Παράσταση: «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα»

20:53 24/3/2011 - Πηγή: Athina984

Με τα "επτά θανάσιμα αμαρτήματα" και τη σχέση τους με το σήμερα καταπιάνεται η γνωστή χορογράφος Αγγελική Στελλάτου στην ομώνυμη παράσταση, που συνυπογράφει με τον μουσικό, Σταύρο Γασπαράτο, και παρουσιάζεται εδώ και λίγες μέρες στην κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Με εργαλεία τους, η πρώτη την κίνηση και ο δεύτερος την μουσική, ενώνουν τις δυνάμεις τους, ορίζοντας από κοινού το πνεύμα της συνεργασίας ανάμεσα σε δύο τέχνες, που ανέκαθεν ερωτοτροπούσαν: την μουσική και το χορό.

"Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, από την ιδέα του Σταύρου Γασπαράτου, να δημιουργήσουμε

μία παράσταση με θέμα τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Στη συνέχεια το κομμάτι χτίστηκε σταδιακά, με έμφαση στη συμληρωματικότητα των δύο στοιχείων (μουσικής και χορού) και στόχο την αλλεπίδραση του ήχου με το σώμα, ώστε να μετατραπεί και αυτό το τελευταίο σε μουσική", εξηγεί στο ΑΠΕ/ΜΠΕ η Αγγελική Στελλάτου.

Οι δύο δημιουργοί δεν περιορίζονται απλώς στην "εικονογράφηση" του θέματος που έχουν επιλέξει, αλλά επιχειρούν με εύγλωττο τρόπο να εκφράσουν τις ανησυχίες τους γύρω από την καταπιεστική ανοχή της σημερινής πραγματικότητας και να απεικονίσουν το αδιέξοδο μίας ανθρωπότητας που ακολουθεί φθίνουσα πνευματική πορεία παραμένοντας προσκολλημένη στην υλική διάσταση των πραγμάτων.

"Ο άνθρωπος σήμερα", λέει η Αγγελική Στελλάτου, "περισσότερο από ποτέ, κουβαλά την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του, υποκύπτει σε αμαρτήματα - ατοπήματα, όχι γιατί παραμένει κατά βάθος ανθρώπινος, αλλά γιατί πιστεύει ότι μπορεί να ξεπεράσει τη φύση του, να ηγηθεί του κόσμου. Έτσι παραμένει το πιο εξελιγμένο νοητικά είδος του ζωικού βασιλείου, αλλά παράλληλα και το (αυτο)καταστροφικότερο από όλα τα είδη".

Έντεκα χορευτές της ομάδας Ύψιλον και πέντε μουσικοί βρίσκονται ζωντανά επί σκηνής και επιχειρούν να δώσουν μία ευκαιρία στο "περιθώριο για λάθος". Γνώριμα υλικά, όπως οι απλές, μικρές, καθημερινές κινήσεις, κρίθηκαν απαραίτητα και πλαισιώθηκαν από μουσικές φράσεις με κλασικό και ηλεκτρονικό ήχο, δημιουργώντας έναν ιστό από σχέσεις: χορευτές-μουσικοί, κίνηση-μουσική, μουσικοί-κίνηση, χορευτές-μουσική.

"Όλοι οι χορευτές συμμετείχαν σε αυτήν την παράσταση με πολύ μεγάλη διάθεση και γενναιοδωρία καλλιτεχνική, και στήριξαν από το ξεκίνημα την δουλειά αυτή προσφέροντας απλόχερα ο καθένας τον δικό του προσωπικό, καλλιτεχνικό του κόσμο σε όλη την διαδικασία της προετοιμασίας", σημειώνει η χορογράφος.

Μιλώντας για την παράσταση η Αγγελική Στελλάτου εξηγεί πως "ήθελε να φτιάξει σκηνές που να έχουν να κάνουν με το πως εμφανίζονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων τα αμαρτήματα αυτά".

"Υπάρχουν σκηνές που η δράση σχετίζεται με τα αμαρτήματα, που εκεί νομίζω ότι είναι πιο εύκολη η "ανάγνωσή" τους. Στην απληστία για παράδειγμα τραβάει ο ένας τα ρούχα του άλλου, στην λαγνεία υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν την κίνηση του σεξ....", λέει.

Σύμφωνα με τον Τάσο Καραχάλιο, χορευτή της παράστασης, πρόκειται για "ένα έργο εικ