Οι υποκλοπές δεν ρίχνουν κυβερνήσεις

09:51 1/8/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Το πόρισμα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές στέλνει την υπόθεση στο αρχείο ως προς τις τυχόν ευθύνες της ΕΥΠ ή άλλης κρατικής αρχής για τις παρακολουθήσεις μέσω Predator, αλλά και ως προς τις επισυνδέσεις της ΕΥΠ, που κρίθηκαν νόμιμες. Με την απόφαση αυτή κλείνει τυπικά και νομικά μια υπόθεση που κυριάρχησε επί δύο χρόνια στην πολιτική επικαιρότητα – αν και είναι βέβαιο ότι πολιτικά θα παραμείνει ανοιχτή.

Ακόμη μια φορά μια υπόθεση υποκλοπών θα παραμείνει

στο σκοτάδι και η ελληνική κοινωνία δεν θα μάθει – τουλάχιστον με τρόπο επίσημο – ποιος ή ποιοι οργάνωσαν όλη αυτή την ιστορία, ποιοι την εκτέλεσαν, με ποιους στόχους και με ποιο αποτέλεσμα.

Προφανώς η αντιπολίτευση θα συνεχίσει να ζητάει απαντήσεις, αλλά από εδώ και πέρα θα λαμβάνει την ανταπάντηση ότι δεν σέβεται τη Δικαιοσύνη. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαλείται για τον νόμο του 2019 που υποχρεώνει σε παραπομπή για πλημμέλημα («παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών») αντί για κακούργημα.

Πάντως ήταν εξαρχής βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν είχε πολλά να φοβάται σε επίπεδο πολιτικού κόστους, καθώς το παρελθόν είναι αρκετά διδακτικό για τη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες υποθέσεις: τα κατά καιρούς σκάνδαλα πληρώνονται ακριβά συνήθως όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο της κοινωνίας για άλλους – κατά κύριο λόγο οικονομικούς – λόγους.

1. Οι υποκλοπές Τόμπρα επί ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του 1980, δεν ήταν η αιτία της πτώσης του ΠΑΣΟΚ. Ούτε καν το πολύ μεγαλύτερου μεγέθους σκάνδαλο Κοσκωτά δεν μπορεί να διεκδικήσει τέτοια… δόξα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πλήρωσε κυρίως το πρώτο (θατσερικού τύπου) πρόγραμμα λιτότητας, κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ, το οποίο εφάρμοσε ο Σημίτης από τον Οκτώβριο του 1985 μέχρι τον Νοέμβριο του 1987.

2. Οι υποκλοπές Γρυλλάκη, Μαυρίκη κ.λπ. επί Ν.Δ., την τριετία 1990-93 αποκαλύφθηκαν μετά την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο – ο πατέρας του νυν πρωθυπουργού «τιμωρήθηκε» για την πρώτη μεγάλη απόπειρα ξηλώματος και ιδιωτικοποίησης του Δημοσίου.

3. Οι υποκλοπές της περιόδου του Κώστα Καραμανλή δεν είχαν αυτουργό την κυβέρνησή του, η οποία ήταν θύμα αυτής της πρακτικής από υπαίτιους που ποτέ δεν έγιναν γνωστοί και εν τέλει έπεσε λόγω δραματικής ανικανότητας στην οικονομική πολιτική.

Το παρελθόν λοιπόν ίσως μπορεί να δώσει ένα μάθημα στη σημερινή αντιπολίτευση – αξιωματική και μη –, η οποία καλό είναι να γνωρίζει πως μια κυβέρνηση δεν πέφτει από υποκλοπές και άλλα παρεμφερή σκάνδαλα, αλλά από συσσωρευμένη οργή εναντίον της. Και πάντα υπό τον όρο ότι υπάρχει μια άλλη πολιτική δύναμη, η οποία αξιολογείται ως ικανή να τη διαδεχτεί…

Διαβάστε επίσης:

Tραμπ – Χάρις: Στο ζενίθ η εσωτερική σύγκρουση στις ΗΠΑ

Στην κυβερνητική αντικοινωνική επίθεση και στην άνοδο της ακροδεξιάς απαντάμε με ενότητα, αγώνες, εναλλακτική πρόταση

Η επιβίωση της χώρας και η σιωπή για την Κύπρο