Kακοποίηση… μετά μουσικής

Σίγουρα σήμερα δεν είναι στο σχολείο τα πράγματα όπως ήταν στα δικά μου μαθητικά χρόνια.

Δεν ξέρω βέβαια πόσες αλλαγές και βελτιώσεις έχουν γίνει από τότε.

Όμως αναπολώντας το τότε θυμάμαι μια συγκεκριμένη καθηγήτρια. Ηταν ο φόβος και ο τρόμος όλων μας.
Τρίτη γυμνασίου σε εξατάξιο γυμνάσιο ΘΗΛΕΩΝ. Προλυκειακοί καιροί στην ελληνική επαρχία.
Και να πεις ότι έκανε και μάθημα …..σοβαρό [σοβαρά μόνο τα πανελληνίων τότε]!

Μουσική δίδασκε.

Ομως όταν ήταν η ώρα της η κακοποίηση πήγαινε σύννεφο. Δεν άφηνε στιγμή να περάσει χωρίς να ριχτεί με λεκτική βία σε κάποια μαθήτρια,

με φράσεις είσαι άχρηστη, είσαι ανόητη, να έλθεις με τους γονείς σου κ.ο.κ.

Μαζευόμασταν, θυμάμαι, σαν φοβισμένα πουλιά σε τριάδες και τετράδες και κάναμε ..αλληλουποστήριξη και αποφοβισμό, πριν κτυπήσει το κουδούνι και μπούμε στην τάξη για την ώρα της ..μουσικής με το τέρας. Διότι μόνο ώρα μουσικής δεν ήταν.

Μαρτυρίου και φόβου ήταν.

Και μεγαλώνεις και φτάνεις στα χρόνια της και αναρωτιέσαι και δεν βρίσκεις απαντήσεις.
Πως είναι δυνατόν άνθρωποι με τόση ψυχική σκληρότητα, σχεδόν μοχθηρία και μίσος για τα παιδιά –διότι παιδιά ήμασταν στα 13 χρόνια μας- να έχουν και θεσμικά το ελεύθερο να τα…. κακοποιούν .

Πότε επιτέλους στα σχολεία θα γίνεται ένα στοιχειώδες ψυχόγραμμα κάθε καθηγητή, ώστε να μην μπαίνουν οι… εκ φύσεως κακοποιητές μέσα σε σχολικές τάξεις;

Τόσο δύσκολο είναι να διαπιστώνεται πόσο σκοτάδι κουβαλάει ο καθένας στον οποίο εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας;

*Η Μαρία Ντούμα είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο

Keywords
Τυχαία Θέματα