Σχολιανά 90

13:32 7/3/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Μια ίσαμε τα σήμερα σύνοψη - Ελλάδα : η χώρα όπου σταμάτησε ο χρόνος…
…Είναι η ύπαρξη αυτού του παιχνιδιού που είναι ιερή, ακόμα κι όταν το παιχνίδι παίζεται άσχημα, με πολλές απάτες, μπλόφες, πονηριές, ψεύτικες πληροφορίες, ακόμα και όταν η εφαρμογή αυτού του παιχνιδιού προκαθορίζει τη νίκη του λάθους. Αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει να παραβιασθεί. Με μία μόνη, άγνωστη εξαίρεση : γιατί, για να........... διατηρηθεί ο νόμος που δεν πρέπει να παραβιασθεί, υπάρχει μια στιγμή, μια μοναδική ίσως φορά

όπου πρέπει ακριβώς να παραβιασθεί. Κάθε κανόνας πρέπει κάποια στιγμή να παραβιασθεί για να γίνει σεβαστός. Πότε όμως; Ποια στιγμή το γεγονός θα είναι τόσο σημαντικό, τόσο έξω από τον κανόνα, ώστε ο κανόνας να βγει από τα πλαίσιά του;…
Edgar Morin : Αφήνοντας τον Εικοστό Αιώνα, εκδ. Ροές
Τι είναι η κρίση που βιώνουμε; Είναι μια παύση. Ένα σταμάτημα. Τι σταμάτησε; Σταμάτησε μια ίσαμε τα χθες πραγματικότητα εκτός εισαγωγικών και μια φαντασίωση, δηλαδή μια πραγματικότητα εντός εισαγωγικών. Βέβαια, τούτη η «παύση», δεν θα είναι αιώνια, στην πραγματικότητα δεν θα είναι –ή καλύτερα, δεν θα πρέπει να είναι- πολύ μακρά. Είναι μια περίοδος που κυριαρχεί Ø το ξάφνιασμα («τι συνέβη;», «τι μας συνέβη;»), Ø η συνειδητοποίηση (σταδιακά αυξανόμενη : «καλά, δεν τα βλέπαμε;» ή «φαινόταν το πράγμα από παλιά πού πήγαινε», «αυτό κάνει ο χαβαλές»), Ø η αγωνία («τι γίνεται τώρα» «τι γίνεται από δω και πέρα;»). Υπό μια έννοια έχουμε το σταμάτημα του ιστορικού μας χρόνου. Έχουμε το σταμάτημα του ιστορικού, κοινωνικού και πολιτικού μας γίγνεσθαι. Τονίζω το «μας». Διότι το γίγνεσθαι, γενικώς, δεν έπαψε να υπάρχει και δεν μπορεί ποτέ μην να υπάρξει. Απλά, στη περίπτωσή μας, ΣΗΜΕΡΑ, δεν διαθέτουμε «τίτλους ιστορικής ιδιοκτησίας» στο ίδιο μας το «γίγνεσθαι». Έχοντας εκχωρηθεί σε ξένες δυνάμεις, που μας κατέχουν σχεδόν ολοκληρωτικά, τούτο το ιστορικό «μας» γίγνεσθαι έχει επίσης εκχωρηθεί σ’ αυτές τις κατοχικές Δυνάμεις : στη πολιτική τούτο ονομάστηκε «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας». Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Δεν εκχωρείς απλά τη διαχείριση και διοίκηση «πηγών πόρων», από τις οποίες οι δανειστές μας επιδιώκουν να λάβουν πίσω αλλά και να εξασφαλίσουν το «δούναι» τους. Το παιχνίδι, το τονίσαμε και σε άλλο άρθρο μας στο παρελθόν, είναι πολύ πιο σύνθετο, πάει πολύ μακριά. Δεν ζητάνε πίσω μόνο τα ευρώ τους. Ζητάνε να κατασκευάσουν ένα νέο λαό. Εξ αρχής. Αυτό είναι το Μεγάλο Πείραμα. Ένα λαό, λιγότερο «οριεντάλ», με ό,τι αυτό σημαίνει, λιγότερο «μεσογειακό», επίσης με ό,τι αυτό σημαίνει, λιγότερο «νότιο», επίσης με ό,τι αυτό σημαίνει. Στο Βορρά, στο κυρίαρχο από κάθε άποψη ευρωπαϊκό Βορρά, ξύπνησε η αυτοκρατορική έπαρση του παρελθόντος, αλλά κατά τρόπο αναβαθμισμένο. Όχι, δεν ετοιμάζουν νέες στρατιές, που θα τις στείλουν στις χώρες με τις φυτείες, όπως στο παρελθόν, για να υποδουλώσουν (κατά την κλασική έννοια) λαούς. Όχι! Σήμερα έχουν διαμορφωθεί νέες συνθήκες και τα όπλα έχουν γίνει πολύ πιο αποτελεσματικά. Μπορείς να κυριαρχείς σ’ έν