Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Καρόλου Ντίκενς

09:13 26/12/2018 - Πηγή: Το Ποντικι

"Π" ARTΒΙΒΛΙΟΈντυπη Έκδοση

Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (πρωτότυπος τίτλος: A Christmas Carol) είναι μια νουβέλα του Άγγλου συγγραφέα Καρόλου Ντίκενς, που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1843 σε εικονογράφηση John Leech και γνώρισε πρωτοφανή εκδοτική επιτυχία, κερδίζοντας και την εκτίμηση των κριτικών της εποχής του. Ο Ντίκενς έγραψε αυτήν τη νουβέλα στη διάρκεια μιας περιόδου κατά την οποία οι Βρετανοί

εξερευνούσαν και επανεξέταζαν παλαιότερες παραδόσεις των Χριστουγέννων, συμπεριλαμβανομένων των καλάντων και των νεότερων εθίμων. Ήταν επηρεασμένος από τις εμπειρίες της δικής του νεότητας αλλά και από τις ιστορίες των Χριστουγέννων άλλων συγγραφέων, όπως ο Washington Irving και ο Douglas Jerrold. Ο Ντίκενς είχε γράψει τρεις ιστορίες για τα Χριστούγεννα πριν από τη νουβέλα, την οποία εμπνεύστηκε ύστερα από μια επίσκεψη στο Field Lane Ragged School, ένα από τα πολλά ιδρύματα για τα παιδιά του δρόμου του Λονδίνου. Η θεραπεία των φτωχών και η ικανότητα ενός εγωιστή να εξαγοράσει τον εαυτό του μετατρεπόμενος σε έναν πιο συμπαθητικό χαρακτήρα, είναι τα βασικά θέματα της ιστορίας. Υπάρχει συζήτηση μεταξύ των ακαδημαϊκών ως προς το αν πρόκειται για μια απολύτως κοσμική ιστορία ή αν είναι μια χριστιανική αλληγορία.

Λόγω των αλλεπάλληλων εκδοτικών εικονογραφημένων εκδοχών της ιστορίας, των θεατρικών και κινηματογραφικών διασκευών σε ολόκληρο τον κόσμο, η νουβέλα αυτή έχει λάβει χαρακτηριστικά παιδικού βιβλίου ενώ πρόκειται για ένα κλασικό κείμενο που οι προβολές και οι επεκτάσεις του ξεπερνούν τις δυνατότητες των παιδικών προσλήψεων. Ωστόσο, μια από τις αρετές του είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κείμενο δίχως ηλικιακούς περιορισμούς.

Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Κάρολου Ντίκενς αναφέρεται στην ιδεολογική, ηθική και συναισθηματική μεταστροφή του παράξενου και τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ μετά την υπερφυσική επίσκεψη που δέχτηκε από τον πεθαμένο συνεταίρο του Τζέικομπ Μάρλεϊ και από τα φαντάσματα των Χριστουγέννων: του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος. Η νουβέλα είχε άμεση επιτυχία και αποδοχή τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Πρόκειται για ένα οικουμενικό και βαθύτατα κοινωνικό έργο που πραγματεύεται κοινά αποδεκτές πολιτισμικές αξίες, πράγμα που το καθιστά σύγχρονο και επίκαιρο σε κάθε εποχή. Ο πλούτος και η φτώχια, όπως η ευτυχία και η δυστυχία, στη βικτωριανή εποχή αποτελούσαν αιτίες αγεφύρωτων αντιθέσεων που υποδαυλίζονταν από το μίσος κι όχι από την άμβλυνση των αντιθέσεων κι αυτό αποτέλεσε ένα μεγάλο μυστικό της επιτυχίας του έργου και της γενικής αποδοχής του. Η κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από μια θρησκευτική γιορτή με ισχυρό το μήνυμα της αγάπης, του αλτρουιστικού πνεύματος και της αλληλεγγύης συνθέτουν την πιο αποδεκτή ανθρωπιστική αξία και μια ελπιδοφόρα διέξοδο για το μέλλον. Έτσι, μέσα από μια ατμόσφαιρα ζόφου ο άνθρωπος βρίσκει τη λυτρωτική του διέξοδο προς το φως!

Ο Ντίκενς είχε κατανοήσει την ιδιαίτερη επιρροή που ασκούσαν τα Χριστούγεννα στη σύγχρονη δυτική παράδοση και αργότερα αναπτύσσοντας διάφορες πτυχές των Χριστουγέννων, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών συγκεντρώσεων, εποχιακών τροφίμων και ποτών, χορού, παιχνιδιών και εορταστικής γενναιοδωρίας.

«Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών» του Ε.Τ.Α Χόφμαν

Ο «Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών», έργο του σπουδαίου Γερμανού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφμαν, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1816 μαζί με άλλες παιδικές ιστορίες. Η επανέκδοσή του έγινε αργότερα σε μια συλλογή έργων του συγγραφέα. Ήδη είχε αρχίσει να συζητείται το κατά πόσον αυτή η ιστορία του συγγραφέα ήταν κατάλληλη για παιδιά καθώς έβριθε αλληγοριών, υφολογικών τεχνικών και παρομοιώσεων που δεν ήταν εκ των πραγμάτων εύληπτες σε αυτά. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα πρωτοποριακό για την εποχή του είδος γραφής, όπου γινόταν χρήση ενός ιδιότυπου χιούμορ, δύσκολα αντιληπτού από παιδιά, και μιας απαιτητικής πρόσληψης του ρεαλισμού μέσα από το φανταστικό.

Όταν η Μαίρη βαρέθηκε να παίζει με τα στρατιωτάκια, δώρο του νονού της σε αυτήν και τον αδελφό της Φριτζ, παρατήρησε έναν καρυοθραύστη. Η Μαίρη τότε ρώτησε σε ποιον ανήκει και ο πατέρας της τής απάντησε ότι ανήκει σε όλους, αλλά μπορεί να αναλάβει η ίδια τη φροντίδα του. Έτσι, όλοι μαζί ξεκίνησαν να σπάνε καρύδια, μέχρι που ο Φριτζ πήρε ένα μεγάλο και κατά λάθος έσπασε το σαγόνι του καρυοθραύστη. Η Μαίρη πήρε απευθείας μία κορδέλα από το φόρεμα της, έδεσε το πληγωμένο σαγόνι του και ζήτησε από τους γονείς της να μείνει στο σαλόνι μαζί του το βράδυ για να τον προσέχει. Όταν το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα, όλα τα παιχνίδια στο σαλόνι πήραν ζωή!

Η πιο δημοφιλής μεταφορά αυτού του έργου, που γνώρισε πρωτοφανή διάδοση και ταυτίστηκε με την εορτή των Χριστουγέννων, είναι η διασκευή του από έναν επίσης σπουδαίο Γάλλο συγγραφέα, τον Αλέξανδρο Δουμά. Ο Δουμάς το διασκεύασε σε μορφή λιμπρέτου με τίτλο «Ο Καρυοθραύστης», το οποίο συνέθεσε ο μεγάλος μουσουργός Τσαϊκόφσκι το 1892. Η πρωτότυπη χορογραφία είναι του Λεβ Ιβανόφ. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στο θέατρο Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη, την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 1892, σε μια διπλή παράσταση μαζί με την όπερα του Τσαϊκόφσκι «Γιολάντα». Έκτοτε, η ιστορία του Χόφμαν με την υπέροχη μουσική του Τσαϊκόφσκι είναι ένα από τα δημοφιλέστερα μπαλέτα, το οποίο ανεβαίνει την περίοδο των Χριστουγέννων σε όλες τις μεγάλες σκηνές του κόσμου.

Το Χριστουγεννιάτικο Έλατο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Το πρώτο παραμύθι για το χριστουγεννιάτικο δέντρο γράφτηκε από τον ξακουστό Δανό παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Ο τίτλος του είναι «Το έλατο» και δημοσιεύθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1844 μαζί με μια άλλη ιστορία, τη «Βασίλισσα του Χιονιού».

Είναι η ιστορία ενός μικρού έλατου που βιαζόταν να μεγαλώσει.

Μια φορά κι έναν καιρό...

Βαθιά στο δάσος, εκεί όπου ο ζεστός ήλιος κι ο δροσερός αέρας σχημάτιζαν ένα γλυκό ήσυχο μέρος, μεγάλωνε ένα μικρό, όμορφο έλατο. Ωστόσο, δεν ήταν χαρούμενο κι ευχόταν να γίνει ψηλό όσο οι σύντροφοί του – τα πεύκα και τα έλατα που μεγάλωναν γύρω του. Ο ήλιος έλαμπε και ο απαλός αέρας πετάριζε τα φύλλα του και τα μικρά παιδιά του χωριού περνούσαν από δίπλα του πολυλογώντας χαρούμενα, όμως το έλατο δεν τα άκουγε. Κάποιες φορές τα παιδιά έφερναν ένα μεγάλο καλάθι γεμάτο βατόμουρα ή φράουλες τυλιγμένο σε άχυρο και κάθονταν κοντά στο έλατο λέγοντας «Δεν είναι ένα όμορφο μικρό δέντρο;», κάνοντάς το να αισθάνεται ακόμη πιο δυστυχισμένο από πριν…

ΝτίκενςΧριστουγεννιάτικη ΙστορίαιστορίεςπαραμύθιαIssue: 2052Issue date: 20-12-2018Has video: Exclude from popular: 0