Κρίσεις και σταθερότητα

15:36 14/10/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Ταλαιπωρούν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας οι πρωτόγνωρες και επαναλαμβανόμενες κρίσεις.

Είναι αλήθεια ότι ο πολιτικός χρόνος της τελευταίας τριετίας αποδείχθηκε εξαιρετικά πυκνός. Ελληνοτουρκικά και κρίσεις στον Έβρο, ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο σχεδόν αδιάκοπα, πανδημία του κορωνοϊού, πόλεμος στην Ουκρανία και ενεργειακή κρίση ρίχνουν τη σκιά τους στις εξελίξεις.

Αν προστεθούν σε όλα αυτά και διάφορα κοινωνικά προβλήματα που ανακύπτουν με πρωτοφανή ένταση,

είναι εύκολα αντιληπτή η πολυπλοκότητα της κατάστασης που βιώνουμε όλοι.
Αναμφίβολα, τα βασικότερα χαρακτηριστικά των κρίσεων που προαναφέρθηκαν, στις περισσότερες πτυχές τους είναι παγκόσμια.

Το δυσμενές στοιχείο για την Ελλάδα στην αρχή αυτή της περιπετειώδους τριετίας, αναντίρρητα, ήταν το αποτύπωμα μιας δεκαετίας κατά την οποία όλες οι δυνάμεις αφιερώθηκαν στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων. Χρεοκοπία, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, συρρίκνωση του ΑΕΠ, εκτίναξη της ανεργίας και ισορροπία τρόμου μιας ολόκληρης κοινωνίας στο χείλος του γκρεμού.

Ανταμώσαμε την περίοδο των κρίσεων μία εποχή αδυναμίας της κοινωνίας και της οικονομίας. Και όμως, η Ελλάδα όχι μόνο ανταπεξήλθε, στάθηκε όρθια και συν τω χρόνω αποτέλεσε και θετικό παράδειγμα ανάκαμψης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών.

Η στήριξη της επιχειρηματικότητας και της εργασίας, παρά το γεγονός ότι επιβάρυνε το δημόσιο χρέος, έφερε θετικά αποτελέσματα με τη μείωση της ανεργίας και τη θεαματική αύξηση των επενδύσεων στη χώρα.

Το πρώτο εξάμηνο του 2022 οι άμεσες ξένες επενδύσεις είναι αυξημένες περίπου κατά 40% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2019. Ανάλογα αυξητικούς ρυθμούς παρουσιάζουν οι εξαγωγές και επιπλέον τα δύο τελευταία χρόνια για πρώτη φορά από το 1980 και μετά το εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών αγροτικών προϊόντων δείχνει σημαντικό πλεόνασμα.

Χωρίς το τελευταίο στοιχείο να σημαίνει ότι έχουμε εξασφαλίσει τη διατροφική επάρκεια, τουλάχιστον τα όσα εξάγουμε είναι μεγαλύτερης αξίας από όσα καταναλώνουμε. Έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.

Τι ρόλο έπαιξε σε όλα αυτά η πολιτική σταθερότητα; Η πλειοψηφία των Ελλήνων δικαίως πιστεύει ότι είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας. Για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές μπορεί να υπάρχουν αντιρρήσεις ή διαφορετικές προσεγγίσεις. Θεμιτό είναι αυτό. Εκείνο που δύσκολα διαφωνεί κανείς είναι ότι η πολιτική σταθερότητα και ο περιορισμός των πολιτικών κινδύνων και της αστάθειας ευνοούν την οικονομία, την ανάπτυξη και κατ’ επέκταση την κοινωνία.

Εν τέλει, παρά τους προτεινόμενους τακτικισμούς, τους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και ενδεχομένως και τις αδικαιολόγητες επιδιώξεις εξωπολιτικών κύκλων, όσοι λίγοι πιστεύαμε με συνέπεια ότι η χώρα πρέπει να μπει σε σταθερούς πολιτικούς κύκλους, αισθανόμαστε απολύτως δικαιωμένοι με την απόφαση του Πρωθυπουργού να εξαντλήσει την τετραετία. Θυμίζω ότι μέχρι τον προηγούμενο Αύγουστο, σχεδόν όλοι μιλούσαν για πρόωρες εκλογές.

Όσοι λοιπόν υποστήριζαν τη συγκεκριμένη θέση, ας αναλογιστούν τη λειτουργία της χώρας μέσα στο περιβάλλον της παγκόσμιας αστάθειας, της τουρκικής επιθετικότητας και της επίμονης ενεργειακής κρίσης. Εύκολα θα διαπιστώσει κανείς, τι και αν, θα μπορούσε να προσφέρει μία κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς συνοχή και ποιες καταστροφές θα έφερνε μία πιθανή περίοδος ακυβερνησίας στο σημερινό περιβάλλον.

Ο σχεδιασμός που διάλεξε ο Πρωθυπουργός είναι ο δύσκολος δρόμος, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Ουδείς αντιλέγει. Είναι όμως σχέδιο για τις επόμενες γενιές και όχι για τις επόμενες εκλογές. Αυτό που όλες οι πολιτικές δυνάμεις θεωρητικά υποστήριζαν και καμία εφάρμοζε.

Η εξάντληση της τετραετίας αμβλύνει τα προβλήματα που δημιούργησαν οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις και είναι βέβαιο ότι στηρίζει την αρτιότερη αντιμετώπιση των συνεπειών τους, περιορίζοντας τους υπαρκτούς κινδύνους. Στο τέλος ο ελληνικός λαός θα επιβραβεύσει το τρίπτυχο: Σταθερότητα – Συνέπεια – Συνέχεια.

*O Xρήστος Μπουκώρος είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ και βουλευτής Μαγνησίας

Διαβάστε επίσης:

Παζαρεύοντας με τον Ερντογάν

Η κυβέρνηση να πάρει την κατάσταση στα χέρια της

Άμεση ανάγκη «αυστηροποίησης» της… πρόληψης