ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !

11:03 6/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

ΚΚΕ: Η τεράστια εμπειρία στην απραξία, στα μικρά και περιορισμένα

Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τις εξελίξεις οι οποίες έχουν κοστίσει και κοστίζουν πολλά δεινά στον λαό μας, που είναι σε όλους μας γνωστά. Παρακολουθούμε παράλληλα και τις κομματικές συμπεριφορές, τις πολιτικές κωλοτούμπες και τα «ψηφίζω-δεν ψηφίζω» βουλευτών των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των μνημονίων. Κοινό χαρακτηριστικό τους, η έλλειψη πολιτικής επάρκειας, η έλλειψη σοβαρότητας, η πολιτική τους μικρότητα. Ακατάλληλοι άνθρωποι, «άχρηστοιιιιιι» (που έλεγε

και κάτοικος της Ηλείας την περίοδο των...
πυρκαγιών), ηγέτες «της μιας πιθαμής» (ή αλλιώς … «της πορδής»), που έκαναν τους καμπόσους όσο υπήρχαν τα τζάμπα λεφτά της ΕΕ, ενώ τώρα που στέρεψαν φάνηκε πόσο ανίδεοι και επικίνδυνοι είναι, περιτριγυρισμένοι από ένα κάρο λαμόγια , γλιφτρόνια και τεμπελόσκυλα, τα περισσότερα σιτιζόμενα από τον δημόσιο κορβανά, δηλ. από τους πολίτες. Τόσο σπουδαίοι και «λαοπρόβλητοι» άνθρωποι, με «συνείδηση» αρκετοί εξ αυτών (που την επικαλούνται όταν τους βολεύει, που δεν τη βρίσκεις όμως όταν λογικά θα έπρεπε να την διαθέτουν –δες Σάμαινα, δες πυρκαγιές Ηλείας, δες βιβλία στα σχολεία κλπ.).
Όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι αυτό. Το θέμα μας αφορά το ΚΚΕ. Αφορά αυτό το κόμμα που έχει επιδείξει εντυπωσιακό ηρωισμό στο παρελθόν και έχει πιστωθεί με επαίνους για τη σταθερή, καθαρή γραμμή και πολιτική του στάση. Ηρωισμό που τον οφείλει στην αταλάντευτη πίστη χιλιάδων μελών και αγωνιστών του, στο ίδιο, στην πολιτική του ορθότητα, στην πατριωτική του στάση. Ένας ηρωισμό απλών ανθρώπων, που τίμησαν και κόσμησαν αυτό το κόμμα με τους αγώνες και τις θυσίες τους, με την προσφορά αίματος και ζωής πολλοί εξ αυτών, με ταλαιπωρίες και βασανισμό, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειες τους.
Έχοντας όλα τα παραπάνω υπόψη, νομίζω ευλόγως αναρωτιέται κανείς: πού βρίσκεται και τι κάνει το ΚΚΕ σήμερα; Η απάντηση είναι μάλλον «παράταιρη». Σήμερα το ΚΚΕ βρίσκεται εγκλωβισμένο σε έναν γυάλινο πύργο, περιτοιχισμένο με μπόλικες αναλύσεις και πολύ μελέτη, με αμετακίνητη και σταθερή την πατούσα τους στο στέρεο έδαφος που λέγεται Περισσός, τελώντας σε διατεταγμένη κώφωση και τύφλωση (απλό καταρράκτη ελπίζω) απέναντι σε αυτό που γίνεται έξω, στην κοινωνία, στις γειτονιές, στις οικογένειες. Τι κι αν διαθέτει έναν μεγάλο αριθμό «Κομματικών Οργανώσεων Βάσης», τι και αν διαθέτει το «τελειότερο» εργαλείο ανάλυσης των κοινωνικών-οικονομικών-πολιτικών εξελίξεων (τον Μαρξισμό-Λενινισμό) με πολυμορφωμένο δυναμικό και στελέχη αναμφιβόλου (θεωρητικής) ικανότητας… Το αποτέλεσμα είναι μάλλον αποκαρδιωτικό: μία τρύπα στο νερό! Μπορεί και δύο…
Γιατί αυτή η αναποτελεσματικότητα; Γιατί, ενώ οι συνθήκες είναι πρωτοφανείς, εντυπωσιακά επαναστατικές, η κρίση μεγαλώνει, η αγανάκτηση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, η χώρα απειλείται ευθέως και άμεσα, οι άνθρωποι (προλετάριοι και μη-δηλ. τα φτωχά στρώματα και όχι μόνον) συνθλίβονται, γενιές ολόκληρες κινδυνεύουν να ευνουχιστούν παραγωγικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά…