Οι στρατοί των γηπέδων

15:47 15/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Είχα καιρό να πάω στο γήπεδο.
Πήγα προ ημερών σ' έναν αγώνα.
Και ή εγώ έχω μεγαλώσει ή τα πράγματα έχουν ξεφύγει τελείως.

Λόγω οικονομικών δυσχεριών πήγα στην κερκίδα με το πιο φτηνό εισιτήριο, όπου Βρίσκονταν και οι... φανατικοί της γηπεδούχου ομάδας. (δεν πήγα σε αγώνα της ομάδας μου).
Μπορώ να....
πω πως, ενώ πάντα μου άρεσε να πηγαίνω στο γήπεδο και σε άσχετους αγώνες, τελικά δεν ευχαριστήθηκα την κατάσταση, διότι με έπιασε η τάση μου να το φιλοσοφήσω.

Όλα έμοιαζαν με πόλεμο.
Λίγο πριν ξεκινήσει το ματς, σηκώθηκαν τα λάβαρα του πολέμου.
Πέντε μεγάλες

σημαίες ευθυγραμμισμένες, με ίσες αποστάσεις μεταξύ τους, και από εκείνη τη στιγμή έως και το τελος του αγώνα δεν έπαψαν να ανεμίζουν.
Κάποια παιδιά ήταν επιφορτισμένα με αυτόν το ρόλο: να ανεμίζουν επί δίωρο τα φλάμπουρα.
Αμφιβάλλω αν είδαν στιγμή από τον αγώνα στη συνέχεια...

Τότε περίπου, ανεβαίνει στο βάθρο (ναι, είναι αλήθεια, υπήρχε και βάθρο!) ο οργανωτής της κερκίδας.
Ένας τύπος πάνω από 30 ετών που χοροπηδούσε σαν το αρκούδι όλη την ώρα.
Απ' το ντύσιμο μου θύμιζε τους psychedel-άδες εφήβους της δεκαετίας του 90.
Αυτου΄ς που άκουγαν psychedelic trance ή rave, κουμώνονταν με ecstasy και χτυπιόντουσαν σε πάρτυ τα Σαββατόβραδα σε εγκαταλελλειμένα εργοστάσια της πάλαι ποτέ αθηναικής βιομηχανικής ζώνης.
Ο τύπος είχε και... ντουντούκα! Και μάλιστα ήταν συνδεδεμένη με ένα ηχείο στην πλάτη των οπαδών, από όπου και τον άκουγαν.
Τη ντουντούκα τι την ήθελε;
Μα για να δίνει το σύνθημα στους υπόλοιπους!

Εντάξει, είμαι λίγο ιδιότροπος και εκνευρίζομαι με τα συνεχή συνθήματα, αλλά ας προσπεράσουμε για λίγο την προσωπική μου ιδιοτροπία.
Φώναζε που λέτε ο "στρατηγός της εξέδρας" τα συνθήματα και ακολουθούσαν πιστά οι στρατιώτες του...
Κάποιες φορές αυτοί δεν 'έδειχναν τον ανάλογο ζήλο.
Τότε ο "στρατηγός" με ύφος "γαμάω και δέρνω" έβαζε τη ντουντούκα στο στόμα του και άρχιζε τους "στρατιώτες" του στις χριστοπαναγίες.
Τους έλεγε φλώρους, αδερφές, "πατατάκηδες", τους... ενημέρωσε για τη σεξουαλική ζωή της μανούλας τους, τους κατέβαζε καντήλια και τους απειλούσε ότι αν δεν φωνάξουν όπως θέλει αυτός, θα... τους δείξει μετά!

Ναι, μη σας φαίνονται τρελά όλα αυτά ή υπερβολές! Αυτά συνέβησαν!
Εγώ ήμουν παρείσακτος εκεί μέσα και κοιτούσα σαν χάνος, δεν παρενέβην καθόλου.
Περίμενα, μες στην αφέλειά μου, κάποιοι από την κερκίδα να του απαντήσουν δεόντως, να τον στείλουν από κει που 'ρθε κλπ.
Τίποτα από αυτά δεν έγινε.
Όταν τους σκυλόβριζε επειδή δεν έκαναν το... καθήκον τους, αντί να του ρίξουν καμιά σφαλιάρα να στρώσει, αυτοί αυτομάτως υπάκουαν και χοροπηδούσαν ανταποκρινόμενοισ τις απειλές του. Και... νομιμοποιώντας τις!

Με εξέπληξαν, για να πω την αλήθεια.
Διότι κάποτε, πριν αρκετά χρόνια, είχα πάει στη Θύρα 13, ως Παναθηναικός κι εγώ, και ενώ οι γύρω μου χοροπηδούσαν κλπ., εγώ καθόμουν ατάραχος στο κάθισμά μου (ναι, έκανα αυτό το έγκλημα να κάθομαι) και διέ