Ο Ν. Αλιβιζάτος στον ΑΘΗΝΑ984

14:03 17/5/2013 - Πηγή: Athina984

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος, μίλησε στις 17/5 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Τάκη Καμπύλη. Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του με τίτλο "Ποια Δημοκρατία για την Ελλάδα μετά την κρίση; Για την αποκατάσταση των λέξεων και του νοήματος τους",

μεταξύ άλλων, είπε:

* Για άμεση δημοκρατία και δημοψηφίσματα:

«Είμαι πολύ επιφυλακτικός για την κακή χρήση του δημοψηφίσματος,

αλλά και του θεσμού της ανακλήσεως βουλευτών που πολλοί πρότειναν, τον τελευταίο καιρό. Σας θυμίζω ότι αυτό τον θεσμό τον είχε εισαγάγει στο σύνταγμα της Βολιβίας ο Ούγκο Τσάβες και είναι μια παλιά παράδοση των Συνταγμάτων των ανατολικών χωρών...
Όσο για τα δημοψηφίσματα, πέραν των δικών μας στην Ελλάδα, εξαιρέσει εκείνου του 1974 για το πολιτειακό, το οποίο ήταν το μόνο για το οποίο δεν πήρε θέση η κυβέρνηση και που δεν αμφισβητήθηκε, όλα τα άλλα ήταν εκβιαστικά και νόθα. Είμαι πολύ "κουμπωμένος"...».

* Για αναθεωρητική ή συντακτική Βουλή:

«Σήμερα το Σύνταγμα πραγματικά δοκιμάζεται, είτε πρόκειται για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον αντί να περνούν τα νομοθετήματα από τη Βουλή, είτε πρόκειται για νόμους που -όπως λέει συγκεκριμένο άρθρο-, δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τις 250 σελίδες. Αδιανόητα πράγματα. Πρόκειται για κραυγαλέες παραβάσεις. Θα τολμούσα να πω και κάτι. Δεν νομίζω ότι ήταν απόλυτα σύμφωνη με το σύνταγμα η τελευταία επιστράτευση των καθηγητών, γιατί ο ύπατος νόμος της χώρας μιλά για λόγους υγείας, επομένως ελήφθη υπόψη η υγεία των μαθητών. Εφόσον υπήρχε και άλλος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, όπως για παράδειγμα, η κήρυξη της απεργίας ως καταχρηστικής, διερωτώμαι γιατί έπρεπε να φθάσουμε ως εκεί. Η επόμενη Βουλή μπορεί να είναι αναθεωρητική, εφόσον ξεκινήσει από σήμερα η σχετική διαδικασία και μπορεί να καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα διατάξεων. Προσωπικά θα με φόβιζε να είναι συντακτική. Αυτό σημαίνει ότι δεν λαμβάνω υπόψη ότι αναθεωρείται το Σύνταγμα και προχωρώ κατευθείαν, κάτι που έχει υπαινιχθεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ορισμένοι συνάδελφοι, προσκείμενοι σε αυτόν, τίθενται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε να έχει ευρύτατες αρμοδιότητες. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι απαραίτητο για μία ουσιώδη συνταγματική αναθεώρηση. Προσωπική μου γνώμη αποτελεί ότι θα πρέπει να είναι εντοπισμένη, διότι διαφορετικά θα χαθούμε σε ατέρμονες συζητήσεις και υπό αυτή την έννοια, νομίζω ότι θα αρκούσε να αλλάξουν πέντε ενότητες διατάξεων. Δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε σε αυτό το αναθεωρητικό "τσουνάμι", το οποίο προβάλλεται για συμβολικούς λόγους. Δεν βοηθά τη στοιχειώδη σταθερότητα που χρειάζεται η χώρα προκειμένου να βγει από την κρίση».

* Οι βασικές ενότητες:

«Η πρώτη είναι η ποινική ευθύνη των υπουργών, για να μην πηγαίνουμε σε ακροβασίες, όπως στην περίπτωση του κ. Τσοχατζόπουλου. Εκτιμώ ότι οι ίδιες ακολουθήθηκαν και στην περίπτωση του κ. Μαντέλη και πάνε να ακολουθηθούν και σε εκείνη του κ. Παπακωνσταντίνου. Έχω την εντύπωση ότι η Δικαιοσύνη, χωρίς βραχείες αποσβεστικές προθεσμίες, θα πρέπει να έχει την αρμοδιότητα να κινεί την δίωξη εναντίον υπουργών, οι οποίοι παραβιάζουν τον νόμο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Το δεύτερο είναι η βουλευτική ασυλία. Και εκεί έχουν βελτιωθεί τα πράγματα εδώ και δύο χρόνια. Αίρεται πλέον η ασυλία. Παρά ταύτα, έχω την εντύπωση ότι η λύση είναι απλή, όπως αυτή που εφαρμόζεται από το βρετανικό Κοινοβούλιο. Να μην υπάρχει ασυλία, ο βουλευτής να διώκεται κανονικά όπως κάθε πολίτης και αν ο ίδιος αισθάνεται ότι διώκεται για πολιτικούς λόγους, επειδή ας υποθέσουμε τον μήνυσε πολιτικός του αντίπαλος, να μπορεί να απευθύνεται στη Βουλή ζητώντας πολιτική κάλυψη και παροχή ασυλίας».

* Για τον ρόλο του προέδρου της Δημοκρατίας:

«Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να το εκμεταλλευτούμε αυτό. Το πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας -καλώς ή κακώς-, συγκεντρώνει μια ευρύτερη συναίνεση. Γιατί άραγε να μην του αναθέσουμε την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, την οποία έχει σήμερα το υπουργικό συμβούλιο; Μακάρι και αυτή η αρμοδιότητα τουλάχιστον του προέδρου των ανεξάρτητων αρχηγών να δίνονταν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τέτοιου είδους αρμοδιότητες υπαινίσσομαι. Δεν θα ήμουν οπαδός του της επαναφοράς στη δυνατότητα... εκδίωξης της κυβέρνησης, όπως αρχικά προβλεπόταν. Ίσως με δυνατότητα διάλυσης της Βουλής, χωρίς τη συμφωνία δηλαδή της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά και αυτό θα το εξέταζα με πάρα πολύ προσοχή».

* Για ενδεχόμενο άνοιγμα του δημόσιου πανεπιστημίου με σταδιακή άρση απαγόρευσης των ιδιωτικών ΑΕΙ:

«Εκτιμώ ότι και εκεί έχουμε φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Το να πάμε από το ένα στο άλλο κατευθείαν, ίσως είναι μια εκδοχή. Προσωπικά, με ενδιαφέρουν οι συνέργειες. Σε αυτή τη φάση το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, διότι στερείται πόρων. Προσωπικά, θα πρότεινα τη δυνατότητα να μπουν επενδυτές, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία και των δημόσιων πανεπιστημίων. Είναι ένας συγκερασμός και των δύο, προτού φτάσουμε ενδεχομένως και στα ιδιωτικά - ιδιωτικά πανεπιστήμια».

* Για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο:

«Τάσσομαι αναφανδόν υπέρ του νομοσχεδίου. Μπορεί κανείς σε δύο - τρία σημεία να έχει επιφυλάξεις, μήπως ενδεχομένως πλήττεται η ελευθερία της έκφρασης των ΜΜΕ. Νομίζω ότι ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Θα ήταν ευεργετικό να ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος. Έχω φυσικά κατά νου συγκεκριμένο κόμμα, το οποίο είναι το κατεξοχήν ρατσιστικό. Έχω την εντύπωση ότι και με την ισχύουσα νομοθεσία, θα μπορούσαν να γίνουν βήματα. Προσωπικά εκτιμώ ότι είναι πολύ σημαντική η διάταξη που προβλέπει τη δυνατότητα αφαίρεσης των πολιτικών δικαιωμάτων. Μακάρι να κάναμε ένα βήμα παραπέρα και να πηγαίναμε στη λογική της ηθικής αυτουργίας. Έγινε αυτό που έγινε στο μπαρ του Αγίου Παντελεήμονα, κάποιος υπάρχει από πίσω. Αν αυτός ο κάποιος μπορεί να αποδειχτεί ότι είναι αρχικά η τοπική, αλλά και η εθνική ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος, δηλαδή υπάρχει δίωξη και για ηθική αυτουργία εναντίον αυτών των κυρίων, έχω την εντύπωση ότι με την απώλεια των πολιτικών τους δικαιωμάτων, θα έχαναν και τη βουλευτική τους έδρα και δεν θα μπορούσαν να είναι ξανά υποψήφιοι στις εκλογές. Κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι είναι στοιχειώδες για μια ευνομούμενη πολιτεία, ώστε να λάβει τέτοια μέτρα».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ