Όταν τα καλαμπούρια κάνουν πολιτική

19:01 16/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Είναι αδύνατο πλέον να ασκήσει κανείς κριτική στη κυβέρνηση. Με τις χθεσινές του παρεμβάσεις ο πρωθυπουργός έδειξε αποφασισμένος να τρελάνει τον ελληνικό λαό, αφού προηγουμένως δοκίμασε να τρελάνει την διεθνή κοινότητα. Δεν βγάζεις πλέον άκρη, δεν μπορεί να καταλαβαίνει αυτά που διαβάζει, εκτός αν συνειδητά αγωνίζεται να διαστρέψει, πέραν της γενικής πραγματικότητας και....
τα επιμέρους πολιτικά σημαινόμενα. Το τελευταίο, αν συμβαίνει, είναι τερατώδες ....
και δεν το χωράει ο νους μου,

καθώς οδηγεί σε απόλυτη σύγχυση και σε ένα φριχτό πολιτικό τέλος την μεταπολίτευση. Θα γεννήσει απολιτικές αντιδράσεις και θα καταλήξει στον απόλυτο διασυρμό, όχι μόνον της πλουραλιστικής δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της πολιτικής επικοινωνίας και πρακτικής.

Όπως και να έχει, το συμπέρασμα είναι ότι τα καλαμπούρια πια προφασίζονται ότι κάνουν πολιτική και είτε θα κάνεις καλαμπούρι στα καλαμπούρια, είτε θα σιωπήσεις, βιώνοντας την φρίκη του τέλους μιας εποχής απύθμενου λαϊκισμού και ελεεινής διαστροφής της πολιτικής. Φτάσαμε στο σημείο οι πρωθυπουργοί και η πολιτικο-επιχειρηματική τάξη που εκπροσωπούν, να θεωρούν ότι η προπαγάνδα και η απόλυτη σημειολογική αυθαιρεσία στον λόγο μπορούν να αντικαταστήσουν την πολιτική σκέψη και συνάρτηση, την επιστήμη και εν τέλει οποιαδήποτε μορφή λογικής. Αφού χρεοκόπησαν την χώρα αποφάσισαν να δολοφονήσουν την σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου που δίνει νόημα στην ζωή. Τα σημαινόμενα και κυρίως η σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου που αναπαριστά ο λόγος του κ. Παπανδρέου, δεν έχουν καμία σχέση με την εμπειρία, τόσο την καθημερινή όσο και την επιστημονική. Αυτό το στυλ πολιτικής παρουσίας καταστρέφει στην ρίζα της κάθε μέθοδο κατανόησης του πολιτικού φαινόμενου (συμπεριλαμβανομένης και της οικονομίας ασφαλώς), ισοπεδώνει τις σχέσεις εξουσίας και ουδετεροποιεί απολύτως το κυβερνητικό διακύβευμα. Κάνει, με άλλα λόγια, αντιπολιτική.
Άρα οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, αν ήθελαν να είναι συνεπείς στην διατύπωση των συνθημάτων τους, θα έπρεπε, αντί για το «οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία», να του γράψουν να πει «οι αντιπολιτικοί στην εξουσία». Δυστυχώς εδώ οδήγησαν τα βήματα του Γιώργου Παπανδρέου στην προσπάθειά του να ακολουθήσει τον τέταρτο δρόμο της παγκόσμιας διακυβέρνησης των χρηματιστών: στην ύβρι της πολιτικής. Σε ότι αφορά στο στυλ του πολιτικού λόγου, φτάσαμε, όσοι προτείνουμε μια ριζοσπαστική, αγωνιστική πλουραλιστική δημοκρατία, να είμαστε μειοψηφία. Η επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης δυστυχώς τροφοδότησε με μπόλικη καύσιμη ύλη τον αριστερισμό, τον φασισμό, τον οικονομισμό και τον κυνικό νεοφιλελευθερισμό στα κατ’ όνομα μόνο πολιτικά πράγματα της χώρας μας.
Μην βιαστείς να χλευάσεις την προσέγγιση αυτή, φίλε αναγνώστη και δώσε βαρύτητα στην έννοια του στυλ στην πολιτική, καθώς αυτό καθορίζει την ποιότητα των σχέσεων εξουσιαστών-εξουσιαζομένων. Ούτε να αναγάγεις την σημασία του στυλ στο επίπεδο της αμπελοφιλοσοφίας, όπως θα κάνει σίγουρα η κ. Παπαρήγα,