ΔΝΤ και Ανίερες Συμμαχίες κατά του Ελληνικού Τουριστικού «Θαύματος»

16:21 27/4/2016 - Πηγή: Το Ποντικι

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Δημήτρη Γιαννόπουλου

Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης γνωρίζει πως η άνοδος ρεκόρ του ελληνικού τουρισμού το 2015 έπαιξε σημαντικό ρόλο στο μετριασμό των οικονομικών επιπτώσεων (τόσο στο ΑΕΠ όσο και στα δημοσιονομικά μεγέθη) από την αδιάκοπη πιστωτική ασφυξία, τη φυγή ανθρώπινου, σταθερού και κινητού (καταθέσεις) κεφαλαίου, το κλείσιμο των τραπεζών, και τα εξοντωτικά capital controls

που γονάτισαν την εκτός τουριστικού κυκλώματος εσωτερική αγορά.

Το ιστορικό ρεκόρ των 26 εκατ. αφίξεων και των €15.5δις εσόδων του ελληνικού τουρισμού, οφείλεται εν μέρει στην πτώση των τιμών του ευρώ και του πετρελαίου πέρσι, αλλά ενισχύθηκε ιδιαίτερα από γεωπολιτικούς παράγοντες, δηλαδή την κατάρρευση του ανταγωνισμού από τους τουριστικούς προορισμούς Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και Τουρκίας, ενώ το «προσφυγικό» πρόβλημα άρχισε να διογκώνεται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου μόνο προς το τέλος της τουριστικής περιόδου.

Εκτός όμως από τη άνοδο του ΦΠΑ στη διανυκτέρευση και εστίαση, ο κλάδος δεν άργησε να αντιμετωπίσει τις πολιτικές παρενέργειες από το προσφυγικό «τσουνάμι».

Οι εικόνες ντροπής στα παράλια των νησιών, στην Ειδομένη και στο λιμάνι του Πειραιά, που προκάλεσαν την εσπευσμένη συγκατάθεση της Ελλάδας στην ετεροβαρή συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, άρχισαν ήδη να επεκτείνονται με οργανωμένα χτυπήματα «εκ των έσω» στην κυβερνητική πολιτική.

Αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα με τη κατάληψη του ξενοδοχείου City Plaza από τους «αλληλέγγυους», για στέγαση προσφύγων στην Αθήνα (με απειλή γενίκευσης της «πρωτοβουλίας» σε άλλα εκτός-λειτουργίας ξενοδοχεία), γέννησε υποψίες ανοχής και προστασίας από παράκεντρα εξουσίας μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.

Κατά τον ίδιο τρόπο, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά (μετά το φιάσκο Φάβρ στο Φεστιβάλ Αθηνών) να χαρακτηρίσει ως αρχαιολογική ζώνη 10.000 στρέμματα στο γνωστό «γιοφύρι της Άρτας» του ελληνικού τουρισμού, το Γκολφ Αφάντου στη Ρόδο. Ματαιώνεται έτσι μια τουριστική επένδυση €400-500 εκατ. την οποία η ίδια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε συμπεριλάβει από το 2015 στο προϋπολογισμό των «αποκρατικοποιήσεων».

Μήπως όμως τα γεγονότα του τελευταίου μηνός στην υπόθεση της διαπραγμάτευσης με τη τρόικα, αποκτούν άλλη σημασία υπό το πρίσμα του ανταγωνισμού Τουρκίας-Ελλάδας στον τουρισμό, και τη επίδοση του κλάδου που ανέτρεψε τις πολύ απαισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία;

Ανίερη Συμμαχία

Εύκολα δηλαδή διαπιστώνουμε πως μεταξύ των λόγων για τους οποίους μια ιδιότυπη συμπαιγνία της Τουρκίας με ΕΕ, ΔΝΤ και «αλληλέγγυων» του δικτύου Σόρος, θα έσπευδε από το περασμένο φθινόπωρο να μεταφέρει ένα μέρος του «προσφυγικού» προβλήματος από τη μια πλευρά του Αιγαίου στην «άλλη», ήταν για να χτυπήσει τον ελληνικό τουρισμό στην έναρξη της φετινής σεζόν, η οποία αναμενόταν εξίσου δυναμική με τη περσινή.

Και τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν πως το πέτυχε: Οι αφίξεις ξένων τουριστών στη χώρα μας και οι ταξιδιωτικές εισπράξεις τους πρώτους δύο μήνες του 2016 σημειώνουν «βουτιά» στον αριθμό των επισκεπτών που αγγίζει το 11% και των εσόδων το 5,6%, στα €295 εκατ.

Αυτό φαίνεται τόσο από τις παρενέργειες του «προσφυγικού» όσο και τη φαινομενικά «παράλογη» εμμονή ΕΕ και ΔΝΤ στη νέα αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24% παρά τις προβλέψεις για πενιχρά ή αρνητικά έσοδα από το μέτρο. Άλλωστε, και πέρσι από το διπλασιασμό του ΦΠΑ στη διανυκτέρευση στο 13%, οι εισπράξεις αυξήθηκαν μόλις κατά €12εκατ. (ούτε καν ένα τοις χιλίοις).

Η πρωτοφανής άνοδος (άνω του 18% ετησίως) του τουρισμού το 2015 ήταν το «θαύμα» που δεν είχαν προβλέψει και που εξόργισε περισσότερο τους Τόμσεν, Βελκουλέσκου, Λαγκάρντ του ΔΝΤ.

Έστησαν λοιπόν - αυτοί οι κάτοχοι αποκλειστικής και «απαραίτητης» τεχνογνωσίας της τρόικα στο Δόγμα του Σοκ - ολόκληρο θέατρο σκιών με διαρροή στημένων «συνομιλιών» για να εκβιάσουν τη διατήρηση (τουλάχιστον μέχρι το 2022) της πρωτοκαθεδρίας τους στην ελεγχόμενη οικονομική γενοκτονία της Ελλάδας.

Κάτι τέτοιο προφανώς έπρεπε να συμβεί σε μια σπάνια στιγμή «αδυναμίας» των Γερμανών προς την Ελλάδα λόγω «προσφυγικού» αλλά και της διαφαινόμενης (από τα δημοσιονομικά στοιχεία Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου) αναπάντεχης διεξόδου της κυβέρνησης Τσίπρα από το φάσμα νέας σφαγής συντάξεων και μισθών μαζί με την ήδη συμφωνημένη φοροκαταιγίδα του 3ου Μνημονίου.

Το «διπλό Μνημόνιο» 3 & 4 που συμφωνήθηκε στο άτυπο Eurogroup της 21 Απριλίου, με τον ατιμωτικό «Μηχανισμό Δέσμευσης» για την μετά το 2018 εποχή, ήταν το προϊόν συμβιβασμού Μέρκελ-Λαγκάρντ που αξιοποίησε την άτακτη υποχώρηση Τσίπρα-Τσακαλώτου.

Ο «ταξικός μίσος» εκδικείται

Αυτό θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει η ελληνική πλευρά μόνο αν επέμενε ανυποχώρητα σε μια "επίσημη" (και όχι απλώς λεκτική) διεθνή καταγγελία του διπλού εκβιασμού κατά της Μέρκελ και κατά της Ελλάδος που εξαπόλυσε το ΔΝΤ με τις διαρροές του Τόμσεν - μέσω «αρμοδίων» μυστικών υπηρεσιών φυσικά - στα Wikileaks.

Αλλά για μια ακόμη φορά, οι Τσίπρας-Τσακαλώτος δίστασαν να προχωρήσουν σ’ αυτό που ο νυν Υπουργός Οικονομικών αποκαλούσε περιφρονητικά «νομικό δρόμο για τη ταξική πάλη», χάνοντας δεύτερη ευκαιρία να τιμήσουν τις υποσχέσεις τους για ελαφρύτερα μέτρα και Χρέος στο νέο Μνημόνιο.

Θα είναι όμως ιλαροτραγωδία να παραιτηθεί και δεύτερος υπουργός οικονομικών της Πρώτη Φορά Αριστεράς για κάτι που δεν πίστεψε ποτέ.

Την ίδια ακριβώς στάση είχε κρατήσει και ο Βαρουφάκης στη πρώτη φάση της διαπραγμάτευσής του με τους «θεσμούς» στο πρώτο εξάμηνο του 2015.

Είχε τη δυνατότητα εξαρχής να καταγγείλει τους εκβιασμούς, τις απειλές και τα τελεσίγραφά τους, με καλύτερες πιθανότητες να κερδίσει έτσι έναν «έντιμο συμβιβασμό», πολύ πριν η χώρα βρεθεί με τη πλάτη στο τοίχο.

Με τη στάση του όμως νομιμοποίησε τη τεράστια ζημιά που προκάλεσαν στην οικονομία οι αδίστακτοι εκβιαστές-δανειστές, σαν να ήταν κοινώς αποδεκτό σε διαπραγμάτευση μεταξύ δήθεν «ισότιμων εταίρων», η μία πλευρά να βρίσκεται συνεχώς «με το πιστόλι στον κρόταφο» και το μαχαίρι στην πληγή της οικονομικής αφαίμαξης.

Αυτό εξηγεί και τη σημερινή «επιείκειά» του Βαρουφάκη απέναντι στους νέους εκβιασμούς του ΔΝΤ, με πρόσχημα την πάντοτε αδιευκρίνιστη «ελάφρυνση» του Χρέους.

ΔΝΤτουρισμόςδιαπραγμάτευσημνημόνιοHas video: