Παιδεία… ανεκπαίδευτη

Τιμή στον Αλέξη Γρηγορόπουλο

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
thanikolaidi@gmail.com

ΤΟ παλιό σχολείο. Με τις ελλείψεις και τα χάλια του. Με τα «καλά» και τα «κουτούκια» στο δημοτικό, με τα γυμνασιόπαιδα σε αίθουσες χωρίς θέρμανση και με τον «επιθεωρητή» να........
βαθμολογεί θετικά μόνο τον… αντικομμουνισμό του δάσκαλου. Κι όμως, σ’ εκείνον τον ζόφο που τα λουλούδια συνυπήρχαν με τα γαϊδουράγκαθα, υπήρχε πρόοδος. Δεν φαίνονταν-θα φαίνονταν αργότερα. Με τον μαθητή σκεπτόμενο και αυτοτελή (μη εξαρτώμενο από… κουμπιά) να γεύεται την ευτυχία της γνώσης. Ο (μέσος) δάσκαλος δίδασκε,
ο μαθητής αφομοίωνε. Στο βαθμό που η απλωμένη φτώχια και τα ανύπαρκτα μέσα το επέτρεπαν. Το’ χε καμάρι ο μαθητής που έλυσε το πρόβλημα μονάχος, καμάρωνε ο φιλόλογος για τον μικρό λογοτέχνη.

ΤΟ Πανεπιστήμιο του φοιτητή που μελετούσε (δεν διάβαζε, δεν… αποστήθιζε) και του απρόσιτου καθηγητή. Με το (κατάμεστο) αναγνωστήριο να υποκαθιστά το κρύο δωμάτιο του φοιτητή και τον
Keywords
Τυχαία Θέματα