Δυστυχώς, δεν θα γίνουμε Αργεντινή

09:50 29/10/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Χρήστου Αλωνιστιώτη
Από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής’ κρίσης καταβλήθηκε μια τεράστια προσπάθεια να πεισθούμε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να ανταπεξέλθει η Ελλάδα και να δει το μέλλον της με αισιοδοξία ήταν η βοήθεια από το ΔΝΤ, που στη συνέχεα βέβαια έγινε Τρόικα, με τη συμμετοχή της ΕΕ και της ΕΚΤ.

Μάλιστα εκείνη την περίοδο παρουσιαζόταν με δραματικό τρόπο το τι συνέβη στην Αργεντινή μετά τη χρεοκοπία της και όλοι εύχονταν η Ελλάδα να μην έχει την ίδια τύχη. Το ίδιο εύχονται ακόμα και σήμερα. Αλήθεια όμως, πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα στην Αργεντινή; Κατάφερε τελικά να επανέλθει δεδομένου ότι .....χτυπήθηκε στην αρχή μιας καταστροφικής δεκαετίας;

Παρακάτω παρουσιάζεται η περίπτωση της Αργεντινής. Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι ότι προσπαθώντας να δούμε τι συνέβη στην Αργεντινή, συναντάμε εικόνες από την Ελλάδα!
Όταν η κρίση άρχισε να χτυπά την Αργεντινή, το ΔΝΤ εμφανίστηκε και άρχισε να συνομιλεί με την κυβέρνηση σχετικά με το πώς θα καταφέρει η χώρα να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Το ΔΝΤ επέμενε ότι η δημοσιονομική πολιτική που εφαρμοζόταν έπαιξε πρωταρχικό ρόλο για την κρίση που βίωνε η Αργεντινή και πρότεινε τη λήψη μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας ως την κατάλληλη πολιτική που θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών για τη χώρα και θα έθετε τις βάσεις για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Αυτή η πολιτική όμως, αποδείχθηκε απολύτως αποτυχημένη και οδήγησε τη χώρα να χάσει πάνω από το 20% του ΑΕΠ της από το επίπεδο που είχε κορυφώσει το 1998 και να βρεθεί για πάνω από 4 χρόνια σε ύφεση, με την ανεργία στο 21,5%, τους πραγματικούς μισθούς με μείωση 18% και με το 53% των Αργεντίνων να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Όλα αυτά, οδήγησαν σε συνεχείς, άγριες διαδηλώσεις και ταραχές, ανέτρεψαν την κυβέρνηση και τελικά οδήγησαν την Αργεντινή στη χρεοκοπία, όταν όλες οι πολιτικές και όλα τα σκληρά μέτρα, είχαν ληφθεί εξαρχής με γνώμονα την αποφυγή αυτού του σεναρίου. Η χρεοκοπία κυριάρχησε ως επιλογή, προκειμένου να μπει ένα τέλος στον κατήφορο της αργεντίνικης οικονομίας.
Στη πραγματικότητα, η Αργεντινή δεν ευθυνόταν για την κρίση που τη χτύπησε, αλλά υπήρξε το θύμα μιας γενικότερης αναταραχής που είχε ξεσπάσει στην παγκόσμια οικονομία και η οποία οξύνθηκε με τις κρίσεις του Μεξικού, της Ασίας και κυρίως της Ρωσίας που πυροδότησε την κατάρρευση του hedge fund, Long Term Capital Management (LTCM). Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του συστημικού κινδύνου που οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού που συνεπάγεται αύξηση του χρέους αλλά και αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης μιας χώρας. Το τελευταίο είναι που οδηγεί στη διατήρηση μακροπρόθεσμα υψηλών επιτοκίων και υψηλού επιπέδου χρέους.
Η ύφεση στην Αργεντινή επήλθε επειδή η κρίση δημιούργησε τεράστιες εκροές κεφαλαίων από τη χώρα, όπως και από άλλες χώρες και στον επαναπατρισμό τους στην Αμερική και στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Μην έχοντας αξιολογήσει αυτό τον παράγοντα, τα δημοσιονομικά μέτρα επιδείνωσαν την κατάσταση. Εφόσον