Η μοίρα των εκλογών και οι μοιραίοι…

22:53 3/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσο εγώ όσο και καμπόσοι άλλοι, οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρως επιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώς την πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχι απλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα αποτελούσε τον....
πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής) αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.

Η μοίρα των εκλογών,

λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οι μοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίας και της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοι δεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού και των παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειας εντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για να διαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής που οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο του μεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή την στρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική. Κόσμια το σημειώνω: στην πραγματικότητα απέναντι στον σχέδιο καταστροφής των διαπλεκομένων - υπό την αιγίδα του ΔΝΤ, της χρηματαγοράς και της γερμανικής κυβέρνησης - αναπτύχθηκε και εκφράστηκε ένας αριστεριστικός δονκιχωτισμός, ένας απολύτως ανεδαφικός λενινισμός ή βρήκε έδαφος ο ακραίος δεξιός λαϊκισμός, ο νεοφασισμός και κάποιοι…σκελετοί από το ντουλάπι της ιστορίας.

Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα των επικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας της ΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότι επιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, να αποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από την κρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστά και τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίς εισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται) από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψεις προεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική, απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί, δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομική απελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν με απατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).

Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρει στους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στο μνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαν την συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «π