Ο Ν. Παρασκευόπουλος στον 9.84

14:17 20/3/2015 - Πηγή: Athina984

«Δεν στέκει η κατηγορία περί φωτογραφικής διάταξης για τον Σάββα Ξηρό», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, αναφερόμενος στη διάταξη που προβλέπει αποφυλάκιση υπό όρους κρατουμένων με μεγάλο ποσοστό αναπηρίας.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, μίλησε στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων είπε:

* "Ουδέποτε είπα ότι πρέπει να γίνει κατάσχεση στην περιουσία του Ινστιτούτου Γκαίτε. Πρόκειται για αναπαραγωγή ενός ψεύδους":

«Υπήρξε η αναπαραγωγή ενός ψεύδους. Ουδέποτε

είπα ότι πρέπει να γίνει κατάσχεση στην περιουσία του Γκαίτε στον ελληνικό χώρο. Αυτό είναι ψευδές. Λυπάμαι πολύ για την αναπαραγωγή αυτού του ψεύδους... Ακόμη και οι ανακοινώσεις κομμάτων δεν θα έπρεπε να αναμεταδοθούν ως ειδήσεις, διότι η ανακοίνωση ήταν από τον κ. Θεοδωράκη, του Ποταμιού, ο οποίος επικαλέστηκε διαρροές. Οι διαρροές είναι κάτι το αναπόδεικτο, συνεπώς καθένας μπορεί να επικαλεστεί ό,τι θέλει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, δεν υπήρξαν καν διαρροές, στην πραγματικότητα, διότι και οι συνεργάτες μου στο υπουργείο έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με εμένα».

* Για την αποφυλάκιση κρατουμένων με βαθμό αναπηρίας 65%: "Δεν στέκει η κατηγορία περί φωτογραφικής διάταξης για τον Σάββα Ξηρό":

«Αρκεί να διαβάσει κανείς τις διατάξεις, για να δει ότι αφορούν πολλές κατηγορίες προσώπων που πρέπει να σας πω ότι είναι πολλά. Επομένως, συζήτηση περί φωτογραφικής διάταξης δεν μπορεί να γίνει. Έτσι και αλλιώς η ρύθμιση είναι αντικειμενική. Τώρα, γιατί υπήρξε αυτή η ρύθμιση; Εάν είχαμε μέσα στις φυλακές μας νοσοκομεία ή χώρους περίθαλψης, που να είναι ικανοποιητικά, θα μπορούσαμε να κρατάμε τους κρατουμένους εκεί, μέχρι τη λήξη της ποινής τους. Δυστυχώς, δεν έχουμε τις απαιτούμενες συνθήκες περίθαλψης για άρρωστους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους είναι μάλιστα και σοβαρά άρρωστοι. Γι' αυτόν το λόγο, δεν μπορούμε να τους κρατάμε σε συνθήκες ανεπίτρεπτες και για τον ελληνικό πολιτισμό, τον δικό μας ανθρωπισμό και σύμφωνα με ευρωπαϊκά δεδομένα. Υπάρχουν συνθήκες οι οποίες δεν ταιριάζουν σε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν βαριές παθήσεις και αυτό δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε να συνεχιστεί».

* Για τους κατά συρροήν δολοφόνους:

«Δεν έχουμε ρυθμίσεις που να αφορούν κατά συρροή δολοφόνους, οι οποίοι να μπορούν ξαφνικά να βγουν από την φυλακή. Έχουμε ρυθμίσεις που να αφορούν και ισοβίτες, αλλά οι ελαφρύνσεις είναι ανεπαίσθητες. Δηλαδή, δεν αναιρούν την βαρύτητα της κύρωσης και πάντοτε τον τελικό λόγο για την έξοδο ή μη από την φυλακή -με μια απόλυση υπό όρους-, τον έχει το δικαστήριο...
Το γεγονός ότι ο νομοθέτης πολλές φορές αλλάζει τους νόμους -άλλοτε κάνοντάς τους αυστηρότερους, άλλοτε ηπιότερους-, είναι κάτι το οποίο είναι πάγιο σύμφωνα με το σύστημά μας. Η διαφορά είναι ότι μια μεταβολή του νόμου, η οποία είναι ελαφρυντική ή έχει χαρακτηριστικά αποποινικοποίησης, εφαρμόζεται αμέσως και συνήθως, ανάλογα με το θέμα, και αναδρομικά. Ενώ, αντίθετα, οι μεταβολές του νόμου προς το βαρύτερο εφαρμόζονται μόνο για πράξεις, οι οποίες θα τελεστούν μετά την θέσπισή του. Έτσι, κατά καιρούς, δημιουργείται η εντύπωση ότι κάποιες ελαφρύνσεις είναι φωτογραφικές, επειδή ανακαλύπτει ο κόσμος ότι με αυτές μπορεί να ευνοηθεί και ο τάδε ή ο άλλος...
Εάν θέλαμε να μην έχουμε αναδρομικές εφαρμογές σε κάποιους που ήδη βρίσκονται στον χώρο της Δικαιοσύνης, ως υπόδικοι ή κατάδικοι, θα έπρεπε να μην κάνουμε ποτέ ελαφρυντικές μεταρρυθμίσεις. Πάντοτε κάποιοι θα ευνοούνται».

* Για αποσυμφόρηση φυλακών:

Δημοσιογράφος: Υπάρχει και ένα ζήτημα αποσυμφόρησης των φυλακών... Πώς σκοπεύετε να το αντιμετωπίσετε; Με την διαδικασία αποφυλακίσεων, με αυτό τον τρόπο;

Ν. Παρασκευόπουλος: «Όχι μόνο με αυτόν. Είναι και αυτός ένας τρόπος, θα έλεγα ότι δεν είναι ο πιο ορθόδοξος, παρά μόνο εάν οι αποφυλακίσεις γίνονται με ρυθμίσεις οι οποίες είναι πάγιες και όχι μεταβατικές. Δηλαδή, να μην αφορούν αυτούς που αυτή την στιγμή βρίσκονται στην φυλακή κατά την ψήφιση του νόμου. Το τελευταίο είναι λύση ανάγκης. Δεν είναι η καλύτερη λύση. Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος, για να λύσουμε το πρόβλημα της συμφόρησης. Να βρούμε προσωπικό, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε περισσότερους χώρους σε λειτουργία. Ήδη αυτή την στιγμή υπάρχει μια διαδικασία διορισμού, έχουν έρθει καινούργιοι σωφρονιστικοί υπάλληλοι στον χώρο μας, πράγμα το οποίο ελπίζω ότι θα επιτρέψει να τεθούν σε λειτουργία και άλλες πτέρυγες. Αυτό που δεν έχει σχέση με τον συνωστισμό, νομίζω, αυτή την στιγμή, είναι η έλλειψη κτιρίων. Κτίρια έχουμε, ορισμένα από αυτά είναι κλειστά, επειδή δεν έχουμε προσωπικό. Υπάρχουν και φυλακές οι οποίες αυτή την στιγμή κατασκευάζονται. Νομίζω ότι το πρόβλημά μας δεν είναι κτιριακό, είναι κυρίως πρόβλημα στελεχών».

Δημοσιογράφος: Είναι και πρόβλημα συνθηκών κράτησης;

Ν. Παρασκευόπουλος: «Ναι, οπωσδήποτε είναι και συνθηκών κράτησης και θα επαναλάβω ότι και εδώ νομίζω ότι το κυριότερο θέμα δεν είναι οι συνθήκες που έχουν σχέση με τα κτίρια, αλλά αυτές που συνδέονται κυρίως με τις ελλείψεις προσωπικού».

* Για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ':

«Αυτό το οποίο προβλέπεται είναι ότι καταργείται το σύστημα των σωφρονιστικών καταστημάτων τύπου Γ', αλλά δεν καταργούνται οι όροι ασφάλειας, οι οποίοι χρειάζονται για κάποιους κρατούμενους, που μπορεί να είναι περισσότερο επικίνδυνοι. Επομένως, η αλλαγή σημαίνει ότι πτέρυγες ή χώροι ασφάλειας θα υπάρχουν διάσπαρτοι σε όλη την χώρα και δεν θα είναι όλοι οι κρατούμενοι συγκεντρωμένοι μαζί. Αυτοί οι οποίοι κρίνονται περισσότερο επικίνδυνοι από άλλους -με τα κριτήρια των κρινόντων-, δεν θα συγκεντρώνονται όλοι σε μια φυλακή, η οποία μάλιστα κατά τη γνώμη μου δεν είναι η ασφαλέστερη, λόγω διαμόρφωσης εδάφους, γιατί είναι ανισόπεδος ο χώρος εκεί. Νομίζω ότι το σύστημα το οποίο θα δημιουργηθεί, θα είναι και ασφαλέστερο από αυτό το οποίο προϋπήρχε, αλλά και δεν θα επιδεινώνει τις συνθήκες διαβίωσης. Διότι είναι άλλο να κάνουμε αποτελεσματικότερους ή -αν θέλετε- και σκληρότερους τους όρους φύλαξης και άλλο να επιδεινώνουμε συνθήκες διαβίωσης και να αφαιρούμε υπερασπιστικά δικαιώματα, επικοινωνίας με τον δικηγόρο κ.λπ.».

* Για την τεχνική διευκόλυνση που αφορά στη δίκη της Χρυσής Αυγής:

«Η διεξαγωγή της δίκης στον Κορυδαλλό, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι μια κατάλληλη λύση. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να βρούμε εναλλακτική λύση και δεν ήταν και θέμα προσωπικό του υπουργού Δικαιοσύνης να την βρει, διότι χρειαζόταν και η συναίνεση άλλων φορέων, οι οποίοι είχαν επιχειρήματα για την αδυναμία διεξαγωγής της δίκης οπουδήποτε αλλού. Αυτήν την στιγμή, στο Κορυδαλλό, θα έχουμε οπωσδήποτε και κατάσταση ανάγκης, να το πω έτσι. Η αίθουσα δεν έχει τη χωρητικότητα που θα θέλαμε, πιθανώς θα έχουμε και προβλήματα στην γύρω περιοχή από την διεξαγωγή της δίκης. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρεθεί εναλλακτική λύση, όπως και εγώ θα προτιμούσα».

* Για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια:

«Ήμασταν έτοιμοι να το φέρουμε και τώρα, μαζί με τις λύσεις για το σωφρονιστικό σύστημα, αλλά βέβαια ένα σοβαρό εμπόδιο ήταν το ότι θα πρέπει τα νομοσχέδια, τα οποία κατατίθενται -κατά τη νομοθεσία μας και κατά την γνώμη της προέδρου της Βουλής-, να έχουν ρυθμίσεις οι οποίες είναι συναφείς μεταξύ τους. Θα ήταν μια ρύθμιση άσχετη με το υπόλοιπο περιεχόμενο του νομοσχεδίου και γι' αυτό δεν φέραμε την ρύθμιση τώρα. Στο πεδίο του συμφώνου συμβίωσης χρειάζονται κάποιες άμεσες τροποποιήσεις, όπως αυτή που εξισώνει τα ομόφυλα με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Χρειάζονται και κάποιες άλλες, οι οποίες θέλουν ιδιαίτερη μελέτη. Πρέπει δηλαδή να αρθρωθούν στον αστικό κώδικα, στο οικογενειακό δίκαιο το οποίο προβλέπει η πάγια νομοθεσία μας και γι' αυτό χρειάζονται περισσότερη μελέτη και θα τις δούμε από άποψη συστηματική. Αυτό θα διαρκέσει περισσότερο».

* Για τη διάταξη αναφορικά με το bullying:

«Οι καινοτομίες είναι δυο - τρεις. Εμείς είχαμε στην νομοθεσία μας μια διάταξη που ποινικοποιεί την πρόκληση σωματικών κακώσεων σε ανηλίκους, με συνεχή σκληρή συμπεριφορά. Την επεκτείνουμε και σε ενήλικες. Το ενδεχόμενο αυτές να έχουν τελεστεί κατά ανηλίκων ή κατά προσώπων που είναι υπό την προστασία άλλων ή στο σχολείο, την διαμορφώνουμε ως επιβαρυντική μορφή, με βαρύτερη ποινή της γενικής που αφορά τις οποιεσδήποτε ηλικίες και διευκρινίζουμε ότι το αποτέλεσμα αυτής της σκληρής μεταχείρισης δεν είναι ανάγκη να είναι απλώς μια κάκωση -πράγμα το οποίο δεν συντρέχει πάντα-, αλλά για το αξιόποινο αρκεί μια βλάβη της ψυχικής υγείας, η οποία βεβαίως θα αποδεικνύεται».