«Αλέξη, πάρ’το αλλιώς!»

23:58 18/8/2019 - Πηγή: Kafeneio-gr

Αν τα μεγάλα ζητούμενα στις εκλογές του 2015 ήταν αφενός η έξοδος από την ομηρία και τη σκληρή λιτότητα των νεοφιλελεύθερων μνημονίων, αφετέρου η απαλλαγή από τους υπευθύνους για την εθνική συμφορά, από το παλαιό, δηλαδή, πολιτικό κατεστημένο που δημιούργησε τη δημοσιονομική εκτροπή και στη συνέχεια παρέδωσε τη χώρα ανυπεράσπιστη στα χέρια των διεθνών δανειστών, το διακύβευμα των εκλογών του 2019 ήταν εντελώς διαφορετικό.

του Γιάννη Α. Μυλόπουλου στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα»

Με τη χώρα να έχει εντωμεταξύ

αποκτήσει μια προοδευτική κυβέρνηση, η οποία υπερασπίστηκε με σθένος τα συμφέροντα των Ελλήνων και διαπραγματεύτηκε σκληρά και πέτυχε την έξοδο από τα μνημόνια...
, έχοντας προστατεύσει κατά προτεραιότητα τα αδύναμα και περισσότερο τραυματισμένα από την κρίση κοινωνικά στρώματα, το μεγάλο ζητούμενο τώρα ήταν η επιστροφή της Ελλάδας σε δρόμο ανάπτυξης και ευημερίας.

Έτσι, ενώ οι εκλογές το 2015 είχαν έναν έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα από έναν καταταλαιτωρημένο λαό που ζητούσε απεγνωσμένα από κάπου να κρατηθεί, στις πρόσφατες εκλογές το ζητούμενο ήταν να βρεθεί μια κυβέρνηση που να ξέρει τη δουλειά προκειμένου να αποκαταστήσει το συντομότερο δυνατόν τις αναπτυξιακές, φορολογικές και μισθολογικές στρεβλώσεις και αδικίες που δημιούργησαν τα μνημόνια της κρίσης. Με τον λαό βαριά τραυματισμένο, λοιπόν, από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που τον βύθισαν σε βαθιά ύφεση, των συναισθημάτων αλληλεγγύης για τους περισσότερο αδύναμους,που επικαλούνταν κατά προτεραιότητα η Αριστερά, επικράτησε το ένστικτο επιβίωσης της πολυπληθούς μεσαίας τάξης που πρόβαλε η Δεξιά. Ο μέσος πολίτης, δηλαδή, αισθανόμενος ότι δεν ευνοείται από την προτεραιότητα των κοινωνικών μέτρων αλληλεγγύης για τους πιο αδύναμους, προτίμησε τους «επαγγελματίες» της ΝΔ, τους φερόμενους και ως ιδιοκτήτες της χώρας, που παρά το γενικόλογο και αφηρημένο των υποσχέσεων εντούτοις βοηθούντων και των ΜΜΕ, έπεισαν ότι ξέρουν τη δουλειά.

Οι ψηφοφόροι εντέλει αν και γνώριζαν, από εμπειρία πια, τον άδικο, ταξικά σκληρό χαρακτήρα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τις προτίμησαν ως πιο επιθετικές και γι’αυτό πιο άμεσες και αποτελεσματικές. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του πνιγμένου που πιάνεται από τα … μαλλιά του για να σωθεί, υπερκάλυψε τα αισθήματα αλληλεγγύης για όσους δεν είχαν ούτε μαλλιά για να κρατηθούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει σήμερα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα προκειμένου να προστατεύσει αποτελεσματικά τη χώρα και τον λαό από την επέλαση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τα αποτελέσματα των οποίων δεν θα αργήσουν να γίνουν αντιληπτά. Η επιστροφή στο παρελθόν του ευνοιοκρατία ούτε και αυταρχικού κράτους της Δεξιάς, η προνομιακή μεταχείριση των λίγων και εχόντων έναντι των πολλών και η έξαρση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, η απαξίωση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος γρήγορα θα αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού.

Η επίκληση μιας επιθετικής και απροϋπόθετης ανάπτυξης, στην οποία πρόσβαση θα έχει μια ολιγαρχία επενδυτών, χάριν της οποίας θα συνθλιβούν οι κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα των πολλών και θα καταστραφούν ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια αγαθά, γρήγορα θα προκαλέσει μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις

Ο συναισθηματισμός, η συνθηματολογία και οι καλές προθέσεις της Αριστεράς δεν αρκούν σήμερα για να αντιμετωπιστεί η επελαύνουσα νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Η τεκμηρίωση και διατύπωση μίας ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης για μια ισόρροπη ανάπτυξη οικονομικά αποδοτική κοινωνικά δίκαιη και οικολογικά εφικτή απαιτεί μια περισσότερο συστηματική και «επαγγελματική» προσέγγιση της προοδευτικής πολιτικής.

Νέο πολιτικό προσωπικό με τεχνοκρατική επάρκεια και αναφορά στην κοινωνία πρέπει να ενισχύσει το κομματικό προσωπικό που κατά κύριο λόγο στελέχωσε τις πρόσφατες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Η εποχή ζητά ρεαλιστικές και αποτελεσματικές απαντήσεις σε προοδευτική κατεύθυνση αδιαφορώντας για την κομματική καθαρότητα αυτών που τις προωθούν. Τεκμηριωμένες θέσεις, επεξεργασμένες πολιτικές και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο πρέπει να οικοδομηθούν και να εμπεδωθούν αρχής γενομένης από την βάση, δηλαδή από τους μαζικούς και συνδικαλιστικούς χώρους, τα επιμελητήρια, τις επαγγελματικές οργανώσεις και την αυτοδιοίκηση, εκεί ακριβώς όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σήμερα αδύναμη παρουσία και εκπροσώπηση.

Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ από κινηματικού χαρακτήρα, μικρού μεγέθους κόμμα της Αριστεράς σε μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία με αριστερό πρόσημο και κοινωνική αναφορά στη μεγάλη πλειοψηφία που τον εμπιστεύτηκε στις πρόσφατες εκλογές είναι επείγων και εθνικά αναγκαίος προκειμένου να αναπτυχθεί ένα νέο τεκμηριωμένο και ρεαλιστικό αντίπαλο πολιτικά δέος απέναντι στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο που σήμερα δείχνει να κυριαρχεί.

Η ζωή δεν αγαπά το κενό. Αν ο Αλέξης Τσίπρας, η ηγετική παρουσία του οποίου είναι το μεγάλο κεφάλαιο της προοδευτικής παράταξης, δεν προχωρήσει άμεσα σε πρωτοβουλίες για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, σε πολυσυλλεκτικό κόμμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς, είναι βέβαιο ότι κάποιοι άλλοι θα βρεθούν, αργά ή γρήγορα, να καλύψουν το μεγάλο πολιτικό κενό.