Νίκη των κατασκευαστών έναντι της Ε.Ε. στον “αγώνα” των εκπομπών ρύπων!

22:11 3/2/2016 - Πηγή: AutoBlog

Η Κομισιόν μπορεί να προσπαθεί όσο θέλει να μειώσει την διαφορά ανάμεσα στις εκπομπές ρύπων στο εργαστήριο και σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης αλλά η σημερινή ψηφοφορία κρίθηκε υπέρ των κατασκευαστών αλλά και ορισμένων κυβερνήσεων Ευρωπαϊκών κρατών. Αυτό σημαίνει ότι από τον Σεπτέμβριο του 2017, έως τον Ιανουάριο του 2020, το ανώτατο επιτρεπτό όριο εκπομπών σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης, ορίζεται στο +110% επί του ανώτατου

επιτρεπτού ορίου εκπομπών σε εργαστηριακές συνθήκες. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι τα νέα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, μπορούν να εκπέμπουν στον δρόμο έως και 168 mg NOx ανά χιλιόμετρο και να θεωρούνται Euro6. Από τον Ιανουάριο του 2020 και έπειτα, το περιθώριο που έχουν οι κατασκευαστές, μειώνεται στο +50%.

Περιττό να αναφέρω ότι η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου χαιρετήθηκε από την ACEA, με τον Γ.Γ. της, Erik Jonnaert να αναφέρει ότι:

Αυτός ο κανονισμός θα είναι πρόκληση για την βιομηχανία, με νέα και πιο αυστηρά standard δοκιμών που θα είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιηθούν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων καλωσορίζουν την απαραίτητη σαφήνεια και ανυπομονούν να προχωρήσουν στην υλοποίηση των νέων συνθηκών δοκιμών.

Από την αντίπερα μεριά του “ρινγκ”, έχουμε την στηλίτευση της απόφασης από το Transport and Environment που λέει σε δήλωση του ότι το νέο όριο Euro6 των 168 mg NOx ανά χιλιόμετρο είναι υπερβολικά κοντά στο προηγούμενο όριο Euro5 των 180 mg ανά χιλιόμετρο ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά:

Είναι ντροπιαστικό ότι οι πιο ισχυρές χώρες στην Ευρώπη πιστεύουν ότι το να διατηρούν τα βρώμικα diesel είναι καλό για την βιομηχανία τους ενώ ο κόσμος δηλητηριάζεται. Η Κομισιόν και προοδευτικά μέλη του Κοινοβουλίου πολέμησαν σθεναρά για να αποφευχθεί ένα κακό αποτέλεσμα αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αντισταθμιστεί η πίεση κάποιων Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Εγώ από την πλευρά μου το μόνο που έχω να πω, είναι ότι η απόφαση αυτή του Κοινοβουλίου είναι παραδοχή αναποτελεσματικότητας και μη-ρεαλιστικότητας των δοκιμών. Απλούστατα, λένε ότι “ξέρουμε πως τα tests μας δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα αλλά αντί να πιέσουμε τους κατασκευαστές να συμμορφωθούν, αποφασίζουμε να αυξήσουμε τα όρια”…