Eκ βαθέων

21:31 24/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Ήταν Μάης του 2009. Λίγους μήνες μετά την πτώση της Lehmann Brothers και την κατάρρευση ενός καφεπαντοπωλείου, που νιώσαμε πως τα ξέρουμε όλα κι είπαμε να τα γράψουμε (και για χάρη της επιβίωσης). Μαζεύτηκαν μερικοί φίλοι, για να βοηθήσουν. Οι περισσότεροι βοηθούν ακόμα, κάποιοι έχουν προστεθεί. Σήμερα, πρέπει να κινήσω προς ζητιανιά, με....
ένα όχημα, δίχως πινακίδες.

Απ΄το "προσωπικό" στο συλλογικό. Ο καθένας για τον δικό του ποταπό ή μεγάλο λόγο.

Τότε, καταλάβαμε πως το παιχνίδι κρύβεται στην ιδιοκτησία του χρήματος και πως το χρέος,

εξ αιτίας αυτής της ιδιοκτησίας, είναι η μηχανή ποδηγέτησης των λαών. Το "χρέος" δεν έχει καμία σχέση με τα μέτρα που μας παίρνουν. Αυτά είναι για την κάσα μας. Το "χρέος" είναι ο τρόπος τους. Καλοκαίρι του 2009, ήταν που είπαμε πως "κρίση" είναι το χαϊδευτικό της απάτης.

Και, τότε, καταλάβαμε, πως όλα τα κόμματα και οι ιδεολογίες τελούν υπό τον έλεγχο αυτής της ολιγαρχίας, μια και κανένα δεν λέει το όνομα, δεν δείχνει τη ρίζα του κακού. ("Οι τράπεζες παίζουν το ρόλο του θεού", διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, 2009)

Παρ' όλα αυτά, δεν τα ξέρουμε όλα. Κάθε ιδέα ή σκέψη, πριν γραφτεί δοκιμάζεται με τους φίλους.

Όταν, είδαμε τον τρόπο που χτυπούν τα γυναικόπαιδα στις διαδηλώσεις, δίπλα στις δηλώσεις των πολιτικών, αργά καταλάβαμε, πως μας οδηγούν σε εμφύλιο πόλεμο, προκειμένου να σωθούν και να επιβάλλουν.

Όταν πριν ένα μήνα, είδαμε να φορολογούν τον άνεργο, να επιβάλλουν τη βύθιση των φτωχών στο σκοτάδι, αργά καταλάβαμε, πως πρόκειται για πείραμα, με τους έλληνες πειραματόζωα πολλών ρόλων.

Όταν ακούγαμε τον γαποβενιζέλο να μιλά για παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση (των τοκογλύφων) , υποθέσαμε πως είναι αυτό που ζούμε σήμερα. Δεν μπορέσαμε να φανταστούμε πως αυτό θα γίνει νόμος, σύντομα, με την υποχρέωση να περάσει από τα κοινοβούλια ως το τέλος του 2011 . (Ακούει στο όνομα ESM και θα επανέλθουμε, όταν οι αναλυτές φίλοι το επεξεργαστούν).

Όταν βλέπαμε την πληθώρα των "νέων" πολιτικών κατασκευασμάτων να αποτυγχάνουν, και το λαό στους δρόμους, ξεσκούφωτος και ακαπέλωτος, να ζητά δημοκρατία, χαιρόμαστε. Παρ' όλο που βλέπαμε σε κάθε μας βήμα, την καταστροφή και την έρημο, τη ζημιά που έχει επιφέρει το καθεστώς στα μυαλά των ανθρώπων, εμείς χαιρόμαστε. Το έμφυτο της ψυχής μιλούσε, τραγουδούσε, ήθελε. Έχουμε πίστη στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και φαντασία.

Όταν, λοιπόν, είχαμε διαπιστώσει όλα αυτά, πάλι νομίσαμε πως τα ξέρουμε όλα.

Ξέροντας την αιτία, το ρόλο και το βάθος του καθένα, έχοντας εντοπίσει την τακτική, το σχέδιο και την πολιτική των κρατούντων, χαιρόμαστε που τα ξέραμε όλα. Η απάντηση στο δικό τους "σοκ και δέος", είναι το δικό μας σοκ και το δικό μας δέος, μια συγκλονιστική συντριβή του καθεστώτος, με σκοπό την παλινόρθωση της δημοκρατίας , 2.500 χρόνια μετά.

Χαιρόμαστε, αν και ξέραμε πως εμείς κρατάμε σφεντόνες κι αυτοί "τεθωρακισμένα" (ΧΡΗΜΑ και ΤΗΛ