Πέντε πιθανά σενάρια για το αύριο της Συρίας

08:27 26/5/2013 - Πηγή: NewsBomb

Στη Συρία ένα ανελέητο καθεστώς που υποστηρίζεται από το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα πολεμά με τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες και με ισλαμιστές που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στη μετά τον Άσαντ εποχή...

Μπορεί άραγε να βγει από τον φαύλο κύκλο αίματος η κυριολεκτικά σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο αραβική χώρα...

Τα σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι είναι πολλά καθώς πρόκειται για ένα «εύφλεκτο μείγμα» που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, ωστόσο σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας τα πιο πιθανά ενδεχόμενα για την

έκβαση της κατάστασης είναι πέντε.

Ο Άσαντ παραιτείται η ανατρέπεται, σύντομα από τους αντάρτες
Η πρώτη εκδοχή λοιπόν θέλει τον πρόεδρο να δέχεται να εγκαταλείψει τη Συρία και να καταφύγει στη σύμμαχό του, Ρωσία.

Εναλλακτικά ο Άσαντ παραμένει για μικρό διάστημα στην εξουσία με την προϋπόθεση να τη μοιραστεί με την αντιπολίτευση.

Πάντως αν το καθεστώς του ανατραπεί σύντομα με τα όπλα, κινδυνεύει χωρίς αμφιβολία να έχει την τύχη του Σαντάμ ή του Καντάφι.

Πόλεμος χαμηλής έντασης
Το τέλμα αυτό μπορεί να έχει διάρκεια δύο με τρία χρόνια, όπως για παράδειγμα ο εμφύλιος στο Λίβανο, τη δεκαετία του 1970 όπου στην περίπτωση αυτή μεγάλα θύματα είναι πάντα οι άμαχοι.

Μέχρι τώρα οι απίστευτες αγριότητες στο πολύτιμο πιόνι στο σκάκι της Μέσης Ανατολής, έχουν στοιχίσει τη ζωή σε 100.000 ανθρώπους και έχουν οδηγήσει στο δρόμο της προσφυγιάς χιλιάδες άλλους...

«Ιρακοποίηση» με τρεις οντότητες : αλεβίτες, σουνίτες, Κούρδους
Στην περίπτωση αυτή προβλέπεται μοίρασμα κατόπιν συμφωνίας, της χώρας. Οι αλεβίτες θα κρατούσαν το δυτικό τμήμα της Συρίας και η αντιπολίτευση θα μοιράζονταν τα υπόλοιπα εδάφη με τους Κούρδους στη βορειοανατολική Συρία.

Η Μόσχα και η Τεχεράνη θα υποστήριζαν μία «μικρή Συρία» του Άσαντ με σκοπό να διασφαλίσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, με τη Ρωσία να εξασφάλιζε τη ναυτική βάση στην Ταρτούς, τη μοναδική που θα είχε στη Μεσόγειο.

Το Ιράν κι αυτό με τη σειρά του θα διατηρούσε ένα «στήριγμά» του στη Μεσόγειο έτσι ώστε να μπορεί να βοηθά τους σιίτες της Χεζμπολάχ στο Λίβανο.

Οι μόνοι χαμένοι από μία τέτοια λύση θα ήταν το Ισραήλ που «τρέμει» τις επιθέσεις ισλαμιστών της Χεζμπολάχ και βεβαίως η Τουρκία που ανησυχεί για τις αντιδράσεις του κουρδικού της πληθυσμού.

Στρατιωτική επέμβαση τύπου Λιβύης
Σχεδόν απίθανη φαντάζει ενδεχόμενη ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ από παρέμβαση Αμερικανών και Ευρωπαίων χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟ, όπως συνέβη στην περίπτωση του Καντάφι.

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έβαζε τους δυτικούς σε έναν κυκεώνα εμπλοκής για χρόνια , ενώ θα ήταν επιτακτική η ανάγκη της επιβολής ζώνης απαγόρευσης πάνω από τη Συρία.

Εκείνον που θα εξυπηρετούσε πολύ μία τέτοια έκβαση θα ήταν τον Ερντογάν λαμβάνοντας υπόψη πως ήδη έχουν περάσει στην Τουρκία 400.000 σουνίτες πρόσφυγες ο αριθμός των οποίων εκτιμάται πως θα τριπλασιαστεί μέχρι το τέλος του έτους.Η ανθρωπιστική αυτή κρίση έχει στοιχίσει μάλιστα μέχρι στιγμής στην Άγκυρα 1, 5 δισ. δολάρια.

Φυσικά δεν πρέπει να παραγκωνίζεται και ο ρόλος του Ισραήλ. Όπως καταγγέλλει ο Τούρκος πρωθυπουργός οι αεροπορικές επιδρομές του εβραϊκού κράτους δρουν καθοριστικά σε ό, τι αφορά στη διάρκεια παραμονής του Άσαντ στην εξουσία.

Ο Ερντογάν δε διστάζει μάλιστα να κατηγορήσει ανοιχτά το συριακό καθεστώς για τις εκρήξεις στην πόλη Ρεϊχανλί επιρρίπτοντάς του ευθύνες για τις 46 ανθρώπινες απώλειες στη διάρκεια των εκρήξεων αυτών.

Ένας μεγάλος πολιτικός συμβιβασμός
Πρόκειται για ένα σενάριο που φαντάζει απραγματοποίητο όνειρο αν σκεφτεί κανείς πως για να υλοποιηθεί πρέπει να συμβάλλει σε αυτό η Τεχεράνη με την οποία η διαπραγμάτευση είναι γνωστό πως είναι απίθανη.

ΗΠΑ, ΕΕ και συντηρητικοί άραβες θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τους Ιρανούς.

Ρώσοι , Κινέζοι και Ιρανοί αποτελούν ένθερμοι υποστηρικτές του καθεστώτος Άσαντ...

Μετά το ξέσπασμα του αιματηρού εμφυλίου τον Μάρτιο του 2011 , οι Τούρκοι στηρίζουν και οι Σαουδάραβες εξοπλίζουν τους αντάρτες.

Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον επιθυμούν ένα σχέδιο σταθεροποίησης , ωστόσο αυτό προϋποθέτει συνεργασία από την πλευρά του Άσαντ και φυσικά πρέπει και η Δύση να τα βρει με τη Ρωσία, την Κίνα και με το Ιράν.

Μέσα σε όλο αυτό το βαρύ κλίμα αναγκαίων συμβιβασμών και διαπραγματεύσεων έρχονται να προστεθούν και οι ισχυρισμοί περί χρήσης χημικών όπλων, τα οποία μάλιστα ο Σύρος πρόεδρος έχει ισχυριστεί πως διαθέτει...

Ακόμη όμως κι εδώ η κατάσταση είναι συγκεχυμένη αφού κανείς δε μπορεί να αποδείξει τουλάχιστον μέχρι τώρα, αν όντως τα χημικά χρησιμοποιούνται και ποιος τα ρίχνει: είναι άραγε το ίδιο το καθεστώς ή οι αντάρτες που έχουν λεηλατήσει το οπλοστάσιο του Άσαντ...