Η Αντίσταση Πρέπει Να Είναι Πρωτοφανής

19:31 27/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει ο «ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ»

Το ζητούμενο για τους Έλληνες, είναι να απελευθερωθούν απ' το «ζητούμενο» που τους έφτιαξαν οι πολιτικοί. Να ποθήσουν και ν' αναζητήσουν, κάτι μεγαλύτερο του εαυτού τους, κάτι που τους ξεπερνά, κάτι που τους κάνει ελεύθερους. Την δεδομένη στιγμή, το ζητούμενο για τον Έλληνα δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η δημιουργία ενός πολιτισμού που ιεραρχεί τις ανάγκες του σε έναν τρόπο τους βίου εντελώς αντίθετο με.....
αυτόν που του έμαθαν οι πολιτικοί όλα αυτά τα χρόνια.
Δίχως πολιτισμό, δεν υπάρχει και αντίσταση πραγματική, διότι η αντίσταση στον τύραννο δεν γίνεται

ξαφνικά με έναν μαγικό τρόπο αλλά γεννιέται μέσα από έναν τρόπο ζωής που έχει σκοπό να ξεπεράσει την τυραννία της αμαρτίας και να φανερώσει την ελευθερία του πνεύματος, ακόμα και σε στιγμές απόλυτης βίας. Ο άνθρωπος που έχει αθληθεί στην απελευθέρωση του πνεύματος του από την αμαρτία (τον μεγαλύτερο τύραννο), δεν φοβάται την αντίσταση, είναι πολύ πιο εύκολο γι' αυτόν να διώξει τον οποιοδήποτε καταδυναστεύει τον βίο του. Πως; Πάλι μέσα από τον τρόπο της ζωής του, δηλαδή γι' αυτόν (τον πνευματικό άνθρωπο) τα όπλα είναι ο τρόπος που ζει, τον οποίο τον ακονίζει ανάλογα με τις περιστάσεις των καιρών. Τι μεγαλύτερο όπλο να αντιπαραταχτεί στο γυμνό και την σαρκολαγνεία της εποχής, από την ένδυση που φανερώνει σεμνότητα και ποιότητα ζωής; Τι μεγαλύτερο όπλο να αντιπαραταχτεί στον υλισμό και την αδηφαγία, από πίστη στην αιώνια ζωή του Χριστού και την εγκράτεια μαζί με την ταπείνωση; Και τι μεγαλύτερο όπλο να αντιπαραταχτεί στην τυραννία των πολιτικών, από την σβηστή τηλεόραση και την οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επικοινωνία με το καθεστώς και το παρακράτος; Η σβηστή τηλεόραση φανερώνει έναν άλλο τρόπο ζωής, μία άλλου είδους οργή, κατασταλαγμένη, σίγουρη, παγιωμένα αμετάκλητη, όπου το καθεστώς αδυνατεί να την διαχειριστεί, να την φέρει στα μέτρα του και να την ράψει στα δικά μας μέτρα, ώσπου στο τέλος να μας την φορέσει σαν κοστούμι μεταξωτής λύσης την δικής μας αλλά και της δικής του γύμνιας. Όχι! Η σβηστή τηλεόραση, είναι μη διαχειρίσιμη οργή για το καθεστώς, είναι απόδειξη για το οριστικό τέλος του αυταρχικού πολιτεύματος στην συνείδηση μας, διότι πολύ απλά με την τηλεόραση ανοιχτή μπήκε αυτό το σύστημα στις ψυχές μας, και με την τηλεόραση σβηστή θα πάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
«Δεν σε ξέρω, δεν σε έχω δει, τι είναι ο επίτροπος και ποιος ο υπερπρωθηπουργός, τι ο γκαουλάιτερ και ποιος ο σκοπός του, δεν γνωρίζω, δεν συνομιλώ, δεν έχω δει και δεν ξέρω».
«Μα όλη την μέρα τα κανάλια αυτό δείχνουνε και γι' αυτό συζητάνε, τι δεν γνωρίζεις και με ποιον δεν συνομιλείς;»
«Δεν έχω τηλεόραση σπίτι μου ή τουλάχιστον δεν βλέπω, καταναλώνει ρεύμα και θέλω να κάνω οικονομία, δεν τον ξέρω τον κύριο, δεν μπορώ να μιλήσω για το πρόσωπο του, δεν τον έχω δει ποτέ μου και δεν τον αναγνωρίζω!»
Η κατοχή που ζούμε είναι ιδιότυπη, ιστορικά δίχως προηγούμενο, μορφολογικά «άπιαστη» για την κατάσταση των ημερών, απόλυτα «ρευστή», την μία «λιμνάζει