Ο τυχοδιωκτισμός δημοσιογράφων

10:52 10/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

από τον Νικόδημο
1. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Από τα πολλά δημοσιογραφικά θέματα θα επικεντρωθώ σε τέσσερα.
Πρώτον, μια γκρίνια για την απουσία ηγετών με ικανότητα, σθένος, όραμα, πυγμή και παρόμοια που θα μπορούσε “να κινητοποιήσει και να οργανώσει τις πλειοψηφίες” αλλά και την “προοδευτική μεταρρύθμιση της χώρας”. Κάποτε τέτοιοι παραπονούμενοι θα προσγειωθούν.
Δυνητικοί ηγέτες υπάρχουν. Αλλά οι μάζες, απαίδευτες, αμόρφωτες, ακαλλιέργητες όπως είναι, δεν....
τους θέλουν. Αν όντως εμφανίζονταν ηγέτες άξιοι, πρώτα και καλύτερα τα κοπάδια που βόσκουν στα μίντια (τύπος και

ραδιοτηλεόραση) θα τους επιτίθεντο με τον αισχρότερο τρόπο βρίσκοντας πως είχαν αμαρτήσει κάπως, κάπου, κάποτε, πως είναι αλαζόνες δίχως δημοκρατική νοοτροπία και συμπεριφορά, πως είναι αυταρχικοί και ό,τι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν. (Δέστε τα κίτρινα μίντια που “γκρέμισαν τον καραμανλισμό”!).
Μετά, υπάρχει ο κ. Σαμαράς που έχει κινητοποιήσει και οργανώσει τον όχλο της δεξιάς και ο κ Τσίπρας τα μπουλούκια της αριστεράς.
Οι μάζες όπως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά θέλουν κομματάρχες που είναι ευαίσθητοι, ευσυγκίνητοι και ενδοτικοί στα παρακάλια τους για πιο πολλές παροχές. Ας δανείζονται με 20% επιτόκιο: δεν θα πληρώσουν οι ίδιοι. Τα παιδιά τους θα βρουν τρόπους να διαχειριστούν τα χρέη.
Τελικά, εκτός και αν ο ιδανικός ηγέτης τους έχει μεγάλες υπνωτικές δυνάμεις, οι μάζες με την καθοδήγηση των συνδικαλιστών και των αριστερών λαοκόπων, θα φροντίσουν ώστε να μη διαταραχθεί το πελατειακό στάτους κβο και να μη γίνουν μεταρρυθμίσεις. Θα ξεχύνονται στους δρόμους και στις πλατείες, θα καίνε αμάξια και κτήρια (με ανθρώπους μέσα), θα καταλαμβάνουν υπουργεία, πανεπιστήμια, σχολεία, λιμάνια, αρχαιολογικούς χώρους και ό,τι άλλο, επιβάλλοντας μια τεχνητή μα πραγματική παράλυση στη χώρα.
Οι μάζες δεν θέλουν ικανούς ηγέτες.

2. Γιατί διάφορες σοβαρές, υποτίθεται, τηλεοπτικές εκπομπές (ΣΚΑΪ. ΕΡΤ, ΜΕGΑ κλπ) καλούν ποικίλους γελοιότατους πολιτικούς από ΝΔ, Σύριζα, Πασόκ κλπ για δήθεν διάλογο, για δήθεν εξηγήσεις, για δήθεν πληροφόρηση μας;
Το σκηνικό πολύ σύντομα θυμίζει φρενοκομείο, όπου ο κάθε τρελός λέει τα δικά του και ενίοτε τρεις και τεσσέρες μονολογούν φωναχτά ταυτόχρονα και εσύ, που για χάρη σου γίνεται η παράσταση, δεν καταλαβαίνεις τίποτα και αλλάζεις στο βίντεο ή κλείνεις το κουτί.
Τις προάλλες ήταν πάλι ένα τσούρμο από κομματικούς αντιπροσώπους άντρες και γυναίκες. Μια κυρία, της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, αλλά ξανθιά, ευπαρουσίαστη, ελκυστική και ευφραδής, με την έννοια ότι μιλούσε γρήγορα και με σωστή γραμματική, αντιπροσώπευε τη ΝΔ. Μια άλλη, όχι και τόσο ευφραδής, αντιπροσώπευε το Σύριζα – κα Θεανώ Φωτίου. Και άλλοι, αλλά αυτούς δεν τους άκουσα.
Ετέθη το εύλογο ερώτημα: Που θα βρούνε λεφτά τα κόμματα να χρηματοδοτήσουν τα πλουσιοπάροχα προγράμματά τους; “Πολύ απλό, θα σας απαντήσω”, λέει η κα Σύριζα: κι αρχίζει να λέει, όχι την απάντηση στην ερώτηση, αλλά μια θολή, κομπιασμένη εξήγηση πως το κόμμα της έχει όλως δι