Χαμένες ευκαιρίες για την Ελλάδα

18:27 2/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

του Γιώργου Πρεβελάκη,

Πολλοί Ευρωπαίοι άρχισαν να συμπονούν την Ελλάδα θεωρώντας ότι πρόκειται για μία πένητα χώρα την οποία έπληξε η διεθνής κρίση. Ότι, δηλαδή, τα δεινά της οικονομίας οφείλονται στα θεμελιακά της χαρακτηριστικά, στα λεγόμενα «fundamentals». Ανάλογες απλουστευτικές αντιλήψεις επικρατούν και εντός. Αναζητούνται, επί παραδείγματι, διέξοδοι στην αξιοποίηση φυσικών πόρων, όπως τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, ενώ αγνοούνται ή υποτιμούνται ή.....
καταστρέφονται άλλες οικονομικές δυνατότητες,

με άμεση απόδοση.

Η παγκοσμιοποίηση και η κοινωνία της πληροφορίας και της εικόνας, σε συνάρτηση με την ένταξη της Έλλάδας στην Ευρώπη, δημιούργησαν οικονομικά fundamentals τα οποία, υπό κατάλληλες πολιτικές συνθήκες, θα επέτρεπαν εκπληκτικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Τελείως αντίθετη παρουσιάζεται η κατάσταση ως προς τα πολιτικά fundamentals. Κατηγορούνται οι πολιτικοί συλλήβδην για την αδυναμία τους να διοικήσουν την χώρα. Μήπως, όμως, με τα θεμελιακά πολιτικά μας δεδομένα, πρόκειται, ούτως ή άλλως, για αδύνατη αποστολή;

Από την δημιουργία του ελληνικού κράτους, για λόγους που έχουν αναπτυχθεί αλλού, για τον λαό ο κύριος ρόλος της πολιτικής ηγεσίας, είναι …

να εξασφαλίζει πόρους έξωθεν, αξιοποιώντας το «χρέος της δύσης» και την γεωστρατηγική θέση της ελληνικής επικράτειας. Η συμβολική και γεωπολιτική αυτή πρόσοδος διανέμεται κατόπιν μέσω πελατειακού συστήματος, αφού παρακρατηθεί ένα σημαντικό τμήμα της από το αθηναϊκό κατεστημένο: «μαζί τα φάγαμε».

Ο εγγενής παρασιτικός χαρακτήρας της νεοελληνικής κοινωνίας αναβίωσε και ενισχύθηκε από το 1981, με τις νέες ευκαιρίες τις οποίες προσέφερε η ένταξη στην Ευρώπη. Το τότε κυβερνών κόμμα τις «αξιοποίησε» πλήρως, για την πολιτική του μακροημέρευση. Σήμερα, που ακόμη και οι διδάξαντες αδυνατούν να πληρώσουν την αποστολή αυτή, προβάλλεται ένας πολιτικός σχηματισμός, κύριο επιχείρημα του οποίου είναι ότι ο στόχος μπορεί να επιτευχτεί. Ο αρχηγός μάλλον αγνοεί ότι οι μέθοδοι τις οποίες ευαγγελίζεται μπορεί να αποδίδουν στην διαλελυμένη και διαβρωμένη Ελλάδα, θα προκαλέσουν όμως, βίαιες αντιδράσεις σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου συγκρούονται μεγάλα και αδίστακτα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.

Ο παρασιτισμός αποτελεί εγγενές ελλαδικό χαρακτηριστικό, στο οποίου προσετέθη ένα δεύτερο στοιχείο, με καταλυτική λειτουργία και συνέπειες: η διάλυση της εκπαίδευσης, η κατάργηση της παιδείας. Ο επιβλαβής αυτός συνδυασμός δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα.

Έχουν ήδη προκύψει δυο-τρεις «χαμένες γενεές», θύματα και θύτες της χώρας. Η παρακμή της εθνικής παιδείας τους έχει στερήσει τις αναγκαίες ικανότητες για να ανταποκριθούν στον ευρωπαϊκό και διεθνή ανταγωνισμό. Τα πτυχία τους έχουν ως ασφαλές αντίκρισμα τον, δια του πελατειακού συστήματος, διορισμό στο δημόσιο. Καθώς η διέξοδος αυτή εξαφανίζεται, συγκροτείται μια απεγνωσμένη μάζα η οποία δεν έχει τίποτε να ελπίσει και τίποτε να χάσει.

Η απόγνωση αυτή οδηγεί σε τυφλές, παράλογες και κ