Τα κακά παιδιά πάνε στον Παράδεισο. Τα «καλά»... πουθενά!

14:01 6/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη


Ξημερώματα Σαββάτου, πληροφορηθήκαμε πως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε την αποδέσμευση της έκτης δόσης του δανείου προς την Ισλανδία, ύψους 155 εκ ευρώ, στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης που συμφωνήθηκε το 2008.

Το πρόγραμμα δανειοδότησης θα ολοκληρωθεί τον προσεχή Αύγουστο και το ΔΝΤ συνόδευσε την έκτη

δόση με πολλούς επαίνους για την σημαντική προσπάθεια που κατέβαλε η χώρα, προκειμένου να βγει από την κρίση.

Την ίδια ώρα, από την ισλανδική Κεντρική Τράπεζα ανακοινωνόταν πως το Ρεϊκιάβικ δεν έχει επείγουσα ανάγκη από....
νέα χρηματοδότηση.

Σιγά τα λάχανα, ακούω να σχολιάζουν οι εγχώριοι οικονομικοί εγκέφαλοι. Και μεις μια χαρά τα πήγαμε, γι’ αυτό δίνουν και σε μας την πέμπτη δόση. Εντάξει, εμείς χρειαζόμαστε καμιά εβδομηνταριά δισεκατομμύρια ακόμη. Εντάξει, υπογράφουμε νέο μνημόνιο. Εντάξει, θα αναλάβουν αυτοί τις αποκρατικοποιήσεις. Εντάξει, θα μας βάλουν και κάτι επιτρόπους να ελέγχουν. Αλλά, τη δόση την πήραμε κι’ εμείς.

Συγγνώμη, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπό κανονικές συνθήκες – αν δηλαδή ισχύουν όλες αυτές οι απειλές που εκτοξεύονται κατά καιρούς στην Ελλάδα – η Ισλανδία έπρεπε να βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο όλων των δαιμόνων.

Κι' αυτό, διότι η Ισλανδία προέρχεται από ένα πρόσφατο δημοψήφισμα, κατά το οποίο οι πολίτες της αποφάσισαν να αθετήσουν τη συμφωνία που η πρωθυπουργός τους Γιοχάνα Σιγκουρνταρντοτίρ είχε συνάψει με τη Βρετανία και τη Γαλλία, ως προς την διευθέτηση του χρέους της χώρας έναντι των χωρών αυτών μετά το γνωστό τραπεζικό κραχ.

Επρόκειτο για ποσό 5 δις ευρώ, που θα αποδιδόταν στους Βρετανούς και στους Γάλλους που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους μετά την κατάρρευση της τράπεζας Λαντμπάνκι το 2008.

Η ισλανδική κυβέρνηση, αν και είχε συμφωνήσει, ζήτησε τον περασμένο Απρίλιο από τον λαό να επικυρώσει την συμφωνία. Και αυτός (ο λαός, για να μην ξεχνιόμαστε), αποφάσισε να μπει στο κίνημα του «δεν πληρώνω». Και με ένα ηχηρό «Όχι» αρνήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα του χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος της χώρας του.

Ακολούθησε πρόταση μομφής της οποίας η ισλανδική κυβέρνηση επέζησε. Αμέσως άρχισαν οι κινδυνολογίες: Τα πράγματα δυσκολεύουν στην Ισλανδία. Χάνει σε αξιοπιστία. Ποιος να τη δανείσει τώρα...

Στην Ελλάδα πια, και τι δεν ακούστηκε: Η Ισλανδία έγινε το μαύρο πρόβατο. Οι επενδυτές θα φύγουν τρέχοντας. Το τραπεζικό της σύστημα παραπαίει. Η χώρα αδυνατεί να βρει λύση στην κρίση χρέους. Χάνει τους συμμάχους της. Θα την εγκαταλείψει το ΔΝΤ. Θα την πάνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θα πληρώσει χρυσά τα 5 δις που αρνήθηκε να δώσει.

Κάτι ανάλογο με αυτά που έλεγαν για την Κύπρο μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ένα πράμα.

Όλα αυτά, βέβαια, σε αντιπαραβολή με τα καθ’ ημάς. Που είμαστε καλά παιδιά. Κάνουμε ό,τι μας λένε. Δεν έχουμε την κακή συνήθεια των δημοψηφισμάτων. Δεν συζητάμε τις δανειακές συμβάσεις - ούτε στη Βουλή.