Αυστηρά για Έλληνες

05:31 26/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Πάντα αυτός εδώ ο τόπος, η φύση του, οι εικόνες που κατέγραφε το μυαλό μου από μικρή ήταν οικείες. Ονειρεύτηκα χιλιάδες φορές χαζεύοντας τη θάλασσα αυτήν εδώ που βλέπουμε, περπάτησα στα δάση και δεν ένοιωσα φόβο σαν να είχα γεννηθεί εκεί μέσα ανάμεσα, σαν να έμοιαζε η μυρουδιά τους με τη μυρουδιά της μάνας μου. Προσπάθησα όσο μπορούσα να.....
σεβαστώ τον ευαυτό μου και ότι υπήρχε γύρω μου.

Κι αυτή την ομορφιά δεν την ήθελα μόνο δική μου. Ηθελα να τη φωνάξω παντού. Ηθελα κι οι ξένοι να τη μοιραστούν μαζί μου. Ενοιωθα περήφανη όταν τους έβλεπα να θαυμάζουν τη μάνα που θαύμαζα κι εγώ.

Κι ακόμα πιο περήφανη ένοιωθα όταν έβλεπα ανθρώπους μοναχικούς, φερμένους από άλλα μέρη μακρινά να κάθονται και να ονειρεύονται στα μέρη που είχα απλώσει και τα δικά μου όνειρα και να μιλάνε με σεβασμό για την ιστορία αυτού του τόπου. Οταν βρέθηκα έξω και μάλιστα για πολλά χρόνια προσπάθησα να σεβαστώ το τόπο που με φιλοξενούσε μαθαίνοντας όσα ο καινούργιος τόπος μου έδινε και μεταδίδοντας όσα στο δικό μου τόπο είχα μάθει. Κι όσους τίμησαν και το δικό μου σπίτι με τον ίδιο τρόπο, ντόπιους ή ξένους τους τίμησα κι εγώ.
Δεν ένοιωσα ποτέ μίσος, φθόνο, εκδικητικότητα για κανέναν άνθρωπο. Δεν ταίριαζε με την αγάπη μου για αυτή την ομορφιά, δεν ταίριαζε με το πολιτισμό της δικής μου πατρίδας η βαρβαρότητα. Ολα γύρω, στα μοναχικά ταξίδια που έκανα με τα πόδια μου ή το μυαλό μου στην ιστορία του πανάρχαιου αυτού τόπου με έκαναν να είμαι αλλιώτικος άνθρωπος από την αθλιότητα που έβλεπα να σκορπίζεται στον έξω από τα σύνορα μου κόσμο.

Τα πρώτα παραμύθια που με μάγεψαν ήταν βγαλμένα από τη μυθολογία μας και τις περιπέτειες των θεών και των ηρώων μας. Είχα διαλέξει την αγαπημένη μου Θεά , είχα διαλέξει τους αγαπημένους μου μύθους, τους ήρωες που ταίριαζαν με το τοπίο που περπατούσα. Είχα διαλέξει να διαβάζω ξανά και ξανά το μεγάλο ταξίδι του Οδυσσέα και πολλές φορές έψαξα σε μύθους άλλων λαών του αρχαίου κόσμου να ενώσω τα νήματα του
του τότε κόσμου. Να κατανοήσω το σύνδεσμο της πατρίδας μου με όλους τους λαούς . Να νοιώσω τι είχαμε μεταδώσει στους άλλους και τι είχαμε πάρει από αυτούς, γιατί ποτέ ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκα πως η ελληνικότητά μου μπορούσε να περιοριστεί από σύνορα και χρόνο. Για μένα το ελληνικό πνεύμα ήταν ένα φως που μπορούσε και έπρεπε να φωτίζει όπου και να βρίσκεται.

Αργότερα μελετώντας ελληνική γραμματεία, στην αρχή δύσκολα γιατί όλα ήταν αλλιώτικα από αυτά που μάθαινα στο κουρασμένο σχολείο, κι ύστερα πιο ξεκάθαρα, βρισκόμουν κάθε στιγμή μπροστά σε ένα θαύμα και τότε ένας πανικός με κυρίευε γιατί αδυνατούσα να καταλάβω τι ήταν οι χιλιάδες άνθρωποι σκιές που περπάταγαν γύρω μο. Οση οικειότητα ένοιωθα με τη πατρίδα μου τόσο ξένοι μου φαινόντουσαν οι κάτοικοί της. Προσπαθούσα να βρω δικαιολογίες συνέχεια για τη κατάσταση που επικρατούσε. Εδινα ένα περιθώριο πως κάποια στιγμή το σβησμένο πνεύμα θα ξυπνήσει μέχρι που άρχισα με θλίψη να βλέπω πως δεν μπορούσε να αναζωπυρωθεί μια φλόγα σε ανθρώπους τόσο μακρόχρονα και