Woke – Η καθολική αποδόμηση: έθνος – φύλο – φυλή

06:31 23/4/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Μια μαζική υστερία έχει καταλάβει τις δυτικές κοινωνίες – των ΗΠΑ και της Ευρώπης –, η οποία φέρει τη σφραγίδα του woke κινήματος, μιας κυριολεκτικής σταυροφορίας που σαρώνει τις δυτικές μητροπόλεις.

Προσφάτως, τον Ιανουάριο του 2022, η ίδια η συγγραφέας της σειράς των βιβλίων του Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, αποκλείστηκε από την προβολή του έργου «Χάρι Πότερ: 20th Anniversary – ​​Return to Hogwarts», με πρωτοβουλία της Warner Media,

γιατί είχε προβεί σε δηλώσεις που υποστήριζαν την… ύπαρξη γυναικείου φύλου και θεωρήθηκαν τρανσφοβικές!

Η βιομηχανία του Χόλιγουντ θα επιβάλει τα κριτήρια της νέας πολιτικής ορθότητας των woke (αφυπνισμένων) στην απονομή των Όσκαρ γενικότερα: στο εξής, ένας ρόλος ομοφυλόφιλου δεν θα μπορεί να δίνεται παρά μόνο σε έναν ομοφυλόφιλο ηθοποιό, ένας διεμφυλικός χαρακτήρας σε έναν διεμφυλικό κ.ο.κ. Μάλιστα, όταν πρόκειται να παρουσιαστεί μια μαύρη προσωπικότητα, ο ηθοποιός θα πρέπει είναι τόσο μαύρος όσο και εκείνος τον οποίο υποδύεται· η Ζόε Σαλντάνα, που υποδύθηκε τη Νίνα Σιμόν, επικρίθηκε ως «ανεπαρκώς μαύρη» για τον ρόλο.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, στην απόλυτη woke ταινία «Τα πάντα όλα» δόθηκαν επτά βραβεία Όσκαρ φέτος. Και τη χαρακτηρίζουμε έτσι, διότι εκπροσωπεί το σύνολο της ιδεολογικής παλέτας του κινήματος. Τη «φυλετιστική επανάσταση» και την απόρριψη της «λευκότητας», τη γυναικεία υπεροχή και την ομοφυλοφιλία, τον αντιπατριωτισμό και τον μετανθρωπισμό. Η πρωταγωνίστρια είναι η έξυπνη και ικανή Κινέζα μετανάστρια, ιδιοκτήτρια πλυντηρίου ρούχων, παντρεμένη με έναν χαζούλη συμπατριώτη της, ενώ η κόρη της είναι λεσβία. Η πρωταγωνίστρια (την οποία υποδύεται η Μισέλ Γιο) αποκτά υπερφυσικές/μετανθρωπικές δυνάμεις και καταχεριάζει ορδές ανδρών, αστυνομικών και μπράβων, στη συντριπτική τους πλειονότητα λευκών, κάποιος μάλιστα από τους «κακούς» αντί για ρόπαλο κραδαίνει μια αμερικανική σημαία τυλιγμένη στο κοντάρι της. Κι όμως, αυτό το κινηματογραφικό έργο, που καλλιτεχνικά βρίσκεται πολύ κάτω του μετρίου, «θριάμβευσε» μόνο και μόνο επειδή εικονογραφεί τη νέα πολιτική και ιδεολογική ορθότητα του Χόλιγουντ. Από τον Γκάρι Κούπερ και το «Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» του Φρανκ Τσίνεμαν, πριν από εβδομήντα ένα χρόνια, που είχε αποσπάσει τέσσερα Όσκαρ, στη Μισέλ Γιο και «Τα πάντα όλα» με τα επτά Όσκαρ.

Στα πανεπιστήμια, και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, απαιτούν την αφαίρεση από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, των έργων του Πλάτωνα ή του Σαίξπηρ, καθώς «τα έργα τους προωθούν τον ρατσισμό, τη δουλοκτησία, τη λευκή υπεροχή και την πατριαρχία».

Παγκόσμιας εμβέλειας ΜΜΕ, όπως οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ή το BBC, κανοναρχούν καθημερινά το αφήγημα περί ενός «συστημικού ρατσισμού», ο οποίος αποτελεί το προπατορικό αμάρτημα του Λευκού Δυτικού Άνδρα, από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Η «cancel culture» διεκδικεί την ακύρωση όλου του ιστορικού παρελθόντος και της κουλτούρας των ανθρώπινων κοινωνιών.

Το κίνημα των woke – «αφυπνισμένων» – εκφράζει έναν μεσσιανισμό και μια φανατική προσήλωση στην ορθοπολιτική ορθοδοξία, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των θετικών και των αρνητικών στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αποσιωπά το γεγονός ότι, παράλληλα με την αποικιοκρατία ή τον ρατσισμό, το ευρωπαϊκό πνεύμα επέτρεψε ταυτόχρονα και την αντιαποικιακή σκέψη, την κοινωνική, τη φεμινιστική ή την οικολογική κριτική· σε αντίθεση με το Ισλάμ, την Ινδία ή την Κίνα, όπου η οποιαδήποτε αμφισβήτηση της παράδοσης καταγγέλλεται ως αποστασία – ας θυμηθούμε την περίπτωση του Σαλμάν Ρουσντί.

Εξελίσσεται ένα κυνήγι των μαγισσών που στοχοποιεί τη «λευκότητα» και τη δυαδικότητα των φύλων, εξισώνοντάς τα με το απόλυτο κακό· η αποκατάσταση των ιστορικών εγκλημάτων της Δύσης και της πατριαρχίας λαμβάνει αποκλειστικά τη μορφή ενός αντίστροφου φυλετισμού, ενώ προωθείται η θεσμική καθιέρωση αρνητικών διακρίσεων έναντι της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Στις ΗΠΑ, η φυλετική αδικία εναντίον των Αφροαμερικανών και των Ινδιάνων, σε μια λογική συλλογικής ευθύνης, φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ακόμα και τους λευκούςαπόγονους των μεταναστών που κατέφθασαν πάμφτωχοι στον Νέο Κόσμο. Παράλληλα, υποστηρίζεται πως το φύλο, ως βιολογική κατηγορία, δεν υπάρχει, αλλά αποτελεί κοινωνική κατασκευή· επομένως, οι λευκοί άνδρες, άσχετα με τις όποιες πεποιθήσεις τους και την όποια κοινωνική τους θέση, είναι «αντικειμενικά» φορείς ενός διττού ρατσισμού: ενάντια στους έγχρωμους αλλά και ενάντια στο γυναικείο φύλο.

Στην Ευρώπη επικεντρώνονται στη μαζική άφιξη και εγκατάσταση μεταναστών από τον πρώην αποικιοκρατούμενο κόσμο, την οποία οι λαοί της έχουν την υποχρέωση να ενθαρρύνουν («ανοικτά σύνορα») ώστε να ξεπλύνουν το άγος της αποικιοκρατίας. Ακόμα και η «ενσωμάτωσή» τους στηλιτεύεται ως έκφραση ρατσισμού, καθώς υπονοεί μια οικουμενικότητα των αξιών – ελληνοχριστιανικών στον πυρήνα τους. Στη θέση της προάγεται ο πολυπολιτισμός, λογιζόμενος ως επίθεση στην κεντρική ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα: «Η αποαποικιοποίηση που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 δεν θα ολοκληρωθεί παρά μόνο όταν οι λαοί της Ευρώπης γίνουν ξένοι στην πατρίδα τους».

Μέσα στον παροξυσμό του, το woke κίνημα επανεισάγει αντεστραμμένη τη φυλετικοποιημένη σκέψη του ρατσισμού. Τα πάντα πρέπει να ερμηνεύονται υπό το πρίσμα της σύγκρουσης μεταξύ Λευκών και μη Λευκών, μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, μεταξύ παραδοσιακής κουλτούρας και απόρριψής της. Έτσι, οι λευκοί εργάτες κατατάσσονται στο στρατόπεδο της αντίδρασης και εκχωρούνται στον Τραμπ ή τη Μαρίν Λεπέν. Σε τελική ανάλυση,πρόκειται για ένα ενιαίο κίνημα καταστροφής τόσο των δυτικών λαών όσο και της ίδιας της ανθρώπινης ταυτότητας και υποκειμενικότητας.

Αποφασιστικό ρόλο ως προς αυτό διαδραματίζει το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής είναι σήμερα η μήτρα μέσα από την οποία το μιντιακό σύστημα διανοείται το αρσενικό και το θηλυκό, και εργάζεται για να διαλύσει όλες τις ταυτότητες. Εξ ου και η συμμαχία της επιδιωκόμενης «επανάστασης των φύλων» με την επανάσταση των φυλών και των χρωμάτων. Έτσι, το 2021, τελειώνοντας την προσευχή που ανέγνωσε για τη νέα σύνοδο του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ο αιδεσιμότατος (sic) Emanuel Cleaver, μαύρος δημοκρατικός βουλευτής, συμπλήρωσε το «amen» με το «a-women»!

Το βασικό τέχνασμα, μέσω του οποίου επιχειρείται η φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής, είναι η «ακροδεξιοποίηση της πολιτικής διαφωνίας»: όποιος αμφισβητεί την πολιτική ορθότητα θεωρείται ότι νομιμοποιεί τον ακροδεξιό λόγο και καταδικάζεται σε εξοστρακισμό. Στη Γαλλία η φοιτητική ένωση UNEF οργανώνει συγκεντρώσεις όπου απαγορεύεται η συμμετοχή ανδρών ή λευκών ή και των δύο μαζί. Στην Ελλάδα, όπου η αποδόμηση των ταυτοτήτων εμφανίστηκε αρχικά ως εθνοαποδόμηση, ήδη, στις προκηρύξεις των πιο «προχωρημένων» ομάδων, έχει καταργηθεί η αναφορά σε φοιτητές και φοιτήτριες και έχει αντικατασταθεί από τον ουδέτερο όρο «τα φοιτητά» – σχετικό πανό με την υπογραφή «τα φοιτητά» φιγουράριζε στις κινητοποιήσεις του Μαρτίου 2023 για την τραγωδία των Τεμπών.

Επιμέλεια: Γιώργος Καραμπελιάς

Κείμενα των Π.-Α. Ταγκιέφ, Μ. Ονφρέ, Ε. Μπαστιέ, Κρ. Γκιλλουί, Π. Μπροσάν, Φρ. Φουκουγιάμα, Φ. Σχοινά, Γ. Ρακκά, Γκρ. Λουκιάνοφ, Τζ. Χάιτ, Τζ. Γκρέυ, Ε. Κοροβίνη, Ν. Αλιπράντη, Ν. Δημητριάδη

Εναλλακτικές Εκδόσεις 2023

Σελ.: 292