Αφιέρωμα: Το κράτος των Ρως (Μέρος έβδομο)

06:02 18/2/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Φαίνεται πως οι Ρώσοι προτιμούν τον Φεβρουάριο για τις προσαρτήσεις περιοχών της Ουκρανίας με σκοπό την ανασύσταση της πάλαι ποτέ τσαρικής – σοβιετικής αυτοκρατορίας.

Ήταν Φεβρουάριος του 2014 όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν συγκάλεσε μιαν ολονύκτια συνάντηση με τους αρχηγούς της υπηρεσίας ασφαλείας προκειμένου να σχεδιάσουν τη φυγάδευση του Προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Στο τέλος της συνάντησης, ο Πούτιν προσέθεσε ότι «πρέπει να αρχίσουμε να εργαζόμαστε για την επιστροφή

της Κριμαίας στη Ρωσία». Την 23η του μηνός, μάλιστα, εντελώς «αυθόρμητα», έλαβαν χώρα στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας φιλορωσικές διαδηλώσεις και λίγες μόλις μέρες αργότερα, την 27η Φεβρουαρίου, ρωσικά στρατεύματα χωρίς διακριτικά κατέλαβαν το Κοινοβούλιό της καθώς και στρατηγικές θέσεις σε ολόκληρη την Κριμαία.

Με θαυμαστή ταχύτητα κατέστησαν μιαν – έτοιμη από καιρό – φιλορωσική κυβέρνηση και προέβησαν σε ένα «δημοκρατικό» δημοψήφισμα, από εκείνα για τα οποία φημίζεται η Ρωσία. Τελικά, στις 18 Μαρτίου 2014, η Ρωσία ενσωμάτωσε επίσημα την Κριμαία ως δύο ομοσπονδιακά υποκείμενα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Η διεθνής κοινότητα, όπως αναμενόταν – φυσικά και η Ουκρανία –, δεν αναγνώρισαν τα τετελεσμένα. Έγινε λόγος για παραβίαση των διεθνών συμφωνιών που έχει υπογράψει και η Ρωσία, οι οποίες διασφαλίζουν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των Συμφωνιών Belavezha του 1991 που ίδρυσαν την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών, των Συμφωνιών του Ελσίνκι του 1975, του Μνημονίου της Βουδαπέστης του 1994 σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας και της Συνθήκης του 1997 για τη φιλία και τη συνεργασία μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας.

Η ρωσική κυβέρνηση από τη μεριά της διατύπωσε μιαν άλλη ερμηνεία καθώς δεν συμφωνούσε με τον όρο προσάρτηση και ο Πρόεδρος Πούτιν σε μια θεωρητική του τοποθέτηση θεώρησε το δημοψήφισμα σύμφωνο με την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών. Και το θέμα έμεινε σταθερά σε θεωρητικό επίπεδο – όπως και τα ρώσικα στρατεύματα στην Κριμαία…

Μεσολάβησαν οκτώ ολόκληρα χρόνια μεταξύ της προσάρτησης της Κριμαίας και της ολομέτωπης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιηθεί είναι ότι, στο μεταξύ διάστημα, οι πολεμικές συγκρούσεις στα ανατολικά της Ουκρανίας ανάμεσα στις δυο χώρες δεν σταμάτησαν ποτέ. Μιλάμε για μια περίοδο με περίπου 15.000 νεκρούς και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τις εστίες τους προκειμένου να σώσουν τις ζωές τους.

Φεβρουάριος, ο μήνας των προσαρτήσεων

Από το φθινόπωρο του 2021 η Ρωσία ξεκίνησε μια μεγάλης κλίμακας συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων κοντά στα σύνορα με την ανατολική Ουκρανία, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στην Ουκρανία, την Ευρώπη και διεθνώς.

Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς οι Αμερικανοί αρχίζουν να προειδοποιούν επίμονα την κοινή γνώμη ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ουκρανία. Στις 7 του μηνός, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απειλεί τη Ρωσία με σαρωτικές δυτικές οικονομικές κυρώσεις αν εισβάλλει στην Ουκρανία. Ακολουθεί μια περίοδος με έντονες φημολογίες αλλά και πολλές ισχυρές ενδείξεις ότι τα πράγματα οδεύουν σε κορύφωση της κρίσης και η Ρωσία απαιτεί από το ΝΑΤΟ να εγκαταλείψει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα στην ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία.

Στα τέλη Ιανουαρίου, το ΝΑΤΟ θέτει τον μηχανισμό του σε συναγερμό και ενισχύει την ανατολική Ευρώπη με περισσότερα πλοία και μαχητικά αεροσκάφη. Λίγο πριν, οι ρωσικές δυνάμεις φτάνουν στη Λευκορωσία για κοινά γυμνάσια. Γενικά, επικρατεί ένα κλίμα μεγάλης έντασης, ωστόσο, κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι ο Πούτιν θα επιχειρήσει το αδιανόητο.

Αμερικανοί και Ρώσοι ανταλλάσσουν προτάσεις αλλά ο Ρώσος Πρόεδρος δηλώνει ότι οι βασικές αξιώσεις ασφαλείας της Ρωσίας δεν έχουν ικανοποιηθεί. Τα πράγματα δείχνουν δυσοίωνα, όμως επικρατεί μια εσφαλμένη εντύπωση ότι τελικά τα χειρότερα θα αποφευχθούν.

Αρχές Φεβρουαρίου, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ο Πούτιν εξασφαλίζει την κινεζική στήριξη στην αξίωσή του να μην επιτραπεί ποτέ η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Λίγο αργότερα, ο Γάλλος Πρόεδρος αφήνει την εντύπωση πως μπορεί να οδηγηθούμε σε αποκλιμάκωση έπειτα από μια επίσκεψή του στο Κρεμλίνο.

Αντίθετα, ο Αμερικανός Πρόεδρος δηλώνει ότι γρήγορα θα έχουμε επιδείνωση της κατάστασης και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμβουλεύει τους Αμερικανούς στην Ουκρανία να την εγκαταλείψουν αμέσως. Την αμερικανική παρότρυνση ακολουθούν πολλές άλλες χώρες, οι οποίες ζητούν από τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Στο μεταξύ, ο Πρόεδρος Ζελένσκι προσπαθεί να ετοιμάσει ψυχολογικά τον ουκρανικό λαό. Την ίδια ώρα, το ρωσικό κοινοβούλιο, στις 16 Φεβρουαρίου, καλεί τον Πούτιν να αναγνωρίσει ως ανεξάρτητες τις δύο αποσχισθείσες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας.

Οι Αμερικανοί υπολογίζουν ότι οι ρωσικές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στην Ουκρανία φτάνουν έως και 190.000 στρατιώτες. Στο μεταξύ, οι Ρώσοι κάνουν πυρηνικές ασκήσεις υπό το βλέμμα του Πούτιν. Λίγο πριν από την εισβολή, ο Μακρόν δηλώνει πως Μπάιντεν και Πούτιν συμφώνησαν επί της αρχής σε μία σύνοδο κορυφής με θέμα την Ουκρανία.

Δεν περνούν παρά λίγες μόνο ώρες για να ανακοινωθεί ότι ο Ρώσος Πρόεδρος αναγνωρίζει επίσημα ως ανεξάρτητες τις δύο αποσχισθείσες περιοχές στην ανατολική Ουκρανία και εγκρίνει την αποστολή «ειρηνευτικών δυνάμεων» σε αυτές.

Στις 21 Φεβρουαρίου ο Πρόεδρος Πούτιν, με ένα ιστορικού περιεχομένου διάγγελμα στον ρωσικό λαό, ανακοινώνει την αναγνώριση της «αυτονομίας» της περιοχής του Ντονμπάς (Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ). Περισσότερο σε ρόλο ιστορικού, επιχειρεί μιαν αναδρομή η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία… δεν υπάρχει. Απλώς προσθέτει το όνομά του σε μια σειρά Ρώσων ηγεμόνων οι οποίοι αποπειράθηκαν να στερήσουν την εθνική υπόσταση ενός λαού, βασισμένοι σε ιστορικές διαστρεβλώσεις και κατασκευασμένες θεωρίες.

Την επόμενη ημέρα Ε.Ε., Βρετανία και ΗΠΑ ανακοινώνουν τα «πρώτα πακέτα» κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας, ενώ η Γερμανία παγώνει τη διαδικασία αδειοδότησης του Nord Stream 2. Στις 23 Φεβρουαρίου φιλορώσοι αυτονομιστές ηγέτες του Ντονμπάς ζητούν από τη Ρωσία στρατιωτική στήριξη.

Στις 5 τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες άρχισαν να επελαύνουν στο ουκρανικό έδαφος, με συντονισμένες πυραυλικές επιθέσεις που στόχευαν να αφανίσουν όχι μόνο τις υποδομές της χώρας και τα στρατιωτικά κέντρα διοίκησης σε κομβικές πόλεις της Ουκρανίας, όπως το Κίεβο, η Μαριούπολη και η Οδησσός, αλλά και την ιστορική υπόσταση των Ουκρανών. Πρόκειται για την αρχή ενός βρόμικου και εκτός εποχής, πόλεμου!

Διαβάστε επίσης:

Επίδομα και… άντε γεια: Παραμένουν χαμένοι οι συνταξιούχοι με προσωπική διαφορά

Στροφή στο πρόγραμμα από το ΠΑΣΟΚ

ΣΥΡΙΖΑ: Κατηγορεί τον Μητσοτάκη για προεκλογική παροχολογία