Μιλάνε για όλα, ξεχνώντας το πιο βασικό…

Οι ημέρες κυλάνε στο «αφοδευτήριο Ελλάς» (μετά και τις τελευταίες δηλώσεις της Λαγκάρντ –με συγχωρείτε που αποφεύγω να την αποκαλώ κυρία, αλλά αφού δεν είναι, αν την αποκαλέσω έτσι θα προσβάλω την… λέξη), οι τηλεοπτικές συζητήσεις έρχονται και παρέρχονται μέσα στο γενικό μοτίβο του «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», οι δημοσκοπήσεις βγαίνουν αλληλοδιαψευδόμενες η μία πίσω από την άλλη (δεν γνωρίζω αν γίνονται με το σύστημα «δοκείν» ή «λαβούν») και η χώρα κατρακυλά σε.....
μία ακυβερνησία την οποία λίαν συντόμως
θα πληρώσει σε πανάκριβο νόμισμα.

Αυτομαστιγόμενοι οι πολίτες ενίοτε παρακολουθούν συζητήσεις πολιτικών, πολιτευτάδων και άλλων πραματευτάδων, οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο διάσωσής μας, διαγράφοντας τα παλαιότερα τραγικά τους λάθη, παραλείψεις ή εσκεμμένες ενέργειες, τις πρότερες «φιλότιμες» υπογραφές τους για την καταδυνάστευσή μας και συντονισμένοι σε ένα ντελίριο παραπληροφόρησης μας θέλουν να μας οδηγήσουν ο καθένας στο δικό του απάνεμο λιμάνι, στο δικό του «μαντρί».

Οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ πολιτικών ή μεταξύ πολιτών (απαγορεύεται δια ροπάλου η συζήτηση πολιτικών και πολιτών, αφού υπάρχει η πολύ σοβαρή πιθανότητα να καταρρεύσουν όλα τα πολιτικά επιχειρήματα…) αφορούν τα πάντα ή… σχεδόν τα πάντα. Κι αυτό, αφού γνωρίζουν όλοι πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό, το οποίο θα καταστεί επιλύσιμο μόνο με αλλαγή ολόκληρου του σημερινού πολιτικού προσωπικού. Και αυτό, ακριβώς το απολύτως ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό θα πρέπει να δρα με ένα και μόνο γνώμονα: το εθνικό συμφέρον.

Είναι δηλαδή εχθροί της Ελλάδας όλοι όσοι σήμερα εμπλέκονται στην πολιτική ή πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή; Φυσικά όχι. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι ούτε φίλοι. Γιατί, εάν ήταν φίλοι, θα γνώριζαν πως η λύση στο πρόβλημα της χώρας βρίσκεται στην λέξη αυτοκυριαρχία… Ναι, σε αυτήν την λέξη που διέγραψαν με τα μνημόνια, με τα «ναι σε όλα», με τις υπογραφές και τις βαθιές επικύψεις στις πολυεθνικές και στους μεγαλοτραπεζίτες.

Οι πολιτικοί μας είναι αδιάφοροι. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για την χώρα, ούτε για εμάς. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο «μπερντές» (το χρήμα). Κι επειδή βρισκόμαστε σε κρίση, αυτοί βρήκαν την ευκαιρία να ωφεληθούν από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Κι έτσι, ήρθε το Μνημόνιο Ι, έτσι ήρθε και το Μνημόνιο ΙΙ, έτσι θα έρθουν και άλλοι δανεισμοί (όποιος βρει ποιοι παίρνουν τις προμήθειες αυτών των δανείων, θα γίνει ισόβιος πρωθυπουργός…). Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα μπήκε στον «αστερισμό των δανείων» και έκανε την κρίση ευκαιρία για κάθε λαμόγιο του πλανήτη να κερδοσκοπήσει άνετα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού.

Η απορία είναι απλή: Αφού θα σωθούμε παίρνοντας νέα δάνεια και ξεπουλώντας την δημόσια και κρατική περιουσία, τότε πώς θα ξεχρεώσουμε τα σημερινά δάνεια αύριο, τη στιγμή που το κράτος δεν θα έχει πόρους δημιουργίας πλούτου; Μην ψάχνετε την απάντηση, γιατί δεν υπάρχει. Θέλουν να μας πάρουν την αγελάδα, να πληρώνουμε το γάλα και επιπλέον να
Keywords
Τυχαία Θέματα