Η θεωρία του χάους στα θρανία

15:36 10/5/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει η Νατάσσα Μανίτσα

Αποφάσισες να αποκτήσεις σπίτι; Τιμωρία
Αυτοκίνητο; Τιμωρία
Να σπουδάσεις και να γίνεις καθηγητής; Τιμωρία
Να παντρευτείς; Τιμωρία
Να κάνεις παιδιά; Πού πας κύριος ξεβράκωτος στα αγγούρια;
Με λένε Κράτος και θα σε τυραννήσω μέχρι τελικής πτώσης για όλες σου τις επιλογές. Θα σε τιμωρήσω για όλα τα δικαιώματα που σου παραχώρησα, για όλη την ελευθεριότητα με την οποία έχτισα τον κόσμο γύρω σου και τώρα θα σε ονομάσω τεμπέλη, ανίκανο, ξύστρα γεννητικών οργάνων και θα στα πάρω βίαια όλα πίσω, απαξιώνοντας την όποια πορεία.......
έχεις διανύσει

μέχρι σήμερα.
Αν στα εφάρμοζε ξαφνικά όλα αυτά φίλε συμπολίτη ένας φίλος, γκόμενος, «γουατέβα», θα έλεγες ότι το άτομο παρουσιάζει τουλάχιστον ψυχολογικά προβλήματα, και τα κόμπλεξ του τον έχουν τυφλώσει, ώστε θέλει να σε συνθλίψει, να σε μηδενίσει, να σε εξαφανίσει.
Όταν τα επιβάλλει το κράτος είναι προχώ πολιτικές, καραμέλα στα στόματα των νεοφιλελεύερων του λίπους που κουβαλάμε στο πίσω μέρος, τέρμα πλάτη, ευθεία μπούτι στην κορυφή ψηλά εκεί. Καλά κατάλαβες μιλάω για τους νεοφιλελεύθερους του κώλου. Γιατί με τους νεοφιλελεύθερους προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα, με αυτούς του κώλου έχω.
Με αυτούς που βγάζουν τα κόμπλεξ τους στη φόρα και βλέπουν ως λύση την τιμωρία και όχι την εξυγίανση. Το να κάνεις ντα ντα τους ακαμάτηδες και όχι να τους αξιολογήσεις, να τους κρίνεις και να αποφασίσεις ανάλογα.
Τώρα είναι οι καθηγητές στο στόχαστρο. Βγαίνουν όλοι και έχουν άποψη για το πως πρέπει να γίνονται τα μαθήματα. Άνθρωποι που ούτε παιδιά δεν έχουν κάνει, ούτε γονείς δεν έχουν υπάρξει έχουν άποψη για το πως είναι να χειρίζεσαι 30 παιδιά σε μία τάξη ταυτόχρονα και τι σημαίνει το πεντάωρο του καθηγητή σε σύγκριση με το οχτάωρο του υπάλληλου γραφείου, που θα πιει το καφεδάκι του, θα μπει να χαζολογήσει και στο διαδίκτυο θα πάρει τηλέφωνο την καλή του για το γούτσου γούτσου της ημέρας .
Όλη η ζήλεια για τις άδειες των καθηγητών στο προσκήνιο, χωρίς να σκέφτεται κανείς ότι ο σωστός καθηγητής θα γυρίσει σπίτι του, θα έχει να διορθώσει έναν πάκο χαρτιά, να προετοιμάσει μάθημα για την άλλη μέρα, να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο στα σημερινά παιδιά που είναι η πιο απαιτητική γενιά ever και παράλληλα να αντιμετωπίσει γονείς σε απόγνωση.

Μιλάμε για τον σωστό καθηγητή, ένα παράδειγμα που από τη δική μου εργασιακή εμπειρία βρίσκεται παντού, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και δίνει το δικό του αγώνα επιβίωσης, με τους πιο χαμηλούς μισθούς της Ευρώπης για ένα λειτούργημα που διαμορφώνει τα δικά μου και τα δικά σου παιδιά.
Δεν είναι λύση οι απεργίες, ούτε πρόβλημα το έξτρα δίωρο που έχει προταθεί. Η αντίληψη και η υποτίμηση μιας ομάδας που θα έπρεπε να αξιολογείται διαφορετικά είναι το πρόβλημα.
Το έξτρα δίωρο το σωστό κράτος θα το πρόσθετε για τη συνεχή επιμόρφωση των καθηγητών. Κανένας καθηγητής δε θα είχε αντίρρηση σε κάτι τέτοιο. Αντίθετα οι καθηγητές του δημοσίου είναι από τα πιο διψασμένα ακροατήρια για σεμινάρια, επιμόρφωση, παιδαγωγικές προτάσεις ακόμα και μια απλή συζήτηση μέσω της οποίας θα διακρίνει ελπίδες αυτοβελτίωσης και αυτό σας το καταθέτω και πάλι από προσωπική μου εμπειρία.
Αναφέρομαι στους καθηγητές του δημοσίου, γιατί οι ιδιωτικοί ούτως ή άλλως αυτά τα βιώνουν καθημερινά. Και την αξιολόγηση, και την επιμόρφωση και τα έξτρα ωράρια αβάδιστα, αβίαστα στο χώρο τους κάνοντας υπομονή αν θα έχουν να πληρωθούν αύριο, ή θα πρέπει να βγουν στη ζητιανιά.
Η νοοτροπία του Νεοέλληνα, τύπου να πεθάνει η κατσίκα του διπλανού μου αρκεί να έχω εγώ να αρμέγω σταγονίτσες σε όλο της το μεγαλείο. Χωρίς να σκέφτεται ο ανυποψίαστος κομπλεξικός ότι όταν αρχίζει να επικρατεί το χάος, σύντομα θα επικρατήσει και η θεωρία του. Δηλαδή αργά η γρήγορα θα ψοφήσουμε όλοι, αν γίνει η αρχή.
Ο δημόσιος που θα μείνει άνεργος δε θα αγοράσει το προϊόν του ιδιωτικού, η εξαθλίωση και το μικρόβιο του διπλανού σου σύντομα θα προκαλέσει τη δική σου νοσηλεία. Δε θέλει και πολύ μυαλό, λογική μόνο.
Η χαιρέκακη παρόρμηση της διπλανής σου Σούλας που θα χαρεί με τον πόνο σου κάποια στιγμή θα της γυρίσει μπούμερανγκ και αν φανείς και εσύ αντάξια Σούλα τη βάψαμε πατριώτη. Τόσο απλά!