Φλερτάροντας με την έκρηξη

20:49 29/6/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Τάσος Μελετόπουλος

Η πολιτική εξουσία φοβάται την άτακτη χρεοκοπία περισσότερο απ’ ό,τι την τρέμουμε εμείς. Φοβάται πως αν δεν καταφέρει σύντομα τη λεγόμενη ανάπτυξη θα γκρεμιστεί και θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει στον κόσμο που την ανέχεται και που ακόμα σιωπά. Αν όμως το καταφέρει γνωρίζει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να γλιτώσει μια και καλή από τις πολιτικές ευθύνες που τη βαραίνουν από το παρελθόν.
Μεγάλο το στοίχημα: 400.000 πολίτες σκέφτονται να μεταναστεύσουν του χρόνου στο εξωτερικό.

Το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού πληθυσμού είναι απελπισμένο γιατί απολύθηκε, είτε θα ........
απολυθεί και χιλιάδες άνεργοι νεαροί, απόφοιτοι σχολείων και Πανεπιστημίων, δανείζονται καθημερινά χαρτζιλίκι από τους οικονομικά στριμωγμένους γονείς τους για έναν καφέ ή για να μεταφερθούν με το αστικό λεωφορείο σε κάποια δημόσια παραλία να δροσιστούν. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά παρακολουθούμε τους πολιτικούς με πλατιά χαμόγελα να υπόσχονται για μια ακόμη φορά ότι θα δώσουν τέρμα στο παλαιοκομματικό παιχνίδι που κατέστρεψε τη χώρα. Ότι θα εκσυγχρονίσουν τη δημόσια διοίκηση φέρνοντας το «φως», με ό,τι αυτό σημαίνει.
Είναι η τελευταία προσπάθεια ανασυγκρότησης του διαλυμένου κράτους. Αν αποτύχουν, θα αναγκαστούν να πάνε σύντομα σε εκλογές που δεν τους συμφέρει καθόλου. Είναι αξιοθαύμαστο πώς ένας λαός με τόσα μεγάλα οικονομικά προβλήματα υπομένει, δίχως να αντιδρά, τη συνεχιζόμενη πολιτική φαρσοκωμωδία. Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμη διάστημα θα αποθηκεύεται όλη αυτή η καταπίεση και ο θυμός χωρίς να σπάσουν όλα τα αυγά στο καλάθι.
Θέλω να πετύχει τους στόχους της η κυβέρνηση του κυρίου Σαμαρά. Όσο όμως συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι με τους ίδιους παίχτες σε όλους τους σημαντικούς τομείς του κράτους με κερδίζει η ακραία άποψη ότι μια ολική κατάρρευση του συστήματος μπορεί να είναι και η μοναδική μαγική λύση για τη χώρα. Τότε και μόνο τότε οι πολιτικοί που μας έφεραν έως εδώ θα εξαφανιστούν σαν τα φοβισμένα ποντίκια που τα κυνηγούν γάτες πεινασμένες. Βέβαια θα υποφέρουμε, και θα ταλαιπωρηθούμε ακόμη πιο πολύ, αλλά σίγουρα θα δούμε «φως», όπως βλέπει το «φως» του κάποιος που τον τρομάζουν απότομα και συνέρχεται από τη βλακεία που τον είχε κυριεύσει.
Έτσι όπως επιμένουν να μας πηγαίνουν βόλτα, ξένοι δανειστές, ντόπια διαπλοκή και πολιτική εξουσία, η ελπίδα της πολυπόθητης ανάπτυξης θα παρασυρθεί πίσω από μια επώδυνη κατηφόρα ύφεσης, ανεργίας και οικονομικού μαρασμού. Είναι γεγονός ότι καθημερινά βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, που σημαίνει ότι γινόμαστε ολοένα και πιο φτωχοί. Αν αποτύχουν να μας σώσουν, η μελλοντική άτακτη χρεοκοπία θα μας βρει ακόμη πιο αδύνατους οικονομικά. Με συνέπεια η ακραία κοινωνικοοικονομική κατάσταση που θα δημιουργηθεί να είναι εκρηκτικά βίαιη και αβάσταχτη για όλους.