Επαιζες κι εσύ στους Avengers;

20:35 9/5/2012 - Πηγή: Sport.gr

Με τις μεταφορές των κόμικς στο σινεμά υπήρχε πάντοτε ένα πρόβλημα: παρά τα πολλά χρήματα για εφέ και ηθοποιούς, σκηνοθέτες και παραγωγοί σπανιότατα κατάφερναν να δείξουν στην οθόνη το είδος της ονειρικής μεγαλοπρέπειας ενός καλού κόμικ. Τα κόμικς, όλα σχεδόν κι όχι μόνο αυτά της καλής μαμάς Marvel,  δεν προσφέρονται για προβληματισμό, αλλά κυρίως για διασκέδαση. Ακόμα κι αν το σχέδιο ακολουθεί τους κανόνες κάποιας εικαστικής φόρμας (ή σωστότερα τελετουργίας….), είναι δηλαδή σχεδόν εξπρεσιονιστικό, όπως αυτό του Φρανκ Μίλερ η μοντέρνο όπως του Τζόναθαν Μπερν  ή ακαδημαϊκό, όπως του Σάστερ και του

Σίγκελ (των μπαμπάδων του Σούπερμαν), εν τούτοις η βασική στόχευση είναι να μιλήσει ο ήρωας και οι περιπέτειες του στην ψυχή των εφήβων. Οι ιστορίες του Spiderman ή του Batman ή του οποιουδήποτε άλλου, εξάπτουν την εφηβική φαντασία και οι ήρωες αυτοί αποκτούν σάρκα και οστά χάρη στην αγάπη του φανατικού κοινού που τους παρακολουθεί ανελλιπώς: όποιος σούπερ ήρωας δεν αγαπήθηκε πέθανε. Όσοι διαβάζουν κόμικς δεν σταματούν να το κάνουν γιατί μεγάλωσαν – αν και μεγάλοι γνωρίζουν πως κάθε φορά που μπορούν να βυθιστούν στις ιλουστρασιόν σελίδες επιστρέφουν στις μέρες ανεμελιάς της χαμένης τους παιδικότητας. Αν σταματούν είναι απλά γιατί έχοντας ενηλικιωθεί έχουν σταματήσει να ονειρεύονται: δεν υπάρχει ο ψυχικός δεσμός με τους χαρακτήρες. Αυτή η έλλειψη ψυχικού δεσμού χαρακτηρίζει τρις πιο πολλές μεταφορές των κόμικς στο σινεμά: οι ήρωες είναι περισσότερο κινηματογραφικοί παρά χάρτινοι και οι ιστορίες περισσότερες (ψευτο)ρεαλιστικές, παρά ονειρικές.Αν και Τέχνη της παραίσθησης το σινεμά σπάνια μπόρεσε να αποδώσει σωστά το ηρωϊκό των χαρακτήρων. Οι ταινίες για το Σούπερμαν είναι μετριότατες γιατί ο υπερήρωας δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια που βλέπουμε στο κόμικ: δεν σε πείθει ότι έχει ικανότητες παρά τα εφέ. Σε άλλες περιπτώσεις τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: για παράδειγμα στις ταινίες του Spiderman o Πήτερ Πάρκερ είναι μάλλον καλύτερος από τον «Άνθρωπο Αράχνη» στον οποίο μεταμορφώνεται, ενώ αντίθετα ο Γούλβεριν, στις στιγμές που δεν κάνει επίδειξη της δύναμής του, είναι καρικατούρα. Παραδόξως το σινεμά περιορίζει τους χάρτινους ήρωες αντί να αναδεικνύει την προσωπικότητα τους και τις μοναδικές τους δυνατότητες: νομίζω ότι οι πιο πολλοί σκηνοθέτες αντιμετωπίζουν τα κόμικς με άγχος. Οι κινηματογραφικές περιπέτειες είναι αντιθέτως πολύ πιο δυνατές, όταν δεν βασίζονται σε κόμικς: τότε συγκινούν και ενθουσιάζουν ακριβώς γιατί ο θεατής που τις παρακολουθεί δεν έχει πλάσει προηγουμένως το δικό του κόσμο στην εφηβική του φαντασία. Τα έξι επεισόδια του Πολέμου Των Αστρων π.χ (ακόμα και τα πιο αδύναμα) αποτελούν μια υπέροχη σάγκα που θα μπορούσε να είναι και κόμικς: η σειρά σε διασκεδάζει, όπως ακριβώς οι καλές σειρές κόμικς, όμως στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει μια αυθεντικότητα. Βλέποντας την δεν θυμάσαι πότε πρωτοδιάβασες τις ιστορίες των ηρώων, ούτε ξέρεις από πριν το χαρακτήρα τους, όπως συμβαίνει π.χ με το Μπάτμαν. Το σινεμά κόμπλαρε απέναντι στους σούπερ ήρωες: ο