«Και…Γαία Πυρί Μιχθήτω!»

10:25 11/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δανείστηκα τον στίχο του «αρχαίου άγνωστου ποιητή» που εκφράζει σε
ελεύθερη απόδοση στα Νέο-Ελληνικά την στάση εκείνου που την εκφέρει και
αποδίδεται από μερικούς εννοιολογικά ως «μετά από εμένα, ας καεί και η
γη…» ή για άλλους «τι με ενδιαφέρει εμένα, δεν πάει να καεί και η γη…»
Αυτό στην προσπάθειά μου να εξηγήσω Κυριακάτικα στον ταξιτζή
μου την επικρατούσα άποψη για τα πολιτικά-οικονομικά-κοινωνιολογικά
δρώμενα που έχουν ήδη επιφέρει άγνωστες μέχρι σήμερα ψυχοδυναμικές
καταστάσεις σε εμάς του Έλληνες, τις Ελληνίδες

και τα...
παιδιά μας…
Βρήκα σε μία κλασική «πιάτσα ταξί» Κυριακή πρωί, εδώ στο Κέντρο της
πόλης μας καμιά 40ριά μπλε χρώματος (τα Σαλονικιώτικα ταξί είναι μπλε) να
περιμένουν τον…πελάτη!
Μπήκα στο πρώτο στη σειρά, του είπα σε ποια εκκλησία θα πάμε για
το μνημόσυνο ενός φίλου, κοίταξε δυο φορές στον καθρέπτη και αφού
βεβαιώθηκε μου απάντησε με το «λάμδα» χοντρό…
----«Όπου θέλει ο δάσκαλός μας….»
Πιάσαμε Κουβέντα και φυσικά τον ρώτησα τι γίνεται όχι μόνο με τις
γνωστές κλασικές πιάτσες ταξί που έχουν ατέλειωτες ουρές αλλά και με
τις «καινούργιες» όπου παρκάρουν δεκάδες ταξί στη σειρά και ουσιαστικά

αποτελούν «καταπάτηση» μέρους των καθιερωμένων λεωφορείο-λωρίδων
στις κεντρικές αρτηρίες της πόλης μας.
----«Μαύρα χάλια, είμαστε κ Πιπερόπουλε»,
είπε ο ταξιτζή και το επανάλαβε τρείς (3) φορές εξηγώντας για τη
δεύτερη ότι «η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης» και για την τρίτη για
να το χωνέψει και ο ίδιος όπως και οι συνάδελφοί του που ψάχνουν τώρα
«το πώς και το γιατί για το κακό που τους βρήκε!»
Ανταλλάξαμε στα γρήγορα απόψεις για το πώς φτάσαμε εδώ που
φτάσαμε και τελικά εντελώς συμπτωματικά συμφωνήσαμε:
----«Δεν είμαστε ούτε στο παρά δέκα, ούτε στο παρά πέντε αλλά ήδη σε
ελεύθερη πτώση περιμένοντας πότε θα σκάσουμε σαν…καρπούζια στην
οικονομικά στεγνή ελληνική γη…»
Κυριακή πρωί, άδειοι οι δρόμοι στη Σαλονίκη, φτάσαμε πριν το
καταλάβουμε έξω από την εκκλησία, του κατέβαλα το αντίτιμο της κούρσας
αλλά ΔΕΝ με άφησε να φύγω…
----«Δάσκαλε, μια ακόμα ερώτηση να σου κάνω και είσαι ελεύθερος. Τα
πράγματα είναι μαύρα χάλια και πάνε χειρότερα…Βλέπεις ή δεν βλέπεις
εκλογές;»
Του απάντησα, Σωκρατικά, μεταφέροντας το σημείο αναφοράς στον
δικό του δοκιμαζόμενο επαγγελματικό κλάδο…
-----«Οι ταξιτζήδες είστε σε μαύρα χάλια, σωστά;»
-----«Ούτε συζήτηση και φαίνεται από τις πιάτσες με χιλιάδες σταθμευμένα
οχήματα που περιμένουν τον πελάτη που…δεν υπάρχει»
-----«Έχετε εκλεγμένη Διοίκηση στον κλάδο σας;»
-----«Σίγουρα, ναι και όπως ξέρω δάσκαλε ο Πρόεδρός μας είναι και φίλος
σου και ήμουν ανάμεσα σε εκείνους που μας έχεις κάνει και σεμινάρια και
διαλέξεις για το πώς θα πρέπει να φερνόμαστε στον πελάτη, τον ντόπιο
Σαλονικιό, το