν μπορούν να μπουν, σπρώχνονται. Κάθονται σ' ένα πάτωμα βέβαια που είναι ασκούπιστο εδώ και πέντε μήνες. Ακόμα και όταν σκουπιστεί δεν θα μπορούν να κάνουν μαθήματα, θα κάθονται στο πάτωμα... Δεν ανήκουμε σε αυτά τα τμήματα που πιστεύουν ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι κλειστό. Ούτε θα το κλείσουμε, ούτε θα διαμαρτυρηθούμε. Είδατε ότι διαμαρτυρία μας δεν είναι να κλείσουμε το δρόμο, ούτε να κλείσουμε το πανεπιστήμιο. Η διαμαρτυρία μας είναι να έρθουν να δουν -και απ' το πανεπιστήμιο και εκτός- τι σημαίνει αυτή η αύξηση. Πρέπει να έχουμε παραπάνω προσωπικό. Αυτό το ελάχιστο προσωπικό που δίνεται.... Ακόμα και οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί εμάς, στα μαθήματά μας, που πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο και μπορούν να συνοδεύονται από αποσπασμένο εκπαιδευτικό, θα μας ήταν χρήσιμοι. Νομίζω ότι, ούτως ή άλλως, το υπουργείο υποσχέθηκε ότι θα δώσει παραπάνω βοήθεια. Από που θα τη δώσει, δεν ξέρω. Ή θα δώσει, λοιπόν, παραπάνω βοήθεια ή αλλιώς αυτό που θα κάνουμε -και είναι πολύ λυπητερό- είναι ότι θ' αλλάξουμε άρδην το πρόγραμμα σπουδών μας και αυτή τη στιγμή, αντί να κάνουμε μαθήματα πρακτικά κ.λπ. θα τα μετατρέψουμε σε μαθήματα μεγάλου ακροατηρίου, να μπαίνουν όσοι χωρούν και όλη η ιδέα ότι τα παιδιά μας θα έχουν διδακτική επάρκεια, δεν θα πραγματοποιείται. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε είναι ν' αλλάξουμε άρδην το πρόγραμμα σπουδών. Κατανοούμε τις δυσκολίες που υπάρχουν, ότι οι νέοι και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν οξυμένα οικονομικά προβλήματα... Το θέμα είναι ότι δεν προστατεύεται το δικαίωμα των πιο αδύναμων κοινωνικά στις σπουδές, ούτε και υπηρετούν την αρχή της ισότητας...».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ