«Ήλιος και θάλασσα/Sun and Sea», όπερα-περφόρμανς

Η όπερα-περφόρμανς της σκηνοθέτριας θεάτρου και κινηματογράφου Rugile Barzdziukaite, της συγγραφέα Vaiva Grainyte και της μουσικού και συνθέτριας Lina Lapelyte σίγουρα δεν μοιάζει με μια συμβατική παράσταση. Για το πειραματικό και site specific ύφος της, εξάλλου, απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα ως η καλύτερη εθνική συμμετοχή στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1919, εκπροσωπώντας τη Λιθουανία.


Το λιμπρέτο του έργου «Ήλιος και θάλασσα/Sun and sea» εστιάζει σε έναν

ειρωνικό και ταυτόχρονα καυστικό σχολιασμό θεμάτων που απασχολούν τον σύγχρονο κόσμο αλλά και το δυστοπικό μέλλον του – όπως οι συνέπειες του καταναλωτισμού, της κλιματικής κρίσης και της οικολογικής καταστροφής. Μέσα από μια σειρά από προσωπικές ιστορίες, που αναδεικνύουν ένα μεγάλο φάσμα χαρακτήρων, και μέσα σε μια επιφανειακά ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, που ορίζεται από τις ουτοπικά ευτυχισμένες διακοπές των ανθρώπων, ξεπροβάλλουν άλυτοι προβληματισμοί.


Κατ’ επέκταση βλέπουμε από ψηλά – δηλαδή από έναν μεταλλικό εξώστη τοποθετημένο περιμετρικά – μια ρεαλιστική παραλία με ηλιόλουστη άμμο, με παιδιά που παίζουν ανέμελα τριγύρω, οικογένειες και μοναχικά άτομα κάθε ηλικίας και σωματικής διάπλασης που «απολαμβάνουν» την ετήσια φυγή τους από την καθημερινότητα αλλά και πλήθος αφημένα πλαστικά ενοχλητικά αντικείμενα.


Ανάμεσα στους παραθεριστές είναι μια πλούσια μητέρα που αφηγείται τις περιπέτειες του πολυταξιδεμένου 8χρονου γιου της, ένας εργασιομανής που αυτοαναλύεται, ένα ζευγάρι ετερόφυλων το οποίο ομολογεί ότι βιώνει τη δυσκολία μιας σχέσης ζώντας μακριά ο ένας από τον άλλο, ένας αλκοολικός που ντρέπεται για την κατάστασή του, κάποιος που διαμαρτύρεται γι’ αυτούς που φέρνουν τα σκυλιά τους στη θάλασσα κ.ά. Όλοι τους, ωστόσο, είναι βυθισμένοι στον προβληματικό μικρόκοσμό τους και κανένας δεν αντιλαμβάνεται πόσο υπαίτιος είναι για
την κατάρρευση του πλανήτη.


Με παράλογες αντιπαραθέσεις και σουρεαλιστική φλέβα, αλλά χωρίς διδακτισμό, αυτές οι αφηγήσεις ξετυλίγονται μέσα από τους ήχους ενός synthesizer και του λιμπρέτου που ερμηνεύεται στα αγγλικά από τους περφόρμερ-τραγουδιστές. Και όπως λέει η συγγραφέας του έργου: «Μέσα σ’ αυτόν τον ποπ και συνθετικό ωκεανό τραγουδιών μπορεί κανείς να αφουγκραστεί τον σφυγμό της απειλής…».


Ωστόσο, αν και όλοι διαθέτουν εξαιρετικές φωνές, ο θεατής δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τον λόγο τους και αναγκάζεται να ανατρέχει στο φυλλάδιο με το μεταφρασμένο λιμπρέτο που του προσφέρεται από το φεστιβάλ. Από την άλλη, παρ’ όλη την πρωτοτυπία, το άψογο εικαστικό περιβάλλον και την ενδιαφέρουσα μουσική σύνθεση, περιορίζεται κανείς στη θέαση μιας στατικής παράστασης με επαναλαμβανόμενες δράσεις.

Διαβάστε επίσης:

Μπελάς οι ανεμβολίαστοι

Ποντάρει σε μείωση φόρων

Ανοίγει η βεντάλια των προκλήσεων

Keywords
Τυχαία Θέματα