Καλύτερος ηθοποιός 2012-13

00:13 8/12/2012 - Πηγή: Sport.gr

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις. Ο βουρκωμένος ηθοποιός, σκύβει το κεφάλι και παραμένει σιωπηλός. Το κοινό παραμένει στη θέση του, η αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο των θεατών. Με δάκρυα στα μάτια, ο σπουδαίος καλλιτέχνης, ρίχνει κλεφτές ματιές προς τη μεριά του κοινού.«Τους έπεισα; Τους μάγεψε η ερμηνεία μου;» , σκέφτεται…Η αλήθεια είναι πως ο (πρώην) πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, ήταν αναπόφευκτο να ακολουθήσει τη διαδρομή αυτή. Τη διαδρομή της καρδιάς

του. Το «σανίδι», τον περίμενε εδώ και χρόνια με ανοιχτές αγκάλες. Οι ρόλοι που ανταπεξήλθε επάξια τόσα χρόνια, αμέτρητοι. Άλλοτε σε κρίσεις θυμού και βίαια ξεσπάσματα, άλλοτε σε λεκτικές μομφές με συνεργάτες του, άλλοτε σε ρόλους αστείρευτης αγάπης και στήριξης προς τους παίχτες. Τους ίδιους παίχτες που στη προηγούμενη «σκηνή» τους αποκαλούσε «προδότες, ανάξιους να φορούν τη φανέλα του Παναθηναϊκού». Αλλά έτσι είναι ο σπουδαίος καλλιτέχνης. Απρόβλεπτος, αυθόρμητος, ικανός τη μία στιγμή να δοξάζει και την επόμενη να βρίζει. Σε ποιον θα λείψει ο συνονόματος μεγάλων συνεργατών του, όπως ο Χορν κι ο Παπαμιχαήλ, φεύγοντας από το ΠΑΟ;Πριν βιαστεί ο αναγνώστης να απαντήσει, ας αναλογιστεί το μέγεθος του ηθοποιού, τη παγκόσμια καταξίωση, τη διεθνή καριέρα. Διότι μπορεί κάποιος αδαής, να πει εύλογα «σε κανέναν», αλλά σε μακρινά μέρη του κόσμου (πχ Μαλαισία), τέτοιους ηθοποιούς δεν τους ξεχνάνε… Κι ούτε κι εμείς πρέπει να ξεχνάμε. Πρέπει να θυμόμαστε, σαν τους Μαλαισιανούς, τη προσφορά του σε όλα τα επίπεδα…Να θυμόμαστε…Πως «αγκάλιασε» την ομάδα, τους παίχτες, το προπονητή, τόσο πριν αναλάβει, όσο και αφού ανέλαβε. Πως εκτίμησαν τη στοργή και την αφοσίωση του, οι 11 από τους 13 παίχτες, ο προπονητής κι ο βοηθός προπονητή…Πως στήριξε, στις δύσκολες στιγμές την ομάδα. Στο «μακρινό» παρελθόν (ήττα το 2010 από το Μαρούσι), στο πιο πρόσφατο (ήττα από τον Ολυμπιακό στους τελικούς του 2012), αλλά και στο παρόν (μετά την ήττα από τη Κίμκι). Πως φρόντιζε πάντοτε, να αποφορτίζει το κλίμα, να δημιουργεί ένα περιβάλλον αθλητικό, χωρίς ακρότητες και οπαδισμούς, σε άψογη συνεργασία πάντα με άλλες μεγάλες ΚΑΕ, μέσω ανακοινώσεων και όχι μόνο…Πως υπερασπίστηκε την έννοια της ελευθερίας του λόγου, ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, όταν άπειροι δημοσιογράφοι τολμούσαν να σχολιάσουν, να ειρωνευτούν ή να κατακρίνουν το μπασκετικό Παναθηναϊκό.Τέλος, πως φρόντιζε πάντα να είναι αληθινός απέναντι στον απλό φίλο της ομάδας. Να μην επιδιώκει να τον φανατίσει, να μην τον τυφλώνει με ψέματα και κακοήθειες, να μην του φουσκώνει τα μυαλά για αστέρια και πυροτεχνήματα (γνωστά και ως «μπαμ»).Για όλα αυτά, και για πολλά ακόμα που η συναισθηματική φόρτιση με αποτρέπει από το να γράψω, Δημήτρη, δικέ μας Δημήτρη, σ ’ευχαριστούμε. Σου ευχόμαστε ότι καλύτερο στη νέα σου καριέρα. Το ελληνικό θέατρο πεθαίνει και μόνο εσύ, μπορείς να το αναστήσεις…Από τον αναγνώστη του sport.grΜιχάλης Β. (Ντεν Με Γκξέρει???)