Η σελίδα του λοξού

15:32 26/6/2017 - Πηγή: Το Ποντικι

Επωνύμως

Το απωθημένο, έννοια ερωτικής συναθροίσεως των oλίγιστων εμπειριών, φέρνει τις διαστάσεις των συναισθημάτων και την εκδήλωση των αισθήσεων στα όρια των λυγμών.

Οι λέξεις, σχηματογραφήματα των κειμένων, εξεικονίζουν το απεριόριστο της μικρόνοιας και στην θεατρικότητα των στιγμών τα παραπλήσια ρήματα δείχνουν την αυτοκρατορία της φαιδρότητας στα τελειώματα των φράσεων.

Προτάσεις της αιωνιότητας να αντιφαίνονται στην ομολογία της μοναδικότητας ενώ ο γέλως κρυφοκοιτάζει γνωρίζοντας τον

επίλογο της οφθαλμοπλανίας.

Παίγνια της εξουσίας με την ληγμένη αισθητική να ξεφωνίζει την προκατασκευασμένη παραμυθία, περιπαίζοντας τον ιστορικό χρόνο.

Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, αναδεικνύεται το καταγέλασμα στο υπόλοιπο του κειμένου, ενώ η παράγραφος ξεφεύγει από το αυτονόητο του ερμηνεύματος και ταξιδεύει στα μυστικά του κρυμμένου λόγου.

Ήταν μια μέρα στους μεγάλους καιρούς της ηλιοφάνειας.

Το χρώμα διάφανο, όπως το φως χαμήλωνε στην κατάληξη.

Η Πασιφάη εκπάγλου κάλλους, γνωστή και μη εξαιρετέα αναδυομένη εκ του υγρού στοιχείου, παρδαλή και λαμπυρίζουσα, έριξε την ματιά της στην επιφάνεια την αμμουδερή, εκεί όπου τα σώματα αφημένα ιχνογραφούσαν το κατάντημά τους.

Ο ήλιος υπερτόνιζε την παρατημένη νοημοσύνη στα ανάκλιντρα και τα ανάγλυφα των λαδωμένων επιδιώξεων της κοιλιακής χώρας φανέρωναν την ισορροπία μεταξύ εδάφους και νοός.

Στο συνταίριασμα του πλαισίου ηλεκτρονικά αντικείμενα, αντικαταστάτες των πολύχρωμων εντύπων περιποίκιλης ύλης, προκαλούσαν τον θαυμασμό του μορφασμού.

Απογυμνώματα της περιφέρειας της γαστρός, αριθμητικού πακέτου μονοψηφίου καθορισμένου από την αισθαντικότητα των εκπομπών πρωινού τοπίου και υπενδύματα περιπλεγμένα απ’ τον ιστό γνωστής μυθολογικής αναρριχώμενης να αποκρύπτουν καταβάλλοντας την προσπάθεια της ματαιότητας τα σημεία στίξεως της γεωγραφίας.

Καθώς οι πυγές περιφέρονται σεινάμενες κουνάμενες εκφωνώντας τις συλλαβές μιας καλοκουρδισμένης περιρρέουσας, ο Χαράλαμπος, γυμνασμένο αγόρι της πόλεως, προαστίων αξιοπρεπούς αλφαβητικής σειράς, αφήνει στην όραση ένα αργό βάδισμα ερωτικής ραστώνης, ρίχνοντας την αλαζονεία του βλέμματος στην ύπτια θέση του σώματος ημίγυμνης νηρηίδας, η οποία με το τζάμι το σκοτεινό μηρυκάζει ομιλούσα, καλωδιωμένη για τον επόμενο προορισμό.

Είδωλα δισύλλαβα, κουταμάρα ξαπλωμένη στην αγκαλιά της Φέρουσας, στα απεικάσματα της καλοκαιρίας.

Ενώ στην ακολουθία του συμπληρώματος ακριβώς στην ριγμένη παράγραφο, ανοίκητα λογύδρια απαγγέλλουν την ρητορική γνωστής κινήσεως του πέρα δώθε.

Στο επεξήγημα!

Στα ντουβάρια της επικοινωνίας οι εκφωνητές διατρανώνουν την σοφία τους, σφαδάζουν απ’ τον πόνο τον ερωτικό, αναλύουν και καταλύουν τους ορισμούς συμπλέκοντας τους φθόγγους σπασμωδικώς φτιάχνοντας δημιουργικής γραφής φράσεις υπέρμετρης δοκησισοφίας.

Και.

Έξωθεν του θέματος η σκέψη μονοδρομεί τον ορίζοντα και συλλογιέται τα αλλιώτικα.

Κι αυτός ο ήλιος να περιπλέκεται ανάμεσα στα ξελογιασμένα σύννεφα του φθινοπώρου.

Κι αυτή η βροχή να ρίχνει τον κλαυσιγέλωτα στην αμμουδερή επιπεδομετρία της παράνοιας.

Και στο νησί μια πέτρα αφήνεται στην γλυπτική του ανέμου!

η σελίδα του λοξούΕπωνύμωςλοξόςHas video: Exclude from popular: 0