Είναι δυνατή η σύμπλευση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς;

06:15 17/6/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά και τη δυνατότητα να συγκλίνουν και να συμπορευτούν οι δυνάμεις της κυριαρχεί στην ειδησεογραφία. Λογικό. Όταν στη χειρότερη στιγμή για την Κυβέρνηση που έφτασε στο 28.31%, η Ν.Δ. εμφανίζει διπλάσιο ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ και χρειάζεται να αθροιστούν τα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για να πλησιάσουν το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος, υπάρχει πρόβλημα.

Όταν

η Ν.Δ. χάνει 1 εκατομ. ψήφους και ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται να χάνουν πάνω από 550.000 ψήφους, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει υποστεί ήδη μια τεράστια απώλεια στις Βουλευτικές εκλογές πέρυσι, υπάρχει πρόβλημα φυσιογνωμίας, πολιτικής κατεύθυνσης, αντιπολιτευτικής τακτικής, πρόβλημα δομικού χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό το εύρημα της πρόσφατης έρευνας της OPINION POLL για το Libre, όπου και αυτή την δύσκολη στιγμή για τον Κ. Μητσοτάκη και την Ν.Δ., το 71.9% πιστεύει ότι κανένα κόμμα της Κεντροαριστεράς με τον σημερινό ηγέτη του και από μόνο του και αν δεν γίνουν αλλαγές, δεν μπορεί στην προοπτική των Βουλευτικών Εκλογών να νικήσει τον Κ. Μητσοτάκη.

Είναι επομένως αυτό το πρόβλημα που φέρνει εκρηκτικά στην επιφάνεια το ερώτημα «Και τώρα, τι κάνουμε;», με το 57.5% της κοινής γνώμης να θεωρεί ότι θα ήταν θετική εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου η σύγκλιση και συμπόρευση των δυνάμεων Κεντροαριστεράς και ότι θα την καθιστούσε υπολογίσιμο αντίπαλο. Μάλιστα, το 45.6% κάνει ένα άλμα , αφού βλέπει θετικά όχι απλά  μια σύγκλιση, μια συμπόρευση , αλλά ακόμα και την ίδρυση ενός νέου Κεντροαριστερού κόμματος. Η ιδέα φαίνεται να αποκτά οπαδούς σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αφού πάνω από το 70% των ψηφοφόρων τους εμφανίζονται θετικοί στην ιδέα. Ωστόσο όταν και το 38% των ψηφοφόρων της Ν.Δ βλέπουν θετικά μια τέτοια εξέλιξη, σημαίνει ότι συμβαδίζουν δύο ταχύτητες: Η μία αφορά στις δυνάμεις των κομμάτων της Κεντροαριστεράς που αναζητούν εναγωνίως μια απάντηση στην κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη και η άλλη αφορά σε ευρύτερες δυνάμεις που θα ήθελαν ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό πόλο στην Κυβέρνηση, θεωρώντας ότι αυτό θα ήταν καλό για την χώρα, την λειτουργία του πολιτικού συστήματος ακόμα και της Κυβέρνησης που θα ένιωθε μια πίεση.

Το θέμα εν ολίγοις βρίσκεται επί τάπητος, αν και είναι φανερά τα διαφορετικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα , το 65.8% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί θετικό το αποτέλεσμα των εκλογών για τον Σ. Κασσελάκη ενώ στο ΠΑΣΟΚ αυτό το ποσοστό πέφτει στο 49.5%. Στον ΣΥΡΙΖΑ το 39.8% κρίνει ότι η ηγεσία του θα αντιμετωπίσει προβλήματα αμφισβήτησης και εσωστρέφειας, ενώ στο ΠΑΣΟΚ το ποσοστό. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ , αφού το 47.7% των ψηφοφόρων του πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Σ. Κασσελάκη μπορεί να νικήσει τον Κ. Μητσοτάκη , ενώ για το ΠΑΣΟΚ και τον Ν. Ανδρουλάκη αυτό γίνεται 25.5% ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ . Ωστόσο, πολύ μεγάλη διαφορά εμφανίζεται και όταν τίθεται το ερώτημα ποιος μπορεί να ηγηθεί μιας σύγκλισης. Ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ , το 56.1% επιλέγει τον Πρόεδρο του μεγαλύτερου κόμματος δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως του Σ. Κασσελάκη, το 5.3% άλλου κόμματος ( Ν. Ανδρουλάκη ή Χαρίτση) και το 29.8% κάποιο τρίτο πρόσωπο. Ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 24.5% απαντά τον Πρόεδρο του μεγαλύτερου κόμματος δηλαδή του Σ. Κασσελάκη, το 2% άλλου κόμματος (π.χ Ν.Ανδρουλάκη) από αυτά που θα συμμετέχουν και το 64.3% ένα τρίτο πρόσωπο. Είναι φανερό ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται με μια μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αλλά και συσπείρωση γύρω από τον Πρόεδρό τους απ’ ότι αντίστοιχα συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ.

Τα στοιχεία αυτά φέρνουν στην επιφάνεια το κλίμα, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Είναι φανερό ότι οι αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ με πτώση των ποσοστών του και η δυσκολία του ΠΑΣΟΚ να πείσει ότι μπορεί να διαδραματίσει ένα ευρύτερο ρόλο, παγιδευμένο τα τελευταία χρόνια στα ίδια περίπου όρια δυναμώνει αυτή την τάση. Από αυτό το σημείο και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Θα λάβουν τα μηνύματα οι ηγεσίες; Θα πάρουν πρωτοβουλίες σ΄αυτή την κατεύθυνση; Θα ακολουθήσουν όλες οι κοινωνικές, πολιτικές δυνάμεις κάθε κόμματος σε μια τέτοια σύμπλευση; Πριν απ΄όλα υπάρχει ένα απείρως πιο κρίσιμο ερώτημα: Σε ποια πολιτική, προγραμματική βάση και σε ποια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης θα είναι δυνατή μια σύγκλιση δυνάμεων που τις χωρίζουν πάρα πολλά; Αυτό είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα γιατί αν μια συμπόρευση γίνει στην βάση ενός αντιμητσοτακισμού και μόνο, κινδυνεύει σύντομα να τιναχθεί στον αέρα.

Υπάρχει άλλωστε μια ιστορική εμπειρία. Το 1989, είκοσι χρόνια την ιστορική διάσπαση του Κ.Κ.Ε το 1968 και μετά από μια συνεχή σκληρή αντιπαράθεση Κ.Κ.Ε , Κ.Κ.Ε εσωτερικού, γινόταν πράξη η ίδρυση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Δημιουργήθηκε αισιοδοξία και ανάταση.   Ωστόσο σε δύο χρόνια αποχώρησε το Κ.Κ.Ε και το 1993 ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έμενε και εκτός Βουλής. Άλλοι καιροί, άλλες συνθήκες, άλλες συγκυρίες , θα πει κάποιος. Σωστά, αλλά και πολύ διδακτικό παράδειγμα για να μην ξεχνιέται ότι ευάλωτες προγραμματικά και αξιακά συμπλεύσεις συχνά οδηγούν και σε τραγωδίες.

Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση της Κεντροαριστεράς βρίσκεται στο προσκήνιο. Ας παρακολουθήσουμε τις διεργασίες με ενδιαφέρον. Μπορεί να οδηγήσουν σε ανάσταση του χώρου, μπορεί όμως και να επισφραγίσουν σε μια στρατηγική ήττα. 

* Ο Ζαχαρίας Ζούπης, Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL- Πολιτικός Αναλυτής

Διαβάστε επίσης:

Ποιο μήνυμα ελήφθη;

World War Z: Από την οθόνη στην πραγματικότητα

Άκρα Δεξιά, μύθοι και πραγματικότητα