21η Απριλίου και εθνικισμός

04:37 20/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Κατήντησε η λέξις Εθνικισμός πιπίλα στο στόμα όλου του κόσμου. Ποιού κόσμου; Με ποιο δικαίωμα; Ποιο είναι το παρελθόν όσων σήμερα μιλούν για εθνικισμόν και παρουσιάζονται ως εκφρασταί και υποστηρικταί του!

Μεταξύ των άλλων χρόνια τώρα, ακούμε τους απολογητάς της δικτατορίας να μιλούν και αυτοί για εθνικισμόν. Τίποτε κωμικώτερον. Η 21η Απριλίου, η ευνοηθείσα όσον ουδείς ποτέ άλλοτε υπό των καιρών και της τύχης και η αθλίως αυτοκαταργηθείσα εν μέσω φοβερής εθνικής συμφοράς, είχε σχέσιν με το.....
εθνικιστικόν κίνημα όσον η μαϊμού με το φεγγάρι. Η 21η Απριλίου,

ουδέποτε επανάστασις αλλά απλό πραξικόπημα, δεν εμφορείτο υπό ουδεμίας ιδεολογίας, δεν διέθετε απλάς πολιτικάς γνώσεις και δεν είχε καμμίαν ενότητα πολιτικού πιστεύω εις τους ανθρώπους της.

Τίμιοι άνθρωποι, αλλά αυτό όχι αρκετόν διά την διοίκησιν ενός τόπου. Το πολιτικόν της αλαλούμ φιλοξενούσε...«Νασερικούς» ή...«Κανταφικούς» αξιωματικούς, αλλά το χειρότερον ήτο οι πράκτορες αξιωματικοί της CIA και χειρότεροι όλων εκείνοι της Intelligence Service. Η Δικτατορία ευρήκε το “εθνικιστικόν” κίνημα εις μίαν φάσιν συνεχούς αναπτύξεως του και το παρέδωσε εις την επελθούσα μεταπολίτευσιν διαλυμένον, διηρημμένον και πρακτορευόμενον. Με την επιτυχίαν του Απριλιανού πραξικοπήματος εκλήθη υπό την ηγεσίαν του Ασλανίδη μία εννεαμελής ομάς (Πλεύρης, Σ. Σταυρόπουλος, Δ. Δημόπουλος, Α. Δενδρινός…) για να προτείνουν σχέδιον για οργάνωσιν νεολαίας. Οι προτάσεις δεν έγιναν αποδεκτές και οι «εννέα» απεπέμφθησαν. Η οργανωθείσα αργότερον οργάνωσις των «Αλκίμων» αν και περιλάμβανεν πολλούς εθνικιστάς, ουδεμίαν σχέσιν είχε με το οργανωμένον «εθνικιστικόν» κίνημα.

Τότε αρχίζουν να φαίνονται οι αδυναμίες ο αστισμός και η ακροδεξιά φύσις του Εθν. Κινήματος και της ηγεσίας του. Πρώτος ο Δ. Δημόπουλος, προς έκπληξιν όλων, θα δηλώσει ότι «το κίνημα πρέπει να προχωρήσει στην...“επανάστασιν” διότι η τελευταία εκφράζει πλήρως τις ...ιδέες του». Αποπέμπεται αμέσως από τον Κ. Πλεύρη. Θα τοποθετηθεί Γ. Γραμματέας του Υπ. Γεωργίας στην περίοδον όπου επισυνέβη το έγκλημα καταστροφής του «Θρυασίου πεδίου». Ο Πλεύρης όμως αφήνει το κίνημα να ατονίσει βαθμηδόν και προσχωρεί στον Ι. Λαδά, όπου τον ακολουθεί στην Λάρισα, όπου ο τελευταίος τοποθετείται, εις μίαν προσπάθειαν του Δικτάτορος και του στρατηγού Αγγελή να διαλύσουν μία διαφαινόμενη προσπάθεια ορισμένων αξιωματικών προς...«επαναστατικοποίησιν» (Λαδάς, Ντερτίλης, Δαδιώτης), οι οποίοι απετελούν και την… «αριστεράν» πτέρυγα του πραξικοπήματος. Άπαντες οι προαναφερθέντες "εξουδετερώθησαν" διά δόλου.

Η μόνη γενναία ενέργεια του Εθνικιστικού Κινήματος παρέμεινε η αναγραφή άρθρου εις την εφημερίδα του με τίτλο «Το Σύνταγμα σοβάς», που ασκούσε δριμεία κριτική κατά του συντάγματος του 1968, που κουκούλωνε τα κακώς κείμενα αντί να τα εξαφανίζει. Το Εθνικιστικό Κίνημα για άλλους εκ της Δικτατορίας ήτο συμπαθές και ανεκτόν, για άλλους όμως ήταν πονοκέφαλος και μισητόν. Οι άσπονδοι εχθροί του ήσαν οι πράκτορες αξιωματικοί της I. Service με