Πήραμε τη Ζωή μας Λάθος

12:34 27/6/2012 - Πηγή: Athina984

Του Μανώλη Κοττάκη

Περίεργο καλοκαίρι. Την ώρα που, οι Έλληνες εκλέξαμε σταθερή κυβέρνηση και πιστέψαμε ότι μπορούμε να χαλαρώσουμε για λίγο, την στιγμή που πήγε κάπως να αλλάξει το κλίμα και τα φοβισμένα χαμόγελα άρχισαν να ζωγραφίζονται ξανά στα πρόσωπα μας, αυτήν ακριβώς την στιγμή πήρε φωτιά όλη η περιοχή. Ο κόσμος δεν λέει να ησυχάσει.

Στην Ευρώπη αποκτήσαμε παρέα και δεν είμαστε οι μόνοι δακτυλοδεικτούμενοι μετά την υπαγωγή Ισπανών, Πορτογάλων, Ιρλανδών και Κυπρίων στα μνημόνια. Νοτίως

των θαλασσών μας, η Αραβική Άνοιξη έχει ως τελικό αποτέλεσμα την αναβίωση του Ισλάμ στην Αίγυπτο, την Λιβύη και την Τυνησία. Λίγο ανατολικότερα, Τουρκία και Συρία ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Το εμπάργκο πετρελαίου στο Ιράν συνεχίζεται.

Περίεργο καλοκαίρι, περίεργος κόσμος. Σύνθετος. Μα, προπάντων ανεξέλεγκτος. Καμία δύναμη δεν φαίνεται ότι διαθέτει την ισχύ, τις συμμαχίες και το κύρος για να σπρώξει τα πράγματα αποφασιστικά προς την μία ή προς την άλλη κατεύθυνση.

Η Ευρώπη είναι διχασμένη στα δύο γιατί έφτιαξε ένα σκαρί, την Συνθήκη της Λισαβώνας μόνο για τους ήρεμους καιρούς. Η Γερμανία, αφού έκανε την δουλειά της για τον εαυτό της και τους δορυφόρους της, σκέπτεται τώρα να πετάξει σαβούρα στην θάλασσα όλους τους λαούς του νότου.

Η Βρετανία, αφού γλύτωσε από την πρώτη φάση της διεθνούς κρίσης εθνικοποιώντας τμήμα του τραπεζικού της συστήματος  ετοιμάζεται να κάνει φεστιβάλ επίδειξης αίγλης με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Οι ΗΠΑ είναι ισχυρές αλλά, όχι παντοδύναμες με συνέπεια Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών να ειρωνεύονται δημοσίως τον Πρόεδρο τους.

Οι Άραβες αξιοποίησαν την ευκαιρία που τους δόθηκε για να ξεμπερδέψουν από τους δικτάτορες τους αλλά, επέλεξαν καθεστώτα που δύσκολα θα συνεννοηθούν με τον δυτικό κόσμο. Οι Τούρκοι έχουν ένα άρρωστο ηγέτη, που υποφέρει από   μεγαλοιδεατισμό.

Και εμείς, τι κάνουμε εμείς; Πού είμαστε; Αν κοιτάξουμε την μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσουμε ότι τρία χρόνια τώρα διαβάζουμε λάθος το νέο κόσμο και αδυνατούμε να τον εξηγήσουμε.

Εμείς, οι κατά τα άλλα έξυπνοι Έλληνες, προσφερθήκαμε, γίναμε τα πειραματόζωα της κρίσης και τώρα που το πράγμα άρχισε να χοντραίνει δεν αποκλείεται να γίνουμε και οι Ιφιγένειες της. Μολονότι δεν είμαστε οι αιτίες της αλλά οι αφορμές της.

Είναι εκπληκτικό πως δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ότι αυτός ο νέος συνδεδεμένος κόσμος της παγκοσμιοποίησης και του ευρώ  δεν είναι τόσο στέρεος ώστε, να αποτελεί ομπρέλα παντός καιρού. Είναι παράδοξο πως επιμείναμε στον πατριωτισμό της κακιάς ώρας που κατέληξε να είναι ασυγχώρητος επαρχιωτισμός.

Είναι εξοργιστικό πως κλωτσήσαμε τόσες ευκαιρίες για να αλλάξουμε την πατρίδα μας θεωρώντας ότι ο συνδεδεμένος κόσμος θα είναι τελικώς ευάλωτος χωρίς εμάς.

Είμαστε τελικώς τόσο μικροί; Ακόμη δεν έχω τελική απάντηση στο ερώτημα. Την υποψιάζομαι.

Αν την γλυτώσουμε, θα το οφείλουμε στο ό,τι μας λυπήθηκαν. Δυστυχώς ως Έθνος γι αυτό είμαστε άξιοι αυτή την εποχή. Για να μας λυπούνται.