Όταν η Θάτσερ ευχαριστούσε έναν στρατιωτικό δικτάτορα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Χιλή

11:58 15/9/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Ήταν 11 Σεπτέμβρη του 1973, όταν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν πως η δημοκρατία στη Χιλή χρήζει αποκατάστασης. Και ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αποκαταστήσεις τη δημοκρατία σε μια χώρα, είναι να οργανώσεις στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια σε έναν εκλεγμένο πρόεδρο και να βάλεις στη θέση του κάποιον στρατιωτικό ή συνταγματάρχη.

Ο εκλεγμένος πρόεδρος Αλιέντε δολοφονείται, η εκλεγμένη κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας ανατρέπεται, ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ...
εγκαθιστά τη χούντα τους και ξεκινάει ένα

πογκρόμ ενάντια σε όποιον δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει το μεγαλείο της δημοκρατικής διαδικασίας που μόλις είχε συντελεστεί.

Αυτό που ακολουθεί μένει στην ιστορία. Διωγμοί, φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια, εκτελέσεις. Χιλιάδες μπαίνουν σε κέντρα κράτησης όπου τα βασανιστήρια και οι βιασμοί αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Περίπου 27,000 άνθρωποι υποβάλλονται σε τέτοια βασανιστήρια. Τουλάχιστον 2,200 άλλοι εκτελούνται.

Η οικονομία της Χιλής παθαίνει έναν ανήκουστο νεοφιλελευθερισμό. Ό,τι είναι κρατικό και δεν κρατάει όπλο, ιδιωτικοποιείται. 219 κρατικές βιομηχανίες που δημιουργήθηκαν με τους φόρους του λαού της Χιλής, πωλούνται χωρίς πολλές ερωτήσεις. Το συνταξιοδοτικό σύστημα ιδιωτικοποιείται και οι φόροι των κερδών των επιχειρήσεων μηδενίζονται.

Ο Πινοσέτ, διατήρησε την εξουσία του για πολλά χρόνια. Τελικά, ένα χρόνο πριν πεθάνει, αθωώθηκε από χιλιανό δικαστήριο για τα εγκλήματά του.

Το 1999 ο χιλιανός δικτάτορας βρισκόταν σε κατ οίκον κράτηση στο Λονδίνο, όπου τον επισκέφθηκε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Οι δυο τους βγάλαν αναμνηστικές φωτογραφίες και η Θάτσερ τον ευχαρίστησε που αποκατέστησε τη δημοκρατία στη Χιλή:

Γνωρίζω επίσης πολύ καλά, πως ήσουν εσύ αυτός που έφερε τη δημοκρατία στη Χιλή, εσύ έφερες ένα Σύνταγμα κατάλληλο για τη δημοκρατία, εσύ το εφάρμοσες. Έγιναν εκλογές και τότε, σύμφωνα με τα αποτελέσματα αποσύρθηκες.

Η Θάτσερ και ο Πινοσέτ, δεν είχαν πολλά να χωρίσουν. Απεναντίας τους ένωνε ο διακαής πόθος να δουν μια μέρα έναν κόσμο όπου οι επιχειρήσεις θα εξουσιάζουν και οι λαοί τρομαγμένοι θα υπακούν. Έναν κόσμο όπου ο πλούσιος είναι ο άξιος και ο φτωχός είναι ο τύπος που θα πρέπει να ευχαριστεί για ένα πιάτο φαΐ τον ευεργέτη του. Και μια χούντα δε θα έμπαινε ανάμεσα σε μια τέτοια φιλία.