Μίχαελ Σλεχτ (Γερμανός Βουλευτής): Οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν τα κέρδη της γερμανικής εξοπλιστικής βιομηχανίας

22:31 1/9/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Την περασμένη εβδομάδα η γερμανική Αριστερά κατέθεσε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα ζητώντας ουσιαστικά να δώσει η γερμανική Βουλή εγγυήσεις για τη διατήρηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας. Ο Μίχαελ Σλεχτ, επικεφαλής οικονομολόγος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς, εξηγεί στην “Αυγή” της Κυριακής το γιατί και παρουσιάζει τις προτάσεις του κόμματός του για...


...την υπέρβαση της κρίσης. Ο 60χρονος συνδικαλιστής από το

Αμβούργο επικεντρώνει στις ευθύνες της Γερμανίας για την κρίση και καλεί την Ευρωπαϊκή Αριστερά να γίνει ένα δυναμικό ανάχωμα στην υστερία της λιτότητας.

* Το ψήφισμα αλληλεγγύης που κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα η Αριστερά στη γερμανική Βουλή ήταν μια καλοδεχούμενη έκπληξη. Προτείνετε πράγματι να σταματήσει η Γερμανία να πουλάει όπλα στην Ελλάδα;
Η Γερμανία είναι ο τρίτος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο. Οι εξοπλιστικές δαπάνες της Ελλάδας φτάνουν το 4,3% του ΑΕΠ της χώρας σας, ενώ οι αντίστοιχες στη Γερμανία είναι μόλις το 1,5% του ΑΕΠ. Αυτή τη στιγμή η γερμανική κυβέρνηση ζητά από την Ελλάδα μείωση μισθών και συντάξεων και απολύσεις, ενώ παράλληλα πιέζει τον Παπανδρέου να τηρήσει τις συμφωνίες αγοράς εξοπλισμών από τη Γερμανία. Με άλλα λόγια ο ελληνικός πληθυσμός καλείται να πληρώσει για τα κέρδη της γερμανικής εξοπλιστικής βιομηχανίας. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το αποδεχθεί η Αριστερά.

* Η Αριστερά επιδεικνύει αλληλεγγύη προς την Ελλάδα. Εκτιμάται ότι θα μπορούσε να φανεί αλληλέγγυος και ο γερμανικός λαός;
Στη Γερμανία έπεισαν τον λαό ότι βάζει το χέρι στην τσέπη για την Ελλάδα, ωστόσο το «πακέτο» διάσωσης του ευρώ είναι ένα δεύτερο «πακέτο» διάσωσης των τραπεζών. Οι κερδοσκόποι έχουν εκτοξεύσει στα ύψη τα επιτόκια για τον δανεισμό και οι τράπεζες κερδίζουν από το δημόσιο χρέος. Δεν αρκεί, λοιπόν, να κάνουμε έκκληση για αλληλεγγύη προς την Ελλάδα ή να μιλάμε για την ευρωπαϊκή ιδέα. Όσο περνάει ο καιρός οι άνθρωποι αρχίζουν να αντιμετωπίζουν την Ευρώπη ως απειλή. Η μοναδική μας ευκαιρία είναι να «μεταφράσουμε» σε εθνική πολιτική τα αιτήματα των αριστερών. Τρία είναι τα καίρια ζητήματα:
Πρώτον, οι πολίτες σε όλη την Ευρώπη πληρώνουν για τη σωτηρία των τραπεζών, αλλά οι καρχαρίες του χρηματοπιστωτικού τομέα συνεχίζουν σαν να μην έγινε τίποτε. Απαιτούμε, λοιπόν, υψηλότερους φόρους για τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους -και για τη Siemens και για τους Ωνάσηδες.
Δεύτερον, τα πακέτα λιτότητας θα βαθύνουν την κρίση και θα αυξήσουν το δημόσιο χρέος και στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Είναι, λοιπόν, αντιπαραγωγικά.
Τρίτον, η Γερμανία με την πολιτική των χαμηλών μισθών πουλούσε πάντοτε περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες στην Ελλάδα, παρά το αντίθετο. Γι’ αυτό και οι Έλληνες χρεώνονταν όλο και περισσότερο σ’ εμάς. Αυτή η εξέλιξη είναι αρνητική και για τη Γερμανία. Από το 1999 η οικονομία στην Ευρωζώνη είχε κατά μέσο όρο ετήσια ανάπτυξη 1,5%, η γαλλική 1,4% αλλά η γερμανική μόλις 0,8%. Η αύξηση των γερμανικών μισθών θα ήταν θετική και για τη