Ακτοπλοΐα: Επιστροφή στο…1925 !!

18:42 26/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Kείμενο - έρευνα: Νάσος Μπράτσος, μέλος του γενικού συμβουλίου της Πανελλήνιας
Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ)
Αναμφίβολα η ακτοπλοΐα είναι το θέμα των ημερών και όχι μόνο για το νομό Σάμου, που πρόσφατα βίωσε σημαντικές και δίκαιες κινητοποιήσεις για τις δυσμενείς αλλαγές στον τομέα αυτό. Ήδη τα σημάδια για τη συνολική αλλαγή σε όλο το ακτοπλοϊκό τοπίο, είναι κάτι παραπάνω από εμφανή και δε χρειάζεται να.....
εθελοτυφλούμε. Βεβαίως δεν θα είναι ο μόνος συγκοινωνιακός τομέας που θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες των περικοπών που ήδη έχουν ξεκινήσει. Είναι όμως

ο μόνος τομέας συγκοινωνιακού έργου που παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό στοιχείο. Ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, από την ίδρυσή του, δεν αποτέλεσε τομέα ελεγχόμενο εξ ολοκλήρου από το κράτος, αλλά πάντα από το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η πρώτη ελληνική ατμοπλοϊκή εταιρία στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 1857 και ήταν η «Ελληνική Ατμοπλοΐα». Τις μισές μετοχές της είχε το ελληνικό κράτος και η Εθνική Τράπεζα, χρηματοδοτήθηκε με 53 εκατομμύρια δραχμές και με κρατικές εγγυήσεις προς τους δανειστές, αλλά και σειρά υποστηρικτικών μέτρων. Το 1892 η εταιρία διαλύθηκε, αλλά είχε αρχίσει η ίδρυση άλλων. Να σημειώσουμε ότι τότε τα οικονομικά του κόσμου ήταν πενιχρά και ούτε τουρισμός υπήρχε, με αποτέλεσμα παρά τις κρατικές «ενέσεις», να πέσει έξω η εταιρία. Σας θυμίζει κάτι από το σήμερα?
Πίσω ολοταχώς...
Το 1922 η Διεύθυνση Θαλασσίων Μεταφορών, γνωστή ως ΔΘΜ, την οποία είχε ιδρύσει το ελληνικό κράτος για να διαχειρίζεται τα πλοία της ακτοπλοΐας για τις ανάγκες του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, διαλύθηκε και τα πλοία «γύρισαν» στους φυσικούς τους πλοιοκτήτες. Ο αριθμός των πλοίων στο τέλος του 1922, ήταν 122. Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ το 1914 η μέση ηλικία των πλοίων ήταν 30,4 χρόνια το 1925 γίνεται 39. Καλή ώρα σαν το «Ιεράπετρα» σήμερα και κάποια άλλα της ίδιας «σειράς». Θα νοσταλγήσουμε το 1914, την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, που η ηλικία των πλοίων ήταν σε καλύτερο σημείο, από τα ισχύοντα σήμερα.
Επί δικτατορίας Παγκάλου, το 1926, το κράτος επενέβη ανασταλτικά με το από 7 Αυγούστου 1926 νομοθετικό διάταγμα που εξέδωσε: «Περί αθεμίτου ανταγωνισμού των επιβατικών πλοίων», το οποίο ουδέποτε εφαρμόσθηκε, τόσο από την φύση του, αλλά και από την αδιαφορία της Διεύθυνσης Εμπορικού Ναυτικού του Υπουργείου Ναυτικών. Κάνοντας συγκρίσεις με το σήμερα, ήταν κάτι σαν τους «ελέγχους» και τα «πιστοποιητικά» που είχαν όλα τα πλοία που βούλιαξαν (Σαμίνα, Δύστος, Άιρον Αντώνης).
Απόσυρση και αποζημίωση!!
Σε υποχρεωτική «απόσυρση», οδηγήθηκαν το 1930-1931 μεγάλος αριθμός πλοίων, με απόφαση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου, με την αναγκαία συμπλήρωση ότι οι ιδιοκτήτες των σαπακιών της εποχής, αποζημιώθηκαν από το ελληνικό κράτος.
Ένα χρόνο μετά, το 1932 ψηφίζεται ο Νόμος 6059 «περί ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών», ο όποιος ισχύει μέχρι σήμερα, έχοντας πάνω του αρκετές τροποποιήσεις και συμπληρώσεις. Είπαμε «σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο, στις ανάγκε