Κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών: Κι όμως… κινείται!

16:29 10/2/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Οι μαζικότατες και ενωτικές λαϊκές πανελλαδικής αλλά και διεθνούς εμβέλειας κινητοποιήσεις στις 26/1 ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη συγκάλυψη και τη μη απόδοση δικαιοσύνης για το μαζικό έγκλημα των Τεμπών, γεννούν ελπίδες, ότι οι κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς.

Παραπέμπουν, χωρίς ακόμα να έχουν την ίδια μαχητικότητα ούτε και τις ίδιες ριζοσπαστικές διεκδικήσεις, στις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις του 2010 – 2012 και στη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα

υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015.

Η αίσθηση του οποιουδήποτε ότι στη θέση των δολοφονημένων παιδιών θα μπορούσε να είναι ο ίδιος και τα παιδιά του, λειτουργεί καταλυτικά για τη μαζικότητα αυτών των κινητοποιήσεων. Επιπλέον, αντανακλούν βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες. Αποτυπώνουν μία νέα κοινωνική δυναμική και βαθειά ρήγματα στην κοινωνία. Συμπυκνώνουν και άλλα υπαρκτά ρεύματα δυσαρέσκειας του λαού και τη νεολαίας για την συνεχιζόμενη ακρίβεια, τη φτώχεια, τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, την υψηλή ανεργία, την επέκταση της επισφαλούς, κακοπληρωμένης και πολλές φορές ανασφάλιστης εργασίας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας υπέρ της ιδιωτικής, τη στεγαστική κρίση, την ανυπαρξία αποτελεσματικής πολιτικής προστασίας από φυσικές καταστροφές, τις άθλιες και πανάκριβες συγκοινωνίες, την αύξηση της κοινωνικής αδικίας, την αυταρχική αντιμετώπιση των αιτημάτων και των αγώνων της νεολαίας για τα δικαιώματά της, καθώς και για την οικοδόμηση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ενός γαλάζιου αυταρχικού κράτους, με μαύρους παρακρατικούς κόκκους (υποκλοπές, ασφυκτικός έλεγχος του δικαστικού μηχανισμού, ουσιαστική απαγόρευση απεργιών και συνδικαλιστικής δράσης, επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, ποινικοποίηση κινηματικών πρακτικών κλπ).

Η υπαναχώρηση Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη μετά από αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά και των κυρίαρχων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, σε σχέση με αυτά που ισχυρίζονταν για δύο χρόνια για να συγκαλύψουν τις ευθύνες τη κυβέρνησής του για τη μαζική δολοφονία 57 νέων ανθρώπων στα Τέμπη, ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που αυτές τους άσκησαν.

Και πάλι, όμως, ο Πρωθυπουργός, παρά τις λεκτικές αλλά υποκριτικές αναδιατυπώσεις του, δεν ανέλαβε ούτε καν τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησής του. Απόδειξε ότι βασικός στόχος του είναι η επικοινωνιακή – πολιτική διαχείριση του θέματος για να κερδίσει πραγματικό και πολιτικό χρόνο, ώστε να εκτονώσει γρήγορα τον θυμό και την οργή του λαού.

Μετά, όμως, από αυτές τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, είναι αρκετά πιθανόν, τίποτε να μη μείνει το ίδιο στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων στη χώρα μας.

Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ανταγωνίζονται για το ποιο από αυτά τα κόμματα θα πάρει τις περισσότερες κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες στριμώγματος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη στάση και τις ευθύνες της για το συγκεκριμένο θέμα, χωρίς όμως να καλούν το λαό στον δρόμο για ενίσχυση των κινητοποιήσεων.

Επίσης αποκρύπτουν ότι η ρίζα του κακού είναι η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Το ΠΑΣΟΚ, γιατί μαζί με τη ΝΔ στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου υποβάθμισαν και κομμάτιασαν τον ΟΣΕ, με εντολές της τρόικας των δανειστών, προετοιμάζοντας το ξεπούλημα του

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, γιατί επί 2ης κυβέρνησης Τσίπρα, πάλι με εντολές της τρόικας, ξεπούλησαν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το δημόσιο σε Ιταλική εταιρεία και, μάλιστα, αντί πινακίου φακής (μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ, που συνοδεύεται με 50 εκατομμύρια ευρώ ετήσια επιδότηση).

Επιβεβαιώνεται, λοιπόν με αυτούς και με άλλους τρόπους ότι υπάρχει απουσία συστημικής – έστω – αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό την πολιτική φθορά της ΝΔ, κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων που προστίθεται στην όξυνση του κοινωνικού προβλήματος, δεν την εισπράττουν πολιτικά αυτά τα δύο κόμματα.

Όλα αυτά, εφόσον συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε νέα κρίση πολιτικής εκπροσώπησης και σε αναζήτηση νέων πολιτικών διεξόδων και πολιτικής εκπροσώπησης των κοινωνικών δυνάμεων, που τώρα βρίσκονται στους δρόμους των αγώνων. Το πώς αυτό θα εκφραστεί πολιτικά δεν έχει ακόμα αποτυπωθεί ως καθαρή τάση. Είναι ένα ζήτημα ανοικτό για το επόμενο διάστημα. Αναμφισβήτητα, όμως, εάν συνεχιστεί η μαζική λαϊκή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις δημιουργεί προϋποθέσεις για κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση προς τα Αριστερά. Αρκεί, βέβαια, η Αριστερά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, που πλέον είναι διαφορετικές από αυτές πριν το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη, που αποτελεί μία τομή.

Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οφείλουν, για να είναι πραγματικά χρήσιμες αυτή την περίοδο στο λαό και τη νεολαία, να συνυπάρχουν, να συνεργάζονται μεταξύ τους και να στηρίζουν αυτές κινητοποιήσεις, με απόλυτο σεβασμό στην αυτονομία τους από πολιτικά κόμματα, συμβάλλοντας στην σύνδεσή τους με τις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις για τα λαϊκά προβλήματα, στην αναζήτηση των πολιτικών αιτίων αυτής της τραγωδίας, στην πολιτικοποίηση των αιτημάτων τους και τη σύγκρουσή τους με την κυβερνητική στρατηγική.

Έτσι, ώστε στα σωστά και δίκαια αιτήματα των κινητοποιήσεων, εκτός από το σταμάτημα της συγκάλυψης και την απόδοση δικαιοσύνης, με καταλογισμό των πολιτικών, ποινικών και αστικών ευθυνών για το μαζικό έγκλημα των Τεμπών, να προστεθούν και η ακύρωση της σύμβασης εκχώρησης των ελληνικών σιδηροδρόμων στην Ιταλική εταιρεία, η συγκρότηση ενός δημόσιου, ενιαίου, σύγχρονου και ασφαλή Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας, η ανατροπή των πολιτικών των ανθρωποκτόνων ιδιωτικοποιήσεων και για υπάρξει μία άλλη πολιτική, που θα εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των οικονομικών ολιγαρχών.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία, που έχει συγκροτηθεί από ΜΕΡΑ25, ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Ανταγωνιστική Αριστερά, ριζοσπάστες οικολόγους και άλλες αριστερές δυνάμεις και ανένταχτους/ες αγωνιστές σε ένα μέτωπο ανατροπής και αλλαγής, θα συνεχίσει να στηρίζει αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά και τις πολιτικές πρωτοβουλίες της για διεύρυνση και συνδιαμόρφωσή της και από άλλες δυνάμεις της ανυπότακτης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για να υπάρξει ένας ενωτικός αριστερός πόλος πραγματικής αντιπολίτευσης στις αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές. Για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα ότι υπάρχει διέξοδος, ότι υπάρχει δυνατότητα των κοινωνικών κινημάτων και της Αριστεράς να νικούν.

*Γράφει ο Δημήτρης Στρατούλης, Γραμματέας της Λαϊκής Ενότητας, Μέλος συντονιστικού ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ/ ΜΕΡΑ25/ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Διαβάστε επίσης

Η διαχείριση των υποδομών και των φυσικών πόρων είναι για κλάματα

Η χαμένη τιμή του ΟΠΕΚΕΠΕ και ο μονόδρομος της κάθαρσης

Γιατί το έγκλημα των Τεμπών ήταν αναμενόμενο, όπως και οι απόπειρες συγκάλυψης;