Xάρτης τοῦ 2050 παρουσιάζει τὴ Βόρεια Ἤπειρο ἑνωμένη μὲ τὴν Ἑλλάδα.

12:36 14/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Η … «πράσινη» Βόρειος Ήπειρος

Ὁ χάρτης αὐτὸς ποὺ παρουσιάζει τὴ Βόρειο Ἤπειρο ἑνωμένη μὲ τὴν Ἑλλάδα δὲν εἶναι τοῦ περασμένου αἰώνα. Οὔτε κάν κάποιος σύγχρονος ἐθνολογικὸς χάρτης. Ἀλλὰ εἶναι ὁ χάρτης τοῦ …2050! Ὁ χάρτης «Roadmap 2050» φτιάχτηκε κατὰ παραγγελία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Ἱδρύματος γιὰ τὸ Κλίμα (European Climate Foundation), μίας ὀργάνωσης ποὺ προωθεῖ πολιτικὲς ἀποφάσεις, στὸ....
πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ποὺ θὰ μειώσουν τὴν ἐκπομπὴ τῶν ἀερίων καὶ ἄρα τὸ φαινόμενο τοῦ θερμοκηπίου. Ξεκινοῦν μὲ τὴν παραδοχὴ πὼς ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀναστραφεῖ ἡ πορεία τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καὶ

τῆς ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη εἶναι νὰ ἀλλάξει ἡ διαχείριση τῆς ἐνέργειας σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Οἱ περιοχὲς ὁρίζονται μὲ βάση τὶς ἀνανεώσιμες πηγὲς ἐνέργειας. Ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ του μεγαλόπνοου σχεδίου εἶναι πρὶν ἀπ' ὅλα πολιτική, ἀφοῦ προϋποθέτει μία πραγματικὴ ἕνωση τῆς Εὐρώπης στὴν «Eneropa» (ἀπὸ τὸ Energia + Europa;). Τὰ ὀνόματα τῶν συντελεστῶν τοῦ ἐν λόγω σχεδίου δὲν ἀφήνουν περιθώρια ὑποτίμησής του.
Ἄλλωστε κάθε σοβαρὴ ἱστορικὴ ἢ πολιτικὴ μελέτη ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ φυσικὴ γεωγραφία ποὺ καθορίζει καὶ τὴν ἀνθρωπογεωγραφία. Ἐπειδὴ σήμερα τὰ θέματα οἰκολογίας καὶ ἐνέργειας εἶναι ὕψιστης σημασίας, ἐπηρεάζουν ὁλοένα καὶ περισσότερο καὶ τὶς διεθνεῖς σχέσεις. Στὴν περίπτωση τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἡ προσπάθεια ἀφελληνισμοῦ της σημαίνει καὶ ἀλλοίωση τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τοῦ χαρακτήρα τῆς περιοχῆς.
Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ περίπτωση τῆς μετάλλαξης τῆς πόλης τῶν Ἁγίων Σαράντα. Ἀπὸ μία γραφικὴ ἑλληνικὴ πόλη 15.000 κατοίκων, μετατράπηκε σὲ ἕνα τερατούργημα 45.000 φερμένων Ἀλβανῶν ἀπὸ διάφορες περιοχές. Τὸ διπλὸ ἔγκλημα- ἐθνικὸ καὶ περιβαλλοντικὸ- ἔγινε μὲ χρῆμα προερχόμενο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Εἴτε ἔμμεσα, μέσω τοῦ κόπου τῶν μεταναστῶν, εἴτε ἄμεσα μὲ τὴ χρηματοδότηση κάποιων ὑποδομῶν. Οἱ δυσάρεστες συνέπειες ἤδη εἶναι ὁρατὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτὴ τῆς Κέρκυρας. Οἱ κάτοικοι ὑποφέρουν, οἱ ἐπισκέπτες δυσανασχετοῦν, τὰ μνημεῖα ἀσφυκτιοῦν ἀνάμεσα σὲ ἀκαλαίσθητα κτίρια καὶ ἡ «ἀνοικοδόμηση» συνεχίζεται.
Διατρέχουμε τὸ χῶρο τῆς Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας καὶ συναντᾶμε καμένες ἐκτάσεις ἀπὸ ἐμπρησμούς, ἀπροστάτευτες ἐκκλησίες, παράταιρα νεόκτιστα τζαμιὰ σὲ ἀμιγῶς χριστιανικὰ χωριά, ἀπουσία μέριμνας γιὰ τὰ ἀπορρίμματα, συνεχεῖς διακοπὲς ἠλεκτρικοῦ καὶ ὑδροδότησης καὶ ἀμέτρητα πολυβολεῖα. Φτάνουμε στὴν ἄλλη μεριὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου στὴν Κορυτσὰ ὅπου παρατηροῦμε στοὺς δρόμους γυναῖκες μὲ μπούργκα καὶ γενειοφόρους μὲ σαρίκια, πράγμα ἀδιανόητο πρὶν λίγο καιρό. Αἰτία ὁ μεντρεσές, ἡ ἰσλαμικὴ ἱερατικὴ σχολὴ ποὺ ἄνοιξε ἐκεῖ παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων. Στεγάζεται σὲ ἕνα ὑπερσύγχρονο κτίριο, ἐντελῶς ἀσύμβατο ὅμως μὲ τὴν ταυτότητα τῆς πόλης. Εὐτυχῶς, λίγα χιλιόμετρα παρὰ ἔξω, στὴν ἑλληνορθόδοξη Πολένα παίρνουμε μία ἀνάσα κάτω ἀπὸ τὰ μεγάλα δέντρα της. Εἶναι ἀπὸ τὰ λίγα στὴ χώρα ποὺ δὲν κόπηκαν τὸ δύσκολο χειμώνα τοῦ ’90. Τὰ ἔσωσε ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν τόπο τους καὶ ἡ σοφία τῶν κατοίκων της.
Τελευταία ἀφήνουμε τὴ Χειμάρρα τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέ