Πώς η Κέρκυρα έγινε υπόδειγμα για την πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα στις παραλίες και γιατί αυτό ωφελεί τον τουρισμό

18:31 1/9/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Μια οικογένεια καταφθάνει στην όχι και τόσο πολυσύχναστη παραλία. Παρκάρουν το βανάκι τους κοντά στην ακρογιαλιά και βγαίνουν από μέσα τρία παιδιά ηλικίας από 7 έως 10 ετών. Οι δύο ενήλικες, που λογικά είναι οι γονείς τους, πηγαίνουν προς τις πόρτες του βαν, που έχουν παραμείνει ανοιχτές, και με δυσκολία βγάζουν το τέταρτο παιδί της οικογένειας, μαζί με το αναπηρικό καροτσάκι του...
Πηγαίνουν το αγόρι, που πρέπει να είναι περίπου 10 ετών, προς την πλησιέστερη ομπρέλα, ενώ τα άλλα παιδιά πλατσουρίζουν ήδη στη θάλασσα. Όση ώρα ήμουν εκεί,

το παιδί στο καροτσάκι δεν μπήκε ποτέ στη θάλασσα. Δεν ήθελε; Ήταν δύσκολο; Μάλλον το δεύτερο.

Μια τέτοια εικόνα σε κάνει να αναρωτιέσαι. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για έναν δήμο να δημιουργήσει τις εγκαταστάσεις εκείνες που θα επιτρέπουν στα άτομα με κινητικά προβλήματα να απολαύσουν κάτι που για τους υπόλοιπους είναι τόσο δεδομένο; Το μπάνιο στη θάλασσα.

«Το πλωτό αμαξίδιο στοιχίζει 2.500 ευρώ. Όσο να κλείσεις πέντε λακκούβες στον δρόμο» μας λέει ο κ. Ανδρέας Σκούπουρας, αντιδήμαρχος Πρόνοιας, Κοινωνικής Πολιτικής, Αλληλεγγύης και Εθελοντισμού στον δήμο Κέρκυρας. Έναν δήμο που αποτέλεσε παράδειγμα πολιτισμού τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στην συμπεριφορά τους προς τα ΑμεΑ. Όντας και ο ίδιος τετραπληγικός, όταν ανέλαβε τον συγκεκριμένο τομέα στον δήμο, έβαλε ένα προσωπικό στοίχημα. Να μην υπάρχουν αποκλεισμένοι πολίτες.

Πλέον η Κέρκυρα μετρά στο σύνολο 14 παραλίες προσβάσιμες για ΑμεΑ. Διαθέτει ήδη 10 αμφίβια αναπηρικά αμαξίδια (5 του Δήμου Κέρκυρας και 5 του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑμεΑ Κέρκυρας), ενώ αναμένονται άμεσα 4 νέα από τον Δήμο Κέρκυρας.

«Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια παραλία γκέτο για τα άτομα με αναπηρία, θέλουμε αυτά τα άτομα να μπορούν να επιλέξουν σε ποια παραλία θα πάνε», εξηγεί στη HuffPost Greece.

Οι περισσότερες από αυτές τις παραλίες είναι εξοπλισμένες με πλωτά αμαξίδια, που επιτρέπουν στους ανθρώπους αυτούς να μπουν με ασφάλεια στο νερό, σε κάποιες υπάρχουν ράμπες μέσα στη θάλασσα («είναι μια κερκυραϊκή πατέντα για ηλικιωμένους και ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες», μας λέει ο κ. Σκούπουρας) ενώ υπάρχει και ένα seatrack.

Μπαίνουν ξανά στη θάλασσα μετά από 30 χρόνια

Και μπορεί το seatrack να είναι πιο ακριβό από τα πλωτά αμαξίδια (στοιχίζει 30.000 ευρώ και το αγόρασε η περιφέρεια Ιονίων Νήσων), ωστόσο η αξία όλων αυτών για τα άτομα με αναπηρία είναι ανεκτίμητη.

Ένα αγοράκι μπόρεσε να μπει ξανά στο νερό μετά από 8 χρόνια στο καροτσάκι. Έκλαιγε όλη την ώρα από τη χαρά του και ο κόσμος της παραλίας τον κερνούσε παγωτό για να ηρεμήσει

«Έχουν μπει στη θάλασσα άνθρωποι μετά από 25 και 30 χρόνια», μας λέει ο κ. Σκούπουρας και μας περιγράφει τη στιγμή που ένα αγοράκι μπόρεσε να μπει ξανά στο νερό μετά από 8 χρόνια στο καροτσάκι. «Έκλαιγε όλη την ώρα από τη χαρά του και ο κόσμος της παραλίας τον κερνούσε παγωτό για να ηρεμήσει. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις τα συναισθήματα αυτών των ανθρώπων».

Η προσβασιμότητα δεν είναι φιλανθρωπία

«Η Ελλάδα δεν έχει αξιοποιήσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα, ώστε να δημιουργήσει συνθήκες πραγματικής, ομαλής, απρόσκοπτης, ασφαλούς και ανεξάρτητης πρόσβασης στις παραλίες, αλλά και κυρίως να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες στους ξένους επισκέπτες για να απολαύσουν με ασφάλεια και ανεξαρτησία τις παραλίες της χώρας μας. Αυτό είναι ευθύνη και των δημόσιων αρχών αλλά και των επιχειρηματιών. Οι επιχειρηματίες του τουρισμού, κυρίως οι ξενοδόχοι, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η πρόσβαση κάνει τα ξενοδοχεία τους πιο φιλικά και πιο αποτελεσματικά, επιχειρηματικά. Η προσβασιμότητα δεν είναι φιλανθρωπία», μας λέει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, κ. Ιωάννης Βαρδακαστάνη.