Η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς δεν θα γίνει με στελεχιακές αριστοκρατίες

16:40 18/6/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Εκτιμώ ότι η ανασυνθετική διαδικασία της κεντροαριστεράς και η κυβερνητική «εναλλακτική» δεν θα γίνει κατορθωτό να επιτευθεί με τους τρέχοντες επικοινωνιακούς όρους.

Η εσπευσμένη συνάρθροιση στελεχικών αριστοκρατιών σε μια νέα πολιτική πλατφόρμα δεν θα δημιουργήσει από μόνη της δυναμική εξουσίας.

Και αυτό γιατί απλά δεν συμβαδίζει με την τρέχουσα κοινή λογική που έχει διαμορφωθεί μετά από σειρά προοδευτικών και συλλογικών ματαιώσεων.

Αντιθέτως αν:

προηγηθούν οι αναγκαίες τομές και αναθεωρήσεις στο οργανωτικό

μοντέλο των αριστερών – προοδευτικών κομμάτων,τεσταριστούν συγκλίσεις σε κοινωνικούς χώρους (συνδικαλιστικά & αυτοδιοικητικά σχήματα, επιμελητήρια, κινήματα, κινήσεις πολιτών κλπ),προχωρήσει η προγραμματική εμβάθυνση σε επίπεδο κοστολογημένων-επινοητικών και εφαρμοσμένων πολιτικών,

τότε ανοίγει de facto με σοβαρούς όρους αυτή η συνεργατική εκλογική προοπτική με απροσδιόριστα όρια.

Η πολιτική σύγκλιση και οι κοινωνικές συμμαχίες -η ιστορία δείχνει- ότι δοκιμάζονται πρωτίστως επί του πεδίου του κοινωνικού ανταγωνισμού και της σκληρής προγραμματικής ύλης και επ’ ουδενί στα δημοσιογραφικά σαλόνια και τα think tanks.

Δεν τρελάθηκε ο κόσμος και σχεδόν 1,2 εκατ. πολίτες που συμμετείχαν στην περσινή εκλογική διαδικασία αποφάσισαν να μην συμμετέχουν στην φετινή.

Πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία συμμετείχαν τόσο λίγοι ψηφοφόροι σε σημαντική εκλογική διαδικασία.

Ούτε έγιναν όλοι ακροδεξιοί και απαθείς πολίτες σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η αποχή δεν είναι το εκκωφαντικό βουητό του κενού αλλά το ηχηρό βουητό της δυσφορίας.

Άλλωστε με τις σκοτούρες του βίου μαθαίνεις και να μην επιλέγεις, αρκεί να μην φοβάσαι μπροστά στην ελευθερία της ευθύνης.

Η ψήφος δεν είναι επιταγή ημέρας: είναι κοινωνικό γραμμάτιο προς εξόφληση. Και επειδή οι περισσότεροι δεν θέλουν να χρωστούν σε κάποιους που δεν μπορούν -εν τοις πράγμασι- να τους εγγυηθούν μια καλύτερη ζωή, απλά δεν το εκδίδουν.

Γιατί διαισθάνονται το ιδεολογικό σαμποτάζ και την ρηχότητα της κυρίαρχης πολιτικής εκφώνησης.

Γιατί διαισθάνονται ότι τα επίδικα της δικής τους ζωής δεν ταυτίζονται με αυτά των «προνομιακών» η μη εκπροσώπων.

Γιατί διαισθάνονται τον στείρο καριερισμό πολλών πολιτικών που παίζουν αρνητικό ρόλο στις ζωές τους.

Η αφοσίωση στην γνήσια κοινωνική και πολιτική εκπροσώπηση έχει γίνει περιθωριακό φαινόμενο και νέο ζητούμενο.

– Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πρόθεση και τους κατάλληλους ανθρώπινους πόρους τόσο στον σκληρό πυρήνα του όσο και στην διευρυμένη του περίμετρό για κάτι τέτοιο.

– Έχει ακόμα αξόδευτο ηθικό πλεονέκτημα και πρόσθετο κεφάλαιο.

Δυστυχώς όμως η συλλογική πολιτική ηγεσία του στο πρόσφατο παρελθόν:

– δεν κατανόησε επαρκώς τον τρόπο που πρέπει να τους θέσει σχεδιασμένα/συντεταγμένα στην υπηρεσία του λαού.

– δεν τόλμησε να εφαρμόσει το δικό της «materiality assessment».

Το project ΣΥΡΙΖΑ σαν εγγυητής/πρωτοπόρος της «Προοδευτικής Εναλλακτικής» είναι βιώσιμο και μετασχηματίσιμο υπό ρεαλιστικές προϋποθέσεις.

Μην χάσουμε την τελευταία ευκαιρία που έδωσε η ανέλπιστη προστιθέμενη ηγετική αξία του Στέφανου Κασσελάκη, που ενθάρρυνε τα χιλιάδες φιλότιμα μέλη και στελέχη μας να δώσουν μέσα σε δύσκολες εσωτερικές συνθήκες (μιας ιδιότυπης- μερικού χαρακτήρα λευκής απεργίας) αξιοπρεπώς την μάχη των εκλογών για μια ακόμη φορά.

Η συλλογική -ουσιαστική ανασύνταξη- με τον Στέφανο Κασσελάκη Πρόεδρο ως «ίσο μεταξύ ίσων» είναι η απάντηση όποια και αν είναι η εσωκομματική ή η ανασυνθετική προοδευτική ερώτηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάψει να «τρώει» από τα οργανωτικά & προγραμματικά «έτοιμα» και να προεξοφλεί «ανέξοδα» τα αδούλευτα στρατηγικά μελλούμενα σε δημοσιογραφικά και μη σαλόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη οφείλει άμεσα να επανασχεδιάσει ριζικά την πολιτική του end to end και με αυτήν να πορευτεί στον αυτόνομο-διακριτό ρόλο του χωρίς να κόβει γέφυρες συγκλίσεων.

Η ενωτολογία με όρους wishful thinking των καρτέλ στελεχών της κεντροαριστεράς χωρίς ποιοτική μεταβολή στην οργανωτική και προγραμματική υλικότητα δεν θα επιφέρει την ποθητή ανασύνταξη και σύγκλιση του δημοκρατικού τόξου αλλά μόνο την επιβίωση κάποιων μηχανισμών.

Αντίθετα υπάρχει ο κίνδυνος να επιταχύνει μια πολυκρίση του ευρύτερου χώρου που θα δώσει χρόνο για κινήσεις συντηρητικής ανασύνταξης στην κυβέρνηση της ΝΔ από δεξιές και υπερδεξιές μερίδες ψηφοφόρων.

Η πρωτιά στην νεολαία, η κατοχύρωση του ρόλου της αξ. αντιπολίτευσης, η διείσδυση στα λαϊκά στρώματα και το υπό όρους «αξιοποιήσιμο» μήνυμα της θορυβώδους αποχής είναι επιτυχίες και στόχοι περαιτέρω ανάλυσης-παρέμβασης.

Το έλλειμμα κοινής δημοκρατικής ευρωπαϊκής στρατηγικής με πολυδιάστατη γεωοικονομική προσέγγιση καθώς και η άνοδος των λαϊκιστικών, απολιτίκ και ακροδεξιών σχηματισμών είναι οι βασικές προκλήσεις του κοινού μας προοδευτικού μέλλοντος.

Η «κοινή» λογική και των υπόλοιπων ευρωπαίων ψηφοφόρων έχει αλλάξει και αυτό θέτει τα όρια αλλά και τις ζώσες προκλήσεις και της δικής μας εθνικής προοδευτικής προσπάθειας.

* Ο Βαγγέλης Πιλάλης είναι μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Διαβάστε επίσης:

Η πολιτική στο πιο κοντινό μας σύννεφο

Είναι δυνατή η σύμπλευση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς;

Ποιο μήνυμα ελήφθη;