Η Ελένη στο «Σωτηρία»...

07:39 13/7/2015 - Πηγή: Το Ποντικι

"Π" ARTΒΙΒΛΙΟΈντυπη Έκδοση Ο συγγραφέας Γιώργος Δουατζής γράφει για το βιβλίο του «Ανάσα από Πηλό», εκδ. Πάπυρος Η «Ανάσα από πηλό» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα που εκδίδω. Δεν θυμάμαι πώς ξεκίνησε. Θυμάμαι, όμως, ότι στην πορεία τής συγγραφής ερχόταν στο μυαλό μου συνεχώς η ανάγκη να ξεφύγω από τη λακωνικότητα του ποιητικού λόγου που με έχει σημαδέψει ως ποιητή. Παλαιότερα, πριν καταπιαστώ με τη μυθιστορία, ξαφνιαζόμουν όταν άκουγα πεζογράφους να μιλούν για τους ήρωες των έργων τους που τους έβλεπαν ζωντανούς και συνομιλούσαν μαζί τους. Τώρα πια, μετά και τη συγγραφή του «Μη φεύγετε κύριε Ευχέτη»

το 2007, θεωρώ φυσικό να βλέπω ζωντανούς τους ήρωές μου, να έχω την εικόνα τους, το ντύσιμο, το βάδισμα, την ομιλία, ώς και τη μυρωδιά τους. Φανταστείτε ότι περνούσα έξω από το νοσοκομείο «Σωτηρία» στη Μεσογείων και έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται «τι να γίνεται η Ελένη εκεί μέσα;». Η Ελένη είναι ηρωίδα του βιβλίου, η οποία νοσηλεύτηκε εκεί. Και σε αυτή την πεζογραφική μου περιπέτεια, αφότου έφτιαξα τα πρόσωπα του έργου, εκείνα με οδηγούσαν, εκείνα έκαναν τους διαλόγους. Τα έβλεπα να ζουν, να δρουν κι ένιωθα καταγραφέας όσων, ερήμην μου λες, διαδραματίζονταν. Ένιωθα να βλέπω μια κινηματογραφική ταινία και να την περιγράφω. Νιώθω μεγάλη τρυφερότητα για όλους ανεξαιρέτως τους ήρωες του έργου. Επειδή μου επέτρεπαν να κοιτάζω από την πόρτα, και όχι από την κλειδαρότρυπα, σημαντικές στιγμές της ζωής τους; Επειδή αυτοί αποτελούσαν τη δικαιολογία ύπαρξης του έργου, άρα και της συγγραφικής μου ιδιότητας; Αν γνώριζα, θα απαντούσα. Οφείλω να ομολογήσω ότι συχνά νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής όταν δεν γνωρίζω μια απάντηση, όπως τώρα. Η «Ανάσα από πηλό» γράφτηκε χωρίς σχεδιασμό, με πήγαιναν οι ήρωες κι εγώ ακολουθούσα. Δεν είχα προβλέψει αρχή, μέση, τέλος, δεν είχα καταφέρει να διαβλέψω πού με πήγαιναν οι κατασκευασμένοι μου ήρωες. Ακούγεται ίσως αστείο, αλλά αν ήξερα την εξέλιξη και κυρίως την κατάληξη του έργου, δεν θα μπορούσε να με συνεπάρει η περιπέτεια της γραφής, διότι θα ήταν σαν να ήξερα τον δολοφόνο που αποκαλύπτεται στο τέλος μιας ενδιαφέρουσας αστυνομικής ιστορίας. Και όπως πάντα συμβαίνει με τα γραπτά μου, υπάρχει πλήθος βιωματικών εμπειριών, αλλά κανένα βιογραφικό στοιχείο σε όλη τούτη τη μυθιστορία.«Ποντίκι Art»ΒΙΒΛΙΟΓιώργος ΔουατζήςIssue: 1872Issue date: 09-07-2015Has video: