Γιάννης Ζουγανέλης : "Να χρωματίσουμε τη ζωή και να την κάνουμε δικαιότερη!".(2video)

21:30 26/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γιάννης Ζουγανέλης - Συνέντευξη
"Εγώ πότε θα γίνω μάνα;"

Το υπαρξιακό ερώτημα της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο αγαπημένο σήριαλ "Σ'αγαπώ, μ'αγαπάς", μπαίνει εν είδη δημοσκόπησης στους θεατές της παράστασης
"Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ"
το θεατρικό έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου που παίζει στο θέατρο "Εγνατία" της Θεσσαλονίκης

μέχρι και....
το τέλος σχεδόν του Μαίου.

Ο Γιάννης Ζουγανέλης παίζει το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στο ζεύγος (Κλέων Γρηγοριάδης και Μαρία Λεκάκη) με την ιδιότητα του ψυχαναλυτή τον οποίο επισκέπτεται το ζευγάρι για να διαχειριστούν μαζί, την κρίση στο κρεβάτι τους.

Με το Γιάννη Ζουγανέλη μιλήσαμε για την παράσταση με αφορμή όμως την κρίση στη ζωή του ζευγαριού, μας μίλησε ως χείμαρρος και για την κρίση της χώρας που βιώνουμε όλοι οι Έλληνες τον τελευταίο χρόνο.

-Τι αποφασίζουν κυρίως οι θεατές; Να κάνει παιδί το ζευγάρι για να σώσει το γάμο του ή όχι;

Αφού έχουν εκτεθεί και αναλυθεί όλα τα προβλήματα, ο κόσμος τις περισσότερες φορές αποφαίνεται να μην κάνει ένα παιδί διότι και αυτός είναι φοβισμένος.
Από την άλλη πλευρά νοιώθουμε ότι εμείς είμαστε προνομιούχοι πρώτα από όλα επειδή επικοινωνούμε με τον κόσμο και δεύτερον διότι από το υστέρημά του έρχεται και μας τιμάει. Προσπαθούμε με τη διαδραστικότητα, με την αγάπη, με την ταύτιση, με την καθημερινότητα μας που πασχίζουμε να την κάνουμε ποιοτικότερη, με την πατρίδα που εμείς πρέπει να την πάρουμε στα χέρια μας και να την ανακτήσουμε και πάλι.

-Γίνεται χαμός για την παράσταση, έτσι; Πρέπει να κλείσει κανείς νωρίς θέσεις για να σας δει..

Ναι είναι τρομερή επιτυχία και λέω επιτυχία μη έχοντας καμία ματαιοδοξική αίσθηση για τη ζωή. Αγαπώ πολύ τη ζωή για την καθημερινότητα της και η ιδεολογία μου είναι πως θα πρέπει να την κάνουμε δικαιότερη, να τη χρωματίσουμε όσο γίνεται περισσότερο, να μην είμαστε μέρος της κοινωνικής αδικίας και να μπούμε στη διαδικασία της έκφρασής μας, ο καθένας από το πόστο του. Από το μπακάλη, από τη γυναίκα που δουλεύει στο Supermarket, από τον καλλιτέχνη, από το σκουπιδιάρη, από το γιατρό, από τον επιστήμονα, από όλους.

-Η τέχνη τι ρόλο παίζει εδώ;

Η τέχνη είναι πολύ μικρότερη συνιστώσα της ζωής, αλλά βοηθάει μερικές φορές τη ζωή να ισορροπήσει. Με αυτές τις λογικές λειτουργούμε.

-Και η πολιτική;

Η ευθύνη απέναντι στην πολιτική είναι ισομερής. Τη μεγαλύτερη ευθύνη φυσικά την έχουν οι εξουσιάζοντες, αλλά και οι πολίτες οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια με κυρίαρχη μια γενιά της οποίας μέλος είμαι και εγώ, της γενιάς του Πολυτεχνείου αρνήθηκαν την πολιτεία αποποιήθηκαν την αίσθηση του πολίτη.Δεν έλεγξαν τίποτα, παρακολουθούσαν, μπήκαν σε μία διαδικασία βολέματος και γιάπικης λογικής. Το κυρίαρχο σύνθημα της γενιάς μου, το "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" έχει εκπέσει. Ούτε ψωμί υπάρχει δίκαια για όλα τον κόσμο, ούτε ελευθερία υπάρχει, γιατί δεν μπορεί κανείς να είναι ελε